ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4618
อันที่จริง หม่าหลันไม่ได้เป็นห่วงคุณหญิงใหญ่ที่ไม่เคยเห็นแม้แต่หน้าอะไรนั่นหรอก
อย่าว่าแต่แม่ของจงชิวฮวาเลย แม้แต่แม่ของตัวเอง เธอยังขี้เกียจไปเยี่ยม นี่เธอก็ไม่ได้กลับไปที่บ้านมาหลายปีแล้ว
เหตุผลที่หม่าหลันพูดออกไปแบบนั้น เพราะไม่อยากให้ทริปไปเกาะฮ่องกางล่ม
เธออุตส่าห์รอที่จะได้ไปค้างในคฤหาสน์หลังใหญ่ในถนนชือซุนบนเกาะฮ่องกาง ซึมซับชีวิตดีๆที่นั่น
ถ้าจงชิวฮวาไม่กลับวันนี้ นั่นก็ไม่เท่ากับว่าแผนของเธอล่มไม่เป็นท่าเหรอ?
ด้านจงชิวฮวาเองก็ไม่คาดคิดเหมือนกันว่า หม่าหลันจะเป็นฝ่ายออกปาก ขอไปที่โรงพยาบาลกับเธอเอง
แต่เธอจะไปโรงพยาบาลที่ไหนกันล่ะ เธอก็แค่รีบหาข้ออ้าง เพื่อล่อให้หม่าหลันติดกับ จะได้รีบเผ่นหนี
ดังนั้น เธอจึงเอ่ยพูดออกมาอย่างจริงจังว่า “หม่าหลัน ในกระเป๋าเดินทางใบนี้ มีของที่พี่เฉินฝากไปให้พ่อแม่อยู่หลายอัน มีทั้งพวกยาบำรุงกำลัง แล้วก็ยาที่หาซื้อในประเทศไม่ได้ ฉันรับปากพี่เฉินแล้วว่าจะกลับเกาะฮ่องกางเอาของฝากไปให้่พ่อแม่พี่เฉินวันนี้ เพราะน้องชายของพี่เฉินบังเอิญเข้ามาทำธุระที่เกาะฮ่องกางพอดี ตอนแรกเขาจะกลับตั้งแต่สองสามวันก่อนแล้ว แต่เพราะของฝากพวกนี้ เลยอยู่ต่ออีกสองวัน ถ้าวันนี้เอาของไปให้พวกเขาไม่ได้ ก็คงจะเสียเวลาพวกเขาน่าดู……”
ดังนั้นเธอจึงพยักหน้า เอ่ยพูดอย่างว่องไวว่า “ได้สิ งั้นฉันเอาของกลับไปรอเธอที่เกาะฮ่องกางแล้วกัน！”
เมื่อจงชิวฮวาเห็นหม่าหลันติดกับ จึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก จากนั้นก็พูดยิ้มๆว่า “งั้นก็ขอรบกวนเธอด้วยนะหม่าหลัน อีกเดี๋ยวเธอก็เอากระเป๋าไปโหลดได้เลย พอถึงแล้วคนขับรถจะมารอรับเธอที่สนามบิน และช่วยเธอยกกระเป๋า เธอจะได้ไม่ต้องเสียแรงมากเกินไป อ้อแล้วฉันมีบอกให้คนขับ หาหมอนวดสปาฝีมือดีไปรอที่คฤหาสน์ก่อนล่วงหน้าแล้ว พอเธอไปถึงก็จะได้นวดสปาทั้งตัวเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อ”
เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนี้ ก็ยิ้มร่าออกมาทันที เอ่ยพูดว่า “ไอ้หยาชิวฮวา เธอนี่ช่างเป็นคนใส่ใจจริงๆ แต่จริงๆแล้วไม่เห็นต้องยุ่งยากขนาดนี้เลย”
จงชิวฮวาเอ่ยพูดอย่างจริงจัง “ฉันไม่ชอบติดค้างน้ำใจคนอื่นน่ะ เธอช่วยฉันขนาดนี้ แล้วฉันจะปล่อยปละะละเลยเธอได้ยังไง”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...