ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4597

เฉินลี่ผิงเชิญครอบครัวพวกเขาสามคนเข้ามาในบ้านอย่างอบอุ่น ขณะนี้ห้องรับแขกได้กลิ่นอาหารแล้ว

คฤหาสน์แตกแต่งหรูหรามาก มองแวบแรกก็รู้ว่าใช้กำลังกายกำลังใจไปไม่น้อย เมื่อเทียบกับคฤหาสน์ Tomson Riviera แล้ว ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน

มีรูปถ่ายเด็กและผู้ใหญ่แขวนอยู่บนผนังบ้านมากมาย แต่ละภาพดูแล้วอบอุ่นมาก

หม่าหลันมองไปรอบ ๆ และมีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับฐานะของพี่เฉิน จากนั้นจึงรีบแนะนำเฉินลี่ผิงให้รู้จักเซียวชูหรันกับเย่เฉิน และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คนนี้คือพี่เฉินลี่ผิง รองหัวหน้ากลุ่มเดินวิบากที่แม่ชอบพูดให้พวกคุณฟัง พวกคุณเรียกเธอว่าป้าเฉินน่ะ!”

หลังจากแล้ว เธอก็กล่าวกับเฉินลี่ผิงว่า “พี่เฉิน นี่เซียวชูหรันลูกสาวของฉัน ถัดไปคือเย่เฉินลูกเขยของฉัน”

เซียวชูหรันกล่าวด้วยความสุภาพกับเฉินลี่ผิงว่า “สวัสดีค่ะป้าเฉิน ขออภัยด้วยที่มารบกวนคุณ!”

เฉินลี่ผิงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “อย่าพูดเช่นนั้น! ถึงแม้ว่าป้ากับแม่ของหนูจะรู้จักกันไม่นาน แต่พวกเราสองคนคุยถูกคอมาก! ป้าอยากให้พวกคุณมาเป็นแขกที่บ้านนานแล้ว แต่แม่ของหนูบอกว่าช่วงที่ผ่านมาสามีของหนูไปทำธุระที่เกาะฮ่องกง ป้าก็เลยคิดว่าหลังจากสามีหนูกลับมาแล้วค่อยเชิญพวกคุณมาที่บ้านด้วยกัน แต่นึกไม่ถึงว่าแม่ของหนูกำลังจะกลับหัวเซี่ยแล้ว ซึ่งทำให้ป้ารู้สึกอาลัยอาวรณ์”

หม่าหลันอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและกล่าวว่า “พี่เฉิน บอกตามตรงว่าเดิมทีฉันตั้งใจจะอยู่ที่อเมริกา แล้วกลับพร้อมลูกสาวกับลูกเขย แต่ช่วงนี้คิดถึงบ้านจนทนไม่ไหวแล้ว ดังนั้นฉันเลยกลับไปคนเดียวก่อน”

เฉินลี่ผิงพยักหน้าและกล่าวอย่างจริงจังว่า “สามารถเข้าใจได้ ตอนที่ฉันมาสหรัฐอเมริกาครั้งแรกก็เหมือนคุณ ตื่นเต้นเพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้น หลังจากนั้นก็คิดอยากจะกลับหัวเซี่ยทุกวัน ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าช่วยลูกชายกับลูกสะใภ้เลี้ยงหลานแล้ว เดาว่าฉันคงจะกลับหัวเซี่ยนานแล้ว”

หม่าหลันหัวเราะและพยักหน้าเห็นด้วย ความจริงแล้ว เธอไม่มีความรู้สึกคิดถึงบ้าน สำหรับเธอแล้ว อยู่ที่ไหนแล้วสบาย ที่นั่นก็คือบ้าน

ตอนอยู่ที่หัวเซี่ยเธอไม่มีค่าครองชีพ พอมาถึงสหรัฐอเมริกา ก็พักโรงแรมกับลูกสาวและลูกเขย และเธอถือว่าโรงแรมนี้เป็นบ้านแล้ว ตอนนี้เธอมีสร้อยคอของโกลเดรสดรีมอยู่ในมือเธอหนึ่งเส้น เธอจึงอยากจะรีบนำไปขายเพื่อเปลี่ยนเป็นเงินสด ดังนั้นเธอถึงได้คิดที่จะกลับไปที่หัวเซี่ย

จากนั้น หม่าหลันหยิบของขวัญที่ไปซื้อตอนบ่ายออกมา ยื่นให้เฉินลี่ผิงแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พี่เฉิน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่บ้านของคุณ และไม่รู้ว่าคุณชอบอะไร ฉันเลยซื้อชุดจานชามมาให้คุณหนึ่งชุด หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ”