ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4602

เฉินลี่ผิงพยักหน้า น้ำเสียงอ่อนลงมาบ้างแล้ว จากนั้นก็เอ่ยพูดอย่างราบเรียบ “ถึงเหล่าสวีจะเกิดเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะยังไงเธอก็ไม่รู้ถึงตัวตนจริงๆของเราอยู่แล้ว ต่อให้ตามสืบ ก็สืบมาถึงตัวเราได้ยาก”

หม่านจินซานเอ่ยขึ้นมาอีกว่า “ป้าเหมย แล้วถ้าหม่าหลันอะไรนั่นเอาสินค้ากลับมาที่เกาะฮ่องกางได้สำเร็จ เราต้องส่งคนไปจับตัวเธอกลับมาอีกไหม? ถึงยังไงครอบครัวของเธอก็ค่อนข้างแบ็คหนา เราจะปล่อยเธอไปง่ายๆแบบนี้ไม่ได้！”

เฉินลี่ผิงแสยะยิ้ม “ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ให้เธอนำสินค้ามาให้เรา ถ้าสำเร็จอย่างมากก็ได้แค่หนึ่งล้านดอลลาร์ แต่ถ้าจับตัวเธอมา อาจจะได้มากกว่าหนึ่งล้านก็ได้ แต่ว่าก็ต้องรอให้เธอไปถึงเกาะฮ่องกางให้สำเร็จก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที เผื่อเธอโดนจับได้ระหว่างอยู่ที่นิวยอร์ก แบบนั้นก็คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว”

พูดจบ เฉินลี่ผิงก็ลุกขึ้น แล้วเอ่ยพูดว่า “ฉันจะไปหากลุ่มเดินวิบาก ไหนๆก็มีตาแก่มาเยือนที่อเมริกาถึงที่ แถมช่วงนี้ยังชอบเล่นหูเล่นตากับฉันแปลกๆ อีกสองวันก็จะกลับแล้ว ฉันคิดว่าเล่นด้วยสักหน่อยก็น่าจะได้อะไรกลับมาบ้าง ส่วนพวกแกเตรียมตัว ไปสังเกตการณ์ที่ซีแอตเทิล ว่ามีบ้านใหญ่ๆพอให้เช่าไหม ถ้ามีก็ทำเรื่องเช่าเลย รอให้ฉันจัดการตาแก่นั่นได้ก่อน เราค่อยย้ายไปอยู่ที่ซีแอตเทิลกัน”

หม่านหยิงเจี๋ยเอ่ยขึ้นมาว่า “ป้าเหมย ซีแอตเทิลไม่ไกลไปหน่อยเหรอ? พันกว่ากิโลเลยนะ……”

เฉินลี่ผิงกล่าวเสียงเย็น “แกจะไปรู้อะไร ทุกครั้งที่เปลี่ยนสถานที่ ไกลมากเท่าไหร่ยิ่งดีเท่านั้น! หลังจากจบเรื่องที่ซีแอตเทิล ก็ต้องออกจากอเมริกาชั่วคราว ไปตระเวนที่โทรอนโตกับแวนคูเวอร์สักพัก คงไม่ได้กลับไปที่อเมริกาภายในปีนี้”

พูดจบ เธอก็จ้องมองมาที่หม่านจินซาน หม่านหยิงเจี๋ย พร้อมเอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “ถ้าพวกแกสองคนยังเอาแต่ติดเหล้าอยู่แบบนี้ ฉันก็จะไม่พาพวกแกไปด้วย พวกแกกลับพม่าไปเลย!”

ทั้งสองรีบเอ่ยรับรองอย่างลนลาน “ป้าไม่ต้องห่วง ต่อไปนี้พวกเราจะเลิกติดเหล้าแล้ว……”