ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4595

หลังจากหม่าหลันกลับมาถึงห้องสูทของโรงแรมฮิลตัน เมื่อเข้ามาในประตู เธอถามเซียวชูหรันและเย่เฉินทันทีว่า “ชูหรัน ลูกเขยที่ดี คืนพรุ่งนี้พวกคุณสองคนว่างไหม?”

เซียวชูหรันถามด้วยความสงสัย “คุณแม่ มีอะไรเหรอคะ?”

หม่าหลันอธิบายว่า “แม่มีเพื่อนสนิทอยู่ในกลุ่มเดินวิบาก เธออยากเชิญครอบครัวพวกเราไปเป็นแขกที่บ้าน เพื่อนคนนี้อพยพจากหัวเซี่ยมาที่สหรัฐอเมริกามาหลายปีแล้ว เธอบอกว่าไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทมากนัก และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเจอคนที่คุยถูกคออย่างแม่ และแม่ก็กำลังจะกลับหัวเซี่ยแล้ว ก่อนที่แม่จะกลับ เธอเลยอยากเชิญแม่ไปทานข้าวที่บ้าน ถือเป็นการเลี้ยงอำลา”

เซียวชูหรันถามด้วยความประหลาดใจ “คุณแม่.....คุณแม่ยังสามารถหาเพื่อนที่คุยถูกคอได้ด้วยเหรอ?”

หม่าหลันเบ้ปาก “โอ้ ดูฟังเข้าสิ หนูคิดว่าแม่ไม่มีเพื่อนเลยเหรอ? เมื่อก่อนป้าจ้าว ป้าซุน และป้าหลิว พวกเธอก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับแม่ไม่ใช่เหรอ?”

เซียวชูหรันถามด้วยความอึดอัดว่า “พวกเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณแม่เหรอ? หนูจำได้ว่าพวกคุณเล่นไพ่นกกระจอกด้วยกันบ่อย ๆ แล้วไปร้านเสริมสวยด้วยกัน ต่อมาก็เลิกคบกันโดยไม่รู้เป็นเพราะอะไร”

หม่าหลันรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อยและรีบโบกมือ “พวกนั้นเป็นเรื่องเก่าแล้ว อย่าพูดถึงมันอีกเลย!”

ความจริงแล้ว เหตุผลที่เพื่อนเหล่านั้นเลิกคบหม่าหลัน เป็นเพราะหลังจากที่เธอขโมยบัตรธนาคารของเย่เฉินแล้วโอนเงินเข้าบัญชีตนเอง เธอรู้สึกว่าตนเองกลายเป็นเศรษฐีแล้ว ก็เลยดูถูกเพื่อนสนิทพวกนั้นทันที

ตอนนั้นหม่าหลันยังด่าพวกเธอทางโทรศัพท์ แต่นึกไม่ถึงว่าหลังจากเหตุการณ์นั้นทำให้ตนเองเข้าไปที่สถานกักกัน และสัมผัสชีวิตภายในกำแพงสูงเป็นเวลาหลายวัน

สามารถกล่าวได้ว่าคนอย่างหม่าหลันเป็นผู้หญิงปากร้ายอันดับต้น ๆ ของหัวเซี่ย