เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4615

เธอเข้าไปนั่งยังไม่ถึงสิบนาที ผู้หญิงแต่งตัวดูรวยคนหนึ่งก็เดินลากกระเป๋า ในมือถือถุงช็อปปิ้งเข้ามา

หม่าหลันอาศัยรูปจากโปรไฟล์ มองไปแว็บแรกก็จำได้ว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร อีกฝ่ายคือเพื่อนใหม่ของเธอ จงชิวฮวานั่นเอง

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเริ่มประหม่า จากนั้นก็โบกมือให้อีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น พูดยิ้มๆว่า “โอ๊ะ สวัสดีคุณจง ฉันหม่าหลันเอง! ยินดีที่ได้เจอกันนะคะ!”

เมื่อจงชิวฮวาเห็นหม่าหลัน ก็อดที่จะพูดอย่างตกใจไม่ได้ว่า “โอ๊ะหม่าหลันเองหรอกเหรอ ในที่สุดก็ได้เจอกันสักทีนะ! คุณคงมารอนานแล้วใช่ไหม ต้องขอโทษจริงๆนะ ก่อนจะมาสนามบินฉันมีประชุมสำคัญ คุณคงไม่รู้หรอกว่าแต่ละวันฉันมีเรื่องต้องจัดการมากมายขนาดไหน แค่คิดก็ปวดหัวจะระเบิดแล้ว”

หม่าหลันพูดยิ้มๆว่า “ผู้หญิงเก่งๆแบบคุณ ก็ต้องยุ่งเป็นปกติอยู่แล้ว”

จงชิวฮวานั่งลงข้างๆหม่าหลัน พูดว่า “หม่าหลัน คุณเป็นเพื่อนของพี่เฉิน ก็เท่ากับเป็นเพื่อนของฉันด้วย เพราะงั้นเราไม่ต้องสุภาพกันหรอก เอาแต่เรียกกันว่าคุณๆ เอาตรงๆฉันได้ยินจนเบื่อจะตายชักแล้ว เวลาปกติคนที่บริษัทก็เรียกฉันอย่างนี้ ไหนๆก็มีเพื่อนใหม่ทั้งที ฉันไม่อยากใช้คำเรียกนี้แล้ว”

หม่าหลินคิดไม่ถึงเลยว่า คนระดับจงชิวฮวา แต่จะเป็นมิตรและไม่ถือตัวเลยสักนิด มันเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ว่าคนทั่วไปเขาจะทำกัน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน