หลังจากไปส่งครอบครัวของหม่าหลัน สี่คนที่เดิมทีมีสีหน้าอ่อนโยน พลันแปรเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่ง
สีหน้าของเฉินลี่ผิงเริ่มเย็นชา ส่วนอีกสามคน กลับมีความรู้สึกได้จุดจบ และความโล่งอกโล่งใจ
เฉินลี่ผิงดึงสีหน้าพร้อมเดินกลับเข้ามา ตรงมานั่งบนโซฟา เงยหน้าขึ้นมองหม่านจินซาน และหม่านหยิงเจี๋ย เอื้อมมือไปหยิบแก้วปาลงข้างๆเท้าของพวกเขา จนทั้งสองตกใจสะดุ้งถอยหลังพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
จากนั้น เฉินลี่ผิงก็หลุดด่าออกมายกใหญ่ว่า “พวกแกมันระยำ วันๆเอาแต่กินเหล้า! ไม่ว่าตอนไหน เหล้าเป็นพ่อพวกแกหรือไง แค่ได้กลิ่นก็มอมเมาพวกแกจนสติหาย! อะไรสำคัญอะไรไม่สำคัญแกสองคนไม่รู้เหรอ?! ถ้ายังแก้นิสัยเสียๆพวกนี้ไม่ได้ ก็พากันไสหัวไปให้พ้น!”
เธอพูดพร้อมกับชี้หน้าซุนฮุ่ยน่าที่อายุราวๆสามสิบ ตะคอกด่าออกมาว่า “แล้วก็แก! วันๆเอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ โทรศัพท์บ้านั่นมันมีอะไรดีนักหนา? เล่นแล้วเงินมันจะงอกออกมาจากโทรศัพท์หรือไง?!”
ทั้งสามคนถูกด่าจนทำตัวไม่ถูก หม่านหยิงเจี๋ยจึงอธิบายอย่างประหม่าว่า “ป้าเหมย พวกฉันก็แค่เห็นว่าให้ป้ากับคนแซ่หม่าคุยกันก็พอแล้ว……ป้าออกโรงเอง เราสามคนนอกจากผสมโรงแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ยิ่งพูดเยอะก็ยิ่งผิดเยอะ สู้ไม่พูดเลยดีกว่า……”
“หยุดพล่าม!” เฉินลี่ผิงเอ่ยพูดเสียงเย็น “ครั้งนี้ถ้าหม่าหลันมาคนเดียวก็คงไม่เป็นอะไร แต่ประเด็นคือเธอพาลูกสาวกับลูกเขยมาด้วย ถ้าเกิดพวกเขาจับพิรุธได้จะทำยังไง?!ตอนนี้ลูกค้าที่ญี่ปุ่นเกาหลีรอไม่ไหวแล้ว เราไม่มีเหยื่อล่ออย่างอื่นแล้วด้วย ถ้าเกิดมีอะไรผิดพลาด จนเบื้องบนสั่งลงโทษ ฉันก็ช่วยอะไรพวกแกไม่ได้หรอก!”
“เป็นอะไรยังไง?” เฉินลี่ผิงแสยะยิ้มออกมา กล่าวว่า “บ้านหลังนี้ใกล้จะหมดสัญญาเช่าแล้ว พื้นที่เล็กๆอย่างพรอวิแดนซ์ ก็เป็นแค่สถานที่ที่เอาไว้ให้เราใช้เล่น เหมือนพวกชนเผ่าเร่ร่อน พอใช้พื้นที่สนามหญ้าจนเกลี้ยงก็เปลี่ยนไปที่อื่น ไม่กลับมาที่เดิมอีก แถมหลักฐานที่เราใช้ยืนยันตัวตนก็เป็นของปลอมทั้งหมด ใครจะตามหาตัวเราเจอ?”
“นั่นสิ!”ซุนฮุ่ยน่าที่เงียบมาตลอดรีบเอ่ยพูดขึ้นมา “อีกอย่างเราก็ไม่ใช่คนส่งมอบสินค้าโดยตรงเสียหน่อย เรื่องนั้นพวกป้าสวีเป็นคนจัดการ ซึ่งนี่ถือได้ว่าเป็นเกราะกันภัยที่ป้าเหมยสร้างขึ้นมาให้พวกเรา ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆ พวกป้าสวีน่าจะโดนก่อน”
“มากไปกว่านั้นครอบครัวของป้าสวีก็อยู่ที่อเมริกา ถ้าเกิดเรื่องสืบสาวไปถึงเธอจริงๆ เธอก็คงไม่กล้าโยนมาให้พวกเราหรอก พูดก็พูดเถอะนอกจากฆ่าคนแล้ว ความผิดอื่นๆก็คงไม่ถึงขั้นถูกลงโทษประหารชีวิตหรอก ถ้ามีคนสืบสาวไปถึงเธอจริงๆ อย่างมากก็คงแค่ถูกจำคุกตลอดชีวิต เพื่อครอบครัวของเธอแล้ว เธอไม่มีทางโบ้ยความผิดมาที่เราแน่นอน ไม่อย่างนั้นเบื้องบนคงได้ฆ่าคนในครอบครัวของเธอเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดูแน่ๆ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...