ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 460
บทที่ 460
เซียวฉางควนก็จ้องชายตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หัวลั่นออกมา พร้อมพูดว่า “โจวชิ่งใช่ไหม? พวกเราไม่ได้เจอกัน30กว่าปีแล้วสิ ดูไปแล้วเหมือนจะเป็นเถ้าแก่ใหญ่เลยนะเนี่ย รวยแล้วสิ?”
โจวชิ่งก็ส่ายหัว แล้วพูดว่า “ไม่นายหรอกฉางควน ใช้คำพูดพวกวัยรุ่นเขาพูดกัน สมัยนั้น นายเป็นถึงลูกเศรษฐีเลยเชียวน่ะ.....”
ตระกูลเซียวสมัยนั้น ก็มีเงินไม่น้อยอยู่เหมือนกัน
สมัยนั้นคุณท่านเซียวยังแข็งแรง ทำธุรกิจทางทะเลรุ่นแรก ได้กำไรไม่น้อยเลย ดังนั้นเซียวฉางควนในสมัยนั้นก็มีชื่อเสียงไม่เบา เงินใช้จ่ายคนเดียวของเขา แทบจะเท่าเงินของเพื่อนครึ่งห้องรวมกันเลยเชียว
และก็เพราะว่ามีเงิน ก็เลยถูกหม่าหลันที่อยู่ห้องอื่นจ้องจะเอา
เซียวฉางควนในตอนนี้ พอได้ยินคนอื่นพูดถึงเรื่องตนเองเป็นลูกเศรษฐีในอดีต ก็กำลังจะถ่อมตัว แต่ไม่คิดว่า ในตอนนั้น ก็มีชายวัยกลางคนและวัยรุ่นอีกคนเดินออกมา
ชายวัยกลางคนคนนั้นเดินมาตรงหน้าเขา แล้วก็ส่งเสียงไม่พอใจ พูดว่า “ลูกเศรษฐีงั้นหรือ พวกคุณมาจากนอกพื้นที่ ไม่รู้ความจริง
สินะ.....ผมจะบอกให้ ตอนนี้ตระกูลเซียวตกอับแล้ว เซียวฉางควนที่โด่งดังของเราสมัยก่อน เดี๋ยวนี้ไม่ได้สบายดังก่อนแล้ว......”
เซียวฉางควนก็หน้าเสีย แล้วพูดว่า “พันหยวนหมิง เอ็งจะพูดเพื่ออะไร? กูก็อยู่ของกูเอง ไม่ต้องให้เอ็งมายุ่งหรอก”
โจวชิ่งก็รีบพูดไกล่เกลี่ย “พวกคุณสองคนก็จริงๆ เลยนะ หลายปีแล้ว พอเจอหน้ากันก็ยังกัดกันเหมือนเดิม สมัยเรียนก็ทะเลาะกันทุกวัน อายุปูนนี้กันแล้ว ยังไม่ลืมเรื่องที่แย่งผู้หญิงกันอีกหรือไง?”
เซียวฉางควนก็ส่งเสียงไม่พอใจ แล้วก็พูดด้วยใบหน้าภูมิใจว่า “ผมมีอะไรให้ทะเลาะกับมันล่ะ? มันก็เป็นแค่คนที่แพ้ผมก็เท่านั้น ตอนนั้น หลังจากที่ผู้หญิงเขามาอยู่กับผม พันหยวนหมิงก็อิจฉา ดื่มเหล้าเมาในหอทุกวัน ดื่มมากก็ร้องไห้ อยากจะซัดผมจะแย่ ฮ่าๆๆๆ”
ในตอนนี้ รอบๆ ก็มีชายวัยกลางคนเพิ่มมาไม่น้อย ทุกคนได้ยินดังนั้น ก็พากันหัวเราะใหญ่ “ตอนนั้นพันหยวนหมิงกำลังหม่กมุ่นในความรัก ผมจำได้ว่าตอนนั้น เขาร้องไห้ทุกวัน ร้องจนตาแดงบวมมองอะไรไม่เห็น”
“ใช่น่ะสิ ฮ่าๆ ตอนนั้นเราเรียกพันหยวนหมิงกันว่า นักรัก！”
เย่เฉินก็อยู่ด้านข้าง ฟังหลายคนคุยกัน ก็รู้สึกแปลกใจ
มีคนมาตบไหล่ของเซียวฉางควน แล้วถามอย่างสงสัยว่า “เออ เซียวฉางควน ปีนั้นทำไมนายถึงเลิกกับหานเหม่ยฉิง?”
“ใช่น่ะสิ！ หลายสิบปีมานี้ พวกเราต่างก็สงสัยกับเรื่องนี้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
เซียวฉางควนก็ไม่คิดว่าทุกๆ คนจะมาล้อมตนเองไว้ เพื่อมาถามเรื่องแย่ๆ ของตนเองในอดีต เขาก็เลยโบกปัดปฏิเสธด้วยท่าทางเสียอาการ
“ไอ้หย๋า เรื่องมันผ่านไปแล้ว ก็อย่าไปรื้อฟื้นมันเลย........”
เย่เฉินก็มองเห็นความเจ็บปวด ภายใต้สีหน้าท่าทางเสียอาการของเซียวฉางควน
หรือว่า เรื่องในอดีตของพ่อตาและแม่ยาย จะมีความลับอะไรอยู่?
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...