เมื่อเฉินลี่ผิงได้ยินว่าอาหารพร้อมแล้ว เธอก็เชิญครอบครัวของเย่เฉินทั้งสามคนไปที่ห้องอาหารทันที
ขณะนี้ ในห้องอาหาร มีชายคนหนึ่งอายุหกสิบปี กำลังยุ่งกับการจัดโต๊ะอาหาร หลังจากเฉินลี่ผิงแนะนำแล้ว ผู้ชายคนนี้ชื่อหม่านจินซานเป็นสามีของเธอ
และชายหนุ่มที่เรียกพวกเขามาทานอาหารเมื่อสักครู่ ชื่อหม่านหยิงเจี๋ยซึ่งเป็นลูกชายของเฉินลี่ผิง
หม่านจินซานมีไมตรีมาก หลังจากเชิญครอบครัวพวกเขาสามคนนั่งที่โต๊ะอาหารแล้ว เขาถามเย่เฉินด้วยรอยยิ้มว่า “เสี่ยวเย่ ชอบดื่มเหล้าแบบไหน? ลุงมีไวน์แดงและเหล้าเหมาไถ”
เย่เฉินกล่าวอย่างสุภาพ “ลุงหม่าน ต้องขออภัยด้วย ผมต้องขับรถ เลยไม่สามารถดื่มเหล้าได้”
เมื่อได้ยินแล้วหม่านจินซานก็ไม่โกรธ แต่กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร ขับรถก็ไม่ต้องดื่ม”
หลังจากกล่าวจบ เขามองหม่านหยิงเจี๋ยลูกชายตนเองและกล่าวว่า “หยิงเจี๋ย คืนนี้ถ้าลูกไม่มีธุระอะไรที่ต้องไปทำ พวกเราสองพ่อลูกดื่มกันหน่อยดีไหม?”
หม่านหยิงเจี๋ยยิ้มและพยักหน้า “ถ้าเช่นนั้นก็ดื่มนิดหน่อย”
เฉินลี่ผิงรีบกำชับว่า “พวกคุณสองคนดื่มน้อยหน่อยน่ะ”
สองพ่อลูกรับปาก จากนั้นหม่านหยิงเจี๋ยหยิบเหล้าเหมาไถออกมาหนึ่งขวด รีบเปิดทันทีและรินให้พ่อตนเองหนึ่งแก้ว
สามารถมองออกว่าสองพ่อลูกติดเหล้า ดังนั้นตอนที่เปิดเหล้าแล้วกลิ่นเหล้าลอยออกมา เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนควบคุมตนเองไม่ได้เล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าทั้งสองจะชอบดื่มเหล้า แต่ก็ไม่มีใครยกแก้วเหล้าขึ้นมา พวกเขาอดไม่ได้ที่จะมองไปทางเฉินลี่ผิง
ขณะนี้ เฉินลี่ผิงกล่าวกับหม่าหลันด้วยรอยยิ้มว่า “หม่าหลัน พวกเราอย่าดื่มเหล้าเลย เริ่มกินข้าวกันเถอะ!”
เดิมทีหม่าหลันก็ไม่ชอบดื่มอยู่แล้ว ดังนั้นเธอจึงตอบตกลงทันที
ไม่นาน เฉินลี่ผิงก็ยื่นโทรศัพท์ให้หม่าหลันและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “โอ้ คุณดูสิ เธอนั่งไฟล์เดียวกับคุณ!”
หม่าหลันมองเข้าไปใกล้ ๆ และพบว่าในหน้าแชท อีกฝ่ายตอบกลับเฉินลี่ผิงว่าเป็นไฟล์ CX845
เธออดไม่ได้ที่จะกล่าวด้วยความประหลาดใจ “โอ้แม่เจ้า บังเอิญจริง ๆ”
“ใช่” เฉินลี่ผิงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เพื่อนคนนี้เป็นคนที่เก่งมาก ครอบครัวของเธอทำธุรกิจนำเข้าและส่งออกระหว่างหัวเซี่ยกับสหรัฐอเมริกา มีทรัพย์สินมูลค่าหลายพันล้าน คุณทำความรู้จักกับเธอไว้ ไม่แน่ต่อไปอาจจะเป็นประโยชน์กับคุณ”
หม่าหลันกล่าวด้วยความดีใจว่า “เยี่ยมมากเลย อีกสักครู่พี่เฉินช่วยส่งนามบัตรวีแชทของเธอให้ฉันหน่อย ฉันจะได้เพิ่มเธอเป็นเพื่อน”
“โอเค” เฉินลี่ผิงพยักหน้าและกล่าวว่า “ทานอาหารก่อน หลังจากทานอาหารเสร็จแล้วฉันจะคุยกับเธอก่อน”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...