ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4612

สรุปบท บทที่ 4612 คำสัญญาของผมเท่านั้นที่มีค่า2: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 4612 คำสัญญาของผมเท่านั้นที่มีค่า2 – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 4612 คำสัญญาของผมเท่านั้นที่มีค่า2 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ในขณะที่เขากำลังลังเลอยู่นั้น จู่ๆเย่เฉินก็พูดขึ้นมาว่า “คุณท่านเฟ่ยต้องรู้ไว้อย่างหนึ่ง งานประมูลยาอายุวัฒนะในอนาคตจะได้จัดขึ้นอีกหรือไม่นั้น มันขึ้นอยู่กับความเห็นชอบของผม ถ้าวันใดวันหนึ่งผมไม่อยากจัดอะไรแบบนี้อีก ทุกคนบนโลกก็จะไม่มีที่ที่ให้ซื้อยาอายุวัฒนะ ถึงตอนนั้น คุณก็จะรู้ว่า มีแค่คำสัญญาของผมเท่านั้นที่มีค่า และคุณก็มีสิทธิ์ผ่อนซื้อยาอายุวัฒนะอยู่ในมือแล้ว แล้วไหนจะสัญญายืดอายุสิบปีนั่นอีก คุณมีอายุอยู่ถึงร้อยยี่สิบกว่าปี ภาพรวมก็ถือว่ามากแล้ว แค่นี้ยังไม่พอสำหรับคุณอีเหรอ?”

คำพูดของเย่เฉิน ทำให้เฟ่ยเจี้ยนจงฉุกคิดขึ้นมาทันที

เย่เฉินสัญญาว่าจะคุ้มครองเขาให้มีอายุต่อไปอีกสิบปี แลกกับการที่เขาต้องช่วยสนับสนุนเฟ่ยเข่อซิน พร้อมกันนั้นก็ต้องให้ทั้งตระกูลเฟ่ยหยุดเอาเงินไปประมูลยาอายุวัฒนะ

ส่วนการประมูลยาอายุวัฒนะ จะจัดขึ้นหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเย่เฉินทั้งหมด เรื่องจำนวนของยาอายุวัฒนะยิ่งแล้วใหญ่ ยิ่งประมูลจำนวนก็ยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องสภาพการเงินเหมือนที่เย่เฉินว่าเลย ดูท่าแล้วน่าจะใช้ได้อีกไม่นาน เขาถึงได้ดูถูกรายได้ในการประมูลยาอายุวัฒนะของตระกูลเฟ่ยแบบนี้

ไม่ว่าจะซื้อจนเงินหมด หรือไม่ซื้อเลย เขาก็ไม่สามารถควบคุมปริมาณเงินได้อยู่ดี

ถ้าเกิดเย่เฉินตัดหัวตัดหางกลางคัน เขาก็คงไม่เหลือโอกาสอะไรแล้ว

จะว่าไป เงื่อนไขที่เย่เฉินบอกว่าจะคุ้มครองเขาไปอีกสิบปี เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้ว ตราบใดที่เขาให้ความร่วมมือแต่โดยดี เรื่องนี้ก็จะมั่นคง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

มีอายุจนถึงหนึ่งร้อยยี่สิบปี เป็นเรื่องที่คนทั่วไปไม่คิดไม่ฝันแน่นอน คำนวณดูคนทั่วไปอายุก็เฉลี่ยอยู่ที่อย่างน้อยหกสิบปี ถ้ามีชีวิตจนถึงร้อยยี่สิบปีจริงๆ ชาตินี้ก็ถือว่าคุ้มแล้ว!

คิดมาถึงตรงนี้ เฟ่ยเจี้ยนจงก็คุกเข่าลงบนพื้น เอ่ยพูดขอบคุณว่า “ขอบพระคุณคุณเย่ บุญคุณนี้ผมจะไม่ลืมไปตลอดชีวิต!”

และในวันนี้ เย่เฉินก็มอบยาช่วยหัวใจให้เขา สำหรับเฟ่ยเจี้ยนจงแล้ว เหมือนเจอแหล่งน้ำกลางทะเลทรายเลยล่ะ!

เฟ่ยเจี้ยนจงที่ตกอยู่ในอาการดีใจ รีบใช้มือสั่นๆทั้งสองข้างวางไว้เหนือหัว แล้วเอ่ยพูดอย่างเคารพนอบน้อมว่า “ขอบพระคุณที่คุณเย่เฉินให้ยา!”

เย่เฉินนำยาวางไว้บนฝ่ามือของอีกฝ่าย เอ่ยพูดอย่างเรียบนิ่งว่า “คุณท่านเฟ่ยไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนี้ก็ได้ ลุกขึ้นมากินยาก่อนเถอะ”

เฟ่ยเจี้ยนจงไม่กล้าลุกขึ้น จึงนำยาช่วยหัวใจเข้าปากอย่างระมัดระวังขณะที่คุกเข่าอยู่บนพื้น

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน