“ได้เลย” หม่าหลันพิมพ์ข้อความตอบกลับไป จากนั้นก็ทำทีเป็นถามเย่เฉินว่า “จริงสิลูกเขย แกเพิ่งกลับมาจากเกาะฮ่องกางไม่ใช่เหรอ? แกรู้ไหมว่าถนนชือซุนคือที่ไหน?”
เย่เฉินเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “แม่ครับ ทำไมจู่ๆถามคำถามนี้ล่ะ?”
หม่าหลันพูดปดว่า “ฉันก็ส่องหน้าไทม์ไลน์ไปเรื่อย เห็นมีคนหนึ่งบอกว่าสถานที่แห่งนี้มีชื่อเสียงมาก ฉันเพิ่งเคยได้ยินครั้งแรก ก็เลยลองถามแกดูนี่ไง”
เย่เฉินไม่ได้คิดอะไรมาก ตอบกลับไปว่า “ถนนชือซุนเป็นย่านที่มีแต่คฤหาสน์หรูๆ บ้านราคาแพงๆแทบจะอยู่ในย่านนี้หมด อีกอย่างคนที่อาศัยอยู่ในย่านนี้ก็มีแต่พวกเศรษฐีทั้งนั้น”
“แม่เจ้า!” เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนี้ ก็ส่งเสียงอุทานออกมา “ทำไมที่แห่งนี้ฟังดูเจ๋งจังเลยล่ะ!”
ขณะที่พูด ในใจของหม่าหลันก็ยิ่งเลี่ยมใสในตัวของจงชิวฮวา
เธอไม่รู้ตัวเลยว่า ในระหว่างที่ทั้งสองยังไม่ได้เจอกัน นักต้มตุ๋นได้ทำการสร้างภาพลักษณ์เศรษฐีที่หาตัวจับได้ยากให้เธอตายใจ ผ่านคำพูดคำจาและวิธีที่พิเศษ
หม่าหลันในตอนนี้ ตื่นเต้นแทบทนไม่ไหว เธอเริ่มวางการเดินทางของตัวเองที่กำลังจะเกิดขึ้นในเวลาต่อมา เที่ยวเล่นอยู่ที่นิวยอร์กสองวัน จากนั้นก็บินไปที่เกาะฮ่องกาง ไปใช้ชีวิตอยู่ในย่านเศรษฐีของที่นั่นสักสองสามวัน
พอถึงตอนนั้นเธอต้องมีเพื่อนเยอะขึ้นแน่ๆ ดีเหมือนกันเธอจะได้โพสต์อวดเพื่อนในอินเทอร์เน็ต ว่าตัวเองได้ชีวิตโอ่อ่าแค่ไหน
……
ครั้งนี้เย่เฉินเลือกโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงสาขานิวยอร์กของตระกูลเย่
เฉินจื๋อข่ายนัดแนะทางโรงแรมไว้ล่วงหน้าแล้ว ว่าให้เตรียมห้องไว้ให้เย่เฉิน
เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างตื่นเต้น “ได้เลย ฉันจะให้คนเตรียมงานเลี้ยงสำหรับคืนพรุ่งนี้!”
“ไม่ต้องลำบากหรอก” เย่เฉินกล่าว “ครั้งนี้ผมมากับภรรยาและแม่ยาย พรุ่งนี้ผมว่าจะพาพวกเธอไปทานข้าวก่อนแล้วค่อยไป คงอยู่ได้ไม่นาน เพราะงั้นไม่ต้องเตรียมอะไรไว้หรอก”
เฟ่ยเข่อซินเอ่ยพูดอย่างเสียดาย “คุณอุตส่าห์เดินทางมาไกลทั้งที ถ้าไม่ได้เลี้ยงข้าว เข่อซินรู้สึกไม่ดีเลย…..”
“ไม่เป็นไร” เย่เฉินเอ่ยพูดเรียบนิ่ง “ที่ผมมานิวยอร์กครั้งนี้ แค่จะมาส่งแม่ยายที่สนามบิน เธอมีไฟลท์บินกลับมะรืนนี้เย็นๆ เลยว่าจะไปเจอคุณท่านก่อน เพราะงั้นไม่ต้องพิธีรีตองให้มากมายหรอก”
เมื่อเฟ่ยเข่อซินได้ยินว่าไฟลท์บินของแม่ยายเย่เฉินคือวันมะรืนเย็น ก็รู้ในทันทีว่าต้องนั่งเครื่องบินทั่วไปกลับแน่ๆ ดังนั้นจึงรีบพูดว่า “คุณเย่ ตระกูลเฟ่ยมีเครื่องบินส่วนตัวจอดอยู่ที่สนามบินนิวยอร์กอยู่สองสามลำ ให้ฉันจัดเตรียมไปส่งแม่ยายคุณสักลำไหม”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...