ตอน บทที่ 4608 ภาพลักษณ์ที่ไม่อาจทำลายได้2 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 4608 ภาพลักษณ์ที่ไม่อาจทำลายได้2 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
“ได้เลย” หม่าหลันพิมพ์ข้อความตอบกลับไป จากนั้นก็ทำทีเป็นถามเย่เฉินว่า “จริงสิลูกเขย แกเพิ่งกลับมาจากเกาะฮ่องกางไม่ใช่เหรอ? แกรู้ไหมว่าถนนชือซุนคือที่ไหน?”
เย่เฉินเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “แม่ครับ ทำไมจู่ๆถามคำถามนี้ล่ะ?”
หม่าหลันพูดปดว่า “ฉันก็ส่องหน้าไทม์ไลน์ไปเรื่อย เห็นมีคนหนึ่งบอกว่าสถานที่แห่งนี้มีชื่อเสียงมาก ฉันเพิ่งเคยได้ยินครั้งแรก ก็เลยลองถามแกดูนี่ไง”
เย่เฉินไม่ได้คิดอะไรมาก ตอบกลับไปว่า “ถนนชือซุนเป็นย่านที่มีแต่คฤหาสน์หรูๆ บ้านราคาแพงๆแทบจะอยู่ในย่านนี้หมด อีกอย่างคนที่อาศัยอยู่ในย่านนี้ก็มีแต่พวกเศรษฐีทั้งนั้น”
“แม่เจ้า!” เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนี้ ก็ส่งเสียงอุทานออกมา “ทำไมที่แห่งนี้ฟังดูเจ๋งจังเลยล่ะ!”
ขณะที่พูด ในใจของหม่าหลันก็ยิ่งเลี่ยมใสในตัวของจงชิวฮวา
เธอไม่รู้ตัวเลยว่า ในระหว่างที่ทั้งสองยังไม่ได้เจอกัน นักต้มตุ๋นได้ทำการสร้างภาพลักษณ์เศรษฐีที่หาตัวจับได้ยากให้เธอตายใจ ผ่านคำพูดคำจาและวิธีที่พิเศษ
หม่าหลันในตอนนี้ ตื่นเต้นแทบทนไม่ไหว เธอเริ่มวางการเดินทางของตัวเองที่กำลังจะเกิดขึ้นในเวลาต่อมา เที่ยวเล่นอยู่ที่นิวยอร์กสองวัน จากนั้นก็บินไปที่เกาะฮ่องกาง ไปใช้ชีวิตอยู่ในย่านเศรษฐีของที่นั่นสักสองสามวัน
พอถึงตอนนั้นเธอต้องมีเพื่อนเยอะขึ้นแน่ๆ ดีเหมือนกันเธอจะได้โพสต์อวดเพื่อนในอินเทอร์เน็ต ว่าตัวเองได้ชีวิตโอ่อ่าแค่ไหน
……
ครั้งนี้เย่เฉินเลือกโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงสาขานิวยอร์กของตระกูลเย่
เฉินจื๋อข่ายนัดแนะทางโรงแรมไว้ล่วงหน้าแล้ว ว่าให้เตรียมห้องไว้ให้เย่เฉิน
เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างตื่นเต้น “ได้เลย ฉันจะให้คนเตรียมงานเลี้ยงสำหรับคืนพรุ่งนี้!”
“ไม่ต้องลำบากหรอก” เย่เฉินกล่าว “ครั้งนี้ผมมากับภรรยาและแม่ยาย พรุ่งนี้ผมว่าจะพาพวกเธอไปทานข้าวก่อนแล้วค่อยไป คงอยู่ได้ไม่นาน เพราะงั้นไม่ต้องเตรียมอะไรไว้หรอก”
เฟ่ยเข่อซินเอ่ยพูดอย่างเสียดาย “คุณอุตส่าห์เดินทางมาไกลทั้งที ถ้าไม่ได้เลี้ยงข้าว เข่อซินรู้สึกไม่ดีเลย…..”
“ไม่เป็นไร” เย่เฉินเอ่ยพูดเรียบนิ่ง “ที่ผมมานิวยอร์กครั้งนี้ แค่จะมาส่งแม่ยายที่สนามบิน เธอมีไฟลท์บินกลับมะรืนนี้เย็นๆ เลยว่าจะไปเจอคุณท่านก่อน เพราะงั้นไม่ต้องพิธีรีตองให้มากมายหรอก”
เมื่อเฟ่ยเข่อซินได้ยินว่าไฟลท์บินของแม่ยายเย่เฉินคือวันมะรืนเย็น ก็รู้ในทันทีว่าต้องนั่งเครื่องบินทั่วไปกลับแน่ๆ ดังนั้นจึงรีบพูดว่า “คุณเย่ ตระกูลเฟ่ยมีเครื่องบินส่วนตัวจอดอยู่ที่สนามบินนิวยอร์กอยู่สองสามลำ ให้ฉันจัดเตรียมไปส่งแม่ยายคุณสักลำไหม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...