เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4613

เมื่อยาช่วยหัวใจเข้าปากก็ละลาย กลายเป็นกระแสอุ่นๆไหลสู่จุดตันเถียนของเขา จากนั้นก็แทรกซึมไปยังเส้นประสาททั่วร่างกายของเขา

เพียงแค่พริบตา เฟ่ยเจี้ยนจงก็รู้สึกว่าสภาพร่างกายดีขึ้นเยอะ ก่อนหน้านี้จะลุกจะเดินก็ยังลำบาก แต่ตอนนี้ พลันรู้สึกสบายไปทั่วร่างกายทันที

ขณะที่เขากำลังตกอยู่ในความดีใจ เพราะรู้สึกว่าร่างกายขยับตัวได้คล่องอยู่นั้น เย่เฉินที่อยู่ตรงหน้าก็เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณท่านเฟ่ยดูแลร่างกายตัวเองให้ดีๆ อีกสองปี ผมจะให้ยาช่วยหัวใจอีกครึ่งเม็ดกับคุณ”

เฟ่ยเจี้ยนจงกล่าวอย่างซาบซึ้งในบุญคุณ “ขอบคุณคุณเย่ที่เป็นห่วง ผมจะดูแลร่างกายตัวเองให้ดีๆ ให้สมกับที่คุณเย่กำชับมา”

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ แล้วยื่นมือออกไปประคองเฟ่ยเจี้ยนจงให้ลุกขึ้น จากนั้นก็พูดอย่างเรียบนิ่งว่า “เอาล่ะ วันนี้ก็ดึกมากแล้ว ผมขอตัวกลับก่อน”

เฟ่ยเข่อซินเอ่ยถามว่า “คุณเย่ เพิ่งมาก็จะกลับแล้วเหรอคะ? ดูรีบจัง”

เย่เฉินพูดยิ้มๆ “หมดธุระแล้ว ผมไม่อยู่รบกวนนานหรอก”

เฟ่ยเจี้ยนจงรีบเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณเย่ นานๆทีกว่าจะมานิวยอร์ก อยู่ที่นี่อีกสักวันสองวันค่อยกลับไม่ดีกว่าเหรอ ผมจะได้ต้อนรับดีๆในฐานะเจ้าบ้านด้วย”

เย่เฉินโบกมือ “ที่ผมมานิวยอร์กในครั้งนี้ ก็เพราะพาภรรยามาส่งแม่ของเธอกลับประเทศ พรุ่งนี้หลังจากไปส่งที่สนามบินแล้ว พวกผมก็จะกลับพรอวิเดนซ์เลย”

เฟ่ยเข่อซินที่อยู่ข้างๆอดที่จะผิดหวังไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “งั้นเดี๋ยวฉันเดินไปส่งค่ะ”

เฟ่ยเจี้ยนจงรีบพูดว่า “คุณเย่ เดี๋ยวผมเดินไปส่งด้วย！”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน