เฟ่ยเข่อซินฟังมาถึงตรงนี้ ก็รู้ว่าเย่เฉินต้องการที่จะตอบแทนน้ำใจเธอ
ส่วนเฟ่ยเจี้ยนจงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็ยิ่งรู้สึกประทับใจและยอมรับหลานสาวคนนี้มากขึ้น
นอกจากนี้ สิ่งที่เขาคาดหวังมากยิ่งกว่าก็คือท่าทีต่อไปของเย่เฉิน เขาไม่หวังว่าเย่เฉินจะให้ยาอายุวัฒนะกับเขาอยู่แล้ว แต่กับยาช่วยหัวใจ เขาก็แอบหวังอยู่นิดหน่อย
ในตอนที่เขากำลังลุ้นอยู่นั้น เย่เฉินก็เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณท่านเฟ่ย เราก็รู้จักกันมานานถือว่าคุ้นเคยกันแล้ว ดังนั้นผมจะไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกัน ในเมื่อสิ่งที่คุณเฟ่ยเป็นห่วงมากที่สุดคือปัญหาเรื่องสุขภาพของคุณ เพราะงั้นวันนี้ ผมเย่เฉินคนนี้ขอประกาศไว้ ณ ที่นี่ว่า ถ้าคุณสนับสนุนให้การช่วยเหลือคุณเฟ่ยดูแลตระกูลเฟ่ยอย่างดี เพื่อเป็นการตอบแทน นอกจากผมจะให้คุณผ่อนจ่ายยาอายุวัฒนะแล้ว ก็จะคุ้มครองคุณไปอีกสิบปีด้วย!”
ชั่วขณะนั้นเฟ่ยเจี้ยนจงก็ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที ก่อนหน้านี้เขาซื้อยาอายุวัฒนะแบบแบ่งขายหนึ่งส่วนสี่ยังสามารถยืดอายุตัวเองได้ตั้งหลายปี ถ้าบวกเพิ่มกับสิบปีที่เย่เฉินให้มา แบบนั้นก็ไม่ใช่ว่าเขาจะสามารถอยู่ต่อได้อีกอย่างน้อยยี่สิบปีเลยเหรอ?!
คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็รีบพูดว่า “คุณ…..คุณเย่……คุณพูด….พูดจริงเหรอ?!”
เย่เฉินพยักหน้า กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “คนอย่างผม พูดคำไหนคำนั้น”
ชั่วขณะนั้นน้ำตาของเฟ่ยเจี้ยนจงก็ไหลพรากเป็นทาง
โควต้าสิบปี สำหรับเขาแล้ว มันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่เทียบเท่าภูเขาเลย!
ดังนั้น เขาจึงยืนขึ้น ประกบมือทั้งสองข้างเข้าหากัน แล้วเอ่ยอย่างนอบน้อม “เฟ่ยเจี้ยนจง ขอขอบพระคุณความกรุณาของคุณเย่ ผมจะจดจำบุญคุณอันใหญ่หลวงของคุณไม่ลืมเลือน!”
พูดจบ เขาก็กำลังจะคุกเข่าลง
ในตอนนี้เองเย่เฉินก็ยื่นมือออกมาจับเขาไว้ กล่าวอย่างจริงจังว่า “คุณท่านเฟ่ยอย่าเพิ่งรีบขอบคุณ เพราะผมมีข้อแม้ และคุณก็ต้องตอบตกลง”
ซึ่งมันหมายความว่า เขาสูญเสียสิทธิ์ที่จะประมูลยาอายุวัฒนะแล้ว
แต่ถึงอย่างนั้น สำหรับเขาแล้ว ต่อให้ไม่สามารถประมูลยาอายุวัฒนะมาได้ อย่างน้อยก็ยังสามารถไปช่วงชิง ยาอายุวัฒนะที่แบ่งขายแบบหนึ่งส่วนสี่ได้
ถ้าได้ยามาครอบครองแม้จะแค่นิดเดียว แต่อย่างน้อยก็ยังสามารถทำให้ตัวเองมีอายุได้อีกตั้งสี่ห้าปี
ถึงแม้เย่เฉินจะรับปากเขาแล้วว่าจะคุ้มครองเขาไปอีกสิบปี แต่เรื่องอายุขัย ไม่มีใครมักน้อยหรอก
ถ้าให้เขาหยุดประมูลยาอายุวัฒนะจริงๆ นั่นก็เท่ากับว่าเขาต้องตัดช่องทางสำคัญในการต่ออายุขัยตัวเอง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...