“ได้เลย” หม่าหลันพิมพ์ข้อความตอบกลับไป จากนั้นก็ทำทีเป็นถามเย่เฉินว่า “จริงสิลูกเขย แกเพิ่งกลับมาจากเกาะฮ่องกางไม่ใช่เหรอ? แกรู้ไหมว่าถนนชือซุนคือที่ไหน?”
เย่เฉินเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “แม่ครับ ทำไมจู่ๆถามคำถามนี้ล่ะ?”
หม่าหลันพูดปดว่า “ฉันก็ส่องหน้าไทม์ไลน์ไปเรื่อย เห็นมีคนหนึ่งบอกว่าสถานที่แห่งนี้มีชื่อเสียงมาก ฉันเพิ่งเคยได้ยินครั้งแรก ก็เลยลองถามแกดูนี่ไง”
เย่เฉินไม่ได้คิดอะไรมาก ตอบกลับไปว่า “ถนนชือซุนเป็นย่านที่มีแต่คฤหาสน์หรูๆ บ้านราคาแพงๆแทบจะอยู่ในย่านนี้หมด อีกอย่างคนที่อาศัยอยู่ในย่านนี้ก็มีแต่พวกเศรษฐีทั้งนั้น”
“แม่เจ้า!” เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนี้ ก็ส่งเสียงอุทานออกมา “ทำไมที่แห่งนี้ฟังดูเจ๋งจังเลยล่ะ!”
ขณะที่พูด ในใจของหม่าหลันก็ยิ่งเลี่ยมใสในตัวของจงชิวฮวา
เธอไม่รู้ตัวเลยว่า ในระหว่างที่ทั้งสองยังไม่ได้เจอกัน นักต้มตุ๋นได้ทำการสร้างภาพลักษณ์เศรษฐีที่หาตัวจับได้ยากให้เธอตายใจ ผ่านคำพูดคำจาและวิธีที่พิเศษ
หม่าหลันในตอนนี้ ตื่นเต้นแทบทนไม่ไหว เธอเริ่มวางการเดินทางของตัวเองที่กำลังจะเกิดขึ้นในเวลาต่อมา เที่ยวเล่นอยู่ที่นิวยอร์กสองวัน จากนั้นก็บินไปที่เกาะฮ่องกาง ไปใช้ชีวิตอยู่ในย่านเศรษฐีของที่นั่นสักสองสามวัน
พอถึงตอนนั้นเธอต้องมีเพื่อนเยอะขึ้นแน่ๆ ดีเหมือนกันเธอจะได้โพสต์อวดเพื่อนในอินเทอร์เน็ต ว่าตัวเองได้ชีวิตโอ่อ่าแค่ไหน
……
ครั้งนี้เย่เฉินเลือกโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงสาขานิวยอร์กของตระกูลเย่
เฉินจื๋อข่ายนัดแนะทางโรงแรมไว้ล่วงหน้าแล้ว ว่าให้เตรียมห้องไว้ให้เย่เฉิน
เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างตื่นเต้น “ได้เลย ฉันจะให้คนเตรียมงานเลี้ยงสำหรับคืนพรุ่งนี้!”
“ไม่ต้องลำบากหรอก” เย่เฉินกล่าว “ครั้งนี้ผมมากับภรรยาและแม่ยาย พรุ่งนี้ผมว่าจะพาพวกเธอไปทานข้าวก่อนแล้วค่อยไป คงอยู่ได้ไม่นาน เพราะงั้นไม่ต้องเตรียมอะไรไว้หรอก”
เฟ่ยเข่อซินเอ่ยพูดอย่างเสียดาย “คุณอุตส่าห์เดินทางมาไกลทั้งที ถ้าไม่ได้เลี้ยงข้าว เข่อซินรู้สึกไม่ดีเลย…..”
“ไม่เป็นไร” เย่เฉินเอ่ยพูดเรียบนิ่ง “ที่ผมมานิวยอร์กครั้งนี้ แค่จะมาส่งแม่ยายที่สนามบิน เธอมีไฟลท์บินกลับมะรืนนี้เย็นๆ เลยว่าจะไปเจอคุณท่านก่อน เพราะงั้นไม่ต้องพิธีรีตองให้มากมายหรอก”
เมื่อเฟ่ยเข่อซินได้ยินว่าไฟลท์บินของแม่ยายเย่เฉินคือวันมะรืนเย็น ก็รู้ในทันทีว่าต้องนั่งเครื่องบินทั่วไปกลับแน่ๆ ดังนั้นจึงรีบพูดว่า “คุณเย่ ตระกูลเฟ่ยมีเครื่องบินส่วนตัวจอดอยู่ที่สนามบินนิวยอร์กอยู่สองสามลำ ให้ฉันจัดเตรียมไปส่งแม่ยายคุณสักลำไหม”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...