ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4611

เฟ่ยเข่อซินฟังมาถึงตรงนี้ ก็รู้ว่าเย่เฉินต้องการที่จะตอบแทนน้ำใจเธอ

ส่วนเฟ่ยเจี้ยนจงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็ยิ่งรู้สึกประทับใจและยอมรับหลานสาวคนนี้มากขึ้น

นอกจากนี้ สิ่งที่เขาคาดหวังมากยิ่งกว่าก็คือท่าทีต่อไปของเย่เฉิน เขาไม่หวังว่าเย่เฉินจะให้ยาอายุวัฒนะกับเขาอยู่แล้ว แต่กับยาช่วยหัวใจ เขาก็แอบหวังอยู่นิดหน่อย

ในตอนที่เขากำลังลุ้นอยู่นั้น เย่เฉินก็เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณท่านเฟ่ย เราก็รู้จักกันมานานถือว่าคุ้นเคยกันแล้ว ดังนั้นผมจะไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกัน ในเมื่อสิ่งที่คุณเฟ่ยเป็นห่วงมากที่สุดคือปัญหาเรื่องสุขภาพของคุณ เพราะงั้นวันนี้ ผมเย่เฉินคนนี้ขอประกาศไว้ ณ ที่นี่ว่า ถ้าคุณสนับสนุนให้การช่วยเหลือคุณเฟ่ยดูแลตระกูลเฟ่ยอย่างดี เพื่อเป็นการตอบแทน นอกจากผมจะให้คุณผ่อนจ่ายยาอายุวัฒนะแล้ว ก็จะคุ้มครองคุณไปอีกสิบปีด้วย!”

ชั่วขณะนั้นเฟ่ยเจี้ยนจงก็ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที ก่อนหน้านี้เขาซื้อยาอายุวัฒนะแบบแบ่งขายหนึ่งส่วนสี่ยังสามารถยืดอายุตัวเองได้ตั้งหลายปี ถ้าบวกเพิ่มกับสิบปีที่เย่เฉินให้มา แบบนั้นก็ไม่ใช่ว่าเขาจะสามารถอยู่ต่อได้อีกอย่างน้อยยี่สิบปีเลยเหรอ?！

คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็รีบพูดว่า “คุณ…..คุณเย่……คุณพูด….พูดจริงเหรอ?!”

เย่เฉินพยักหน้า กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “คนอย่างผม พูดคำไหนคำนั้น”

ชั่วขณะนั้นน้ำตาของเฟ่ยเจี้ยนจงก็ไหลพรากเป็นทาง

โควต้าสิบปี สำหรับเขาแล้ว มันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่เทียบเท่าภูเขาเลย!

ดังนั้น เขาจึงยืนขึ้น ประกบมือทั้งสองข้างเข้าหากัน แล้วเอ่ยอย่างนอบน้อม “เฟ่ยเจี้ยนจง ขอขอบพระคุณความกรุณาของคุณเย่ ผมจะจดจำบุญคุณอันใหญ่หลวงของคุณไม่ลืมเลือน！”

พูดจบ เขาก็กำลังจะคุกเข่าลง

ในตอนนี้เองเย่เฉินก็ยื่นมือออกมาจับเขาไว้ กล่าวอย่างจริงจังว่า “คุณท่านเฟ่ยอย่าเพิ่งรีบขอบคุณ เพราะผมมีข้อแม้ และคุณก็ต้องตอบตกลง”