ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 461

บทที่ 461

ในตอนนี้ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะกระซิบกับพ่อตาว่า "คุณพ่อ คุณน้าหานที่ทุกคนพูดถึง เป็นคนไหนกันแน่?"

เซียวฉางควนเหลือบตามอง และตำหนิเบาๆว่า "อย่าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น!"

เย่เฉินยักไหล่ และไม่พูดอะไรอีก

แต่กลับเป็นพันหยวนหมิงเคยเจอผู้คนมาเยอะ ดังนั้นสีหน้าจึงเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส เริ่มแนะนำเจ้าหนุ่มคนนี้ให้กับทุกคน แล้วพูดว่า "ทุกท่านผมจะแนะนำให้ทุกคน นี่คือลูกเขยของผมจางเจี้ยน เขาทำอินเตอร์เน็ตอุตสาหกรรม ก่อตั้งบริษัทของตัวเอง เดี๋ยวนี้บริษัทก็กำลังจะบุกเบิกกิจการเข้าสู่ตลาดแล้ว"

"จะออกสู่ตลาดเหรอ" โจวชิ่งอดไม่ได้ที่จะถามอย่างชื่นชมว่า "หลังจากเข้าสู่ตลาดแล้ว บริษัทก็น่าจะมีมูลค่ากว่าหลายร้อยล้านนะ?"

"หลายร้อยล้านเหรอ?" พันหยวนหมิงเบะปาก แล้วพูดว่า "อย่าพูดถึงการเริ่มต้นด้วยเงินพันล้าน! คุณก็ไม่คิดดูดีๆ ตอนนี้การออกสู่ตลาดยากนะ บริษัทที่ไม่มีกำลังมากพอ ก็ไม่สามารถผ่านการตรวจสอบที่มากมายจากคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์ขนาดนี้ได้?”

พูดไป พันหยวนหมิงก็พูดอย่างภาคภูมิใจในตัวเองมากว่า “ผมจะบอกพวกคุณนะ รอให้บริษัทของลูกเขยผมเข้าสู่ตลาด มูลค่าในตลาดต้องมากกว่าพันล้าน ผลประกอบการบริษัทของพวกเขาสองปีมานี้พุ่งสูงอย่างน่ากลัว หากพวกคุณสนใจที่อยากหาเงินนะ ถึงเวลานั้นพวกคุณต้องซื้อหุ้นส่วนในบริษัทของพวกเขา! "

ลูกเขยของพันหยวนหมิงจางเจี้ยน รีบพูดว่า "คุณพ่อ ท่านอย่าช่วยผมคุยโม้เลย ผมก็เป็นแค่นักธุรกิจที่เพิ่งจะมีความสำเร็จแค่เล็กน้อย เพื่อนเรียนเก่าแก่ของท่านถึงจะเป็นเสือซ่อนเล็บ คนรุ่นหลังอย่างผมไม่สามารถเทียบได้หรอกครับ?"

ความอ่อนน้อมถ่อมตนของจางเจี้ยน ได้รับความโปรดปรานชื่นชมจากคนในงานไม่น้อย

ชายชราที่ทั้งศีรษะเต็มไปด้วยผมขาวอุทานว่า "ไอ้หยาหยวนหมิง ลูกเขยของคุณคนนี้ประสบความสำเร็จตั้งวัยหนุ่ม แถมยังปฏิบัติต่อคนอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนและเรียบง่าย เป็นลูกเขยที่เก่งรอบด้านจริงๆ!"