ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4596
เซียวชูหรันพยักหน้าและกล่าวว่า “คุณแม่ หนูกับเย่เฉินไม่รู้จักน้าคนนั้น แล้วจู่ ๆ ก็ไปที่บ้านมันจะไม่ค่อยเหมาะสม อีกอย่างคุณแม่ก็รู้นิสัยของเย่เฉิน เขาเป็นคนไม่ชอบเข้าสังคม คุณแม่ไปคนเดียวเถอะ”
“ทำแบบนั้นไม่ได้......” หม่าหลันกล่าวอย่างจริงจัง “แม่คุยกับเธอเรียบร้อยแล้ว นี่เป็นการร่วมสังสรรค์ของสองครอบครัว จะได้รู้จักกันและกัน สมัยนี้ ยิ่งมีเพื่อนมาก ยิ่งมีช่องทางมาก”
หลังจากแล้ว หม่าหลันก็กล่าวอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่ายังไงพวกคุณสองคนก็ไม่สามารถทำให้แม่เสียคำพูดได้!”
เซียวชูหรันมองเย่เฉินและถามว่า “ที่รัก คุณว่าไง..... ”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ในเมื่อคุณแม่คุยกับเธอเรียบร้อยแล้ว ถ้าพวกเราไม่ไปมันก็จะไม่เหมาะสม”
หม่าหลันรีบพยักหน้าและกล่าวโพล่งออกมาว่า “ช่วงเวลาวิกฤติ ยังคงต้องเป็นลูกเขยที่ดีของฉันเป็นคนออกโรงเอง!”
หลังจากนั้น เธอถือโอกาสกล่าวต่อไปว่า “ถ้าเช่นนั้นเรื่องนี้ก็ตกลงตามนี้น่ะ พรุ่งนี้หกโมงเย็น พวกเราไปที่นั่นด้วยกัน ชูหรัน พรุ่งนี้ลูกไปเรียนตามปกติ แม่กับเย่เฉินจะไปซื้อของขวัญด้วยกัน พวกเราไปเยี่ยมเยือนครั้งแรก การไปมือเปล่ามันไม่เหมาะสม”
เมื่อเซียวชูหรันเห็นว่าเย่เฉินตกลงแล้ว เธอจึงไม่สามารถพูดอะไรได้อีก ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าและกล่าวว่า “โอเค”
……
บ่ายวันถัดมา
หม่าหลันเรียกเย่เฉิน แล้วขับรถไปรอบตัวเมืองพรอวิเดนซ์
หม่าหลันเลือกของที่ร้านขายของขวัญ สุดท้ายเธอซื้อชุดเครื่องจานชามที่วิจิตรงดงามมูลค่าหลายร้อยเหรียญเป็นของที่ระลึก ตามคำแนะนำของเย่เฉิน
ขณะนี้ ประตูรั้วเตี้ย ๆ ก็เปิดออก ผู้หญิงที่อายุเท่าหม่าหลัน ซึ่งก็คือพี่เฉินที่เป็นเพื่อนของหม่าหลัน เธอเดินออกมาต้อนรับ
เมื่อเห็นหม่าหลันแล้ว พี่สาวเฉินกล่าวด้วยความดีใจว่า “โอ้ หม่าหลัน ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว!”
หลังจากกล่าวจบ เธอเห็นเย่เฉินกับเซียวชูหรันลงจากรถ จึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “สองคนนี้เป็นลูกสาวกับลูกเขยของคุณใช่ไหม? ยินดีต้อนรับ เชิญเข้าไปข้างในกันเถอะ!”
ความเป็นกันเองของพี่เฉิน ทำให้เย่เฉินรู้สึกว่าเธอดูเหมือนมีเจตนาเล็กน้อย
แต่เย่เฉินก็ไม่ได้คิดมาก หลังจากหม่าหลันกล่าวทักทายอีกฝ่ายแล้ว เขากับเซียวชูหรันก็เดินตามเธอเข้าไปในคฤหาสน์
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...