ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4622
หม่าหลันอดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำว่า "คนพวกนี้จริงๆเลย เห็นคนอื่นมีชีวิตดีกว่าไม่ได้ ! น่าเบื่อชะมัด"
ขณะที่กำลังบ่นอยู่นั้น จู่ๆก็มีใครบางคนเข้ามากดไลค์ เมื่อหม่าหลันเห็น ก็ยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิม
เพราะคนที่มากดไลค์ คือเฉียนหงเย่น
เธอมีเพื่อนในโชเซี่ยลมากมาย และไลค์ของเฉียนหงเย่น ก็มีค่าน้อยที่สุดในสายตาของหม่าหลัน
ในขณะที่กำลังฮึดฮัดอยู่นั้น เฉียนหงเย่นก็วิดีโอคอลมา หม่าหลันจึงอดที่จะหัวร้อนไม่ได้ ชั่วขณะนั้น แทบจะตัดสายทิ้งในทันที
แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ฉุกคิดได้อย่างรวดเร็ว “เรื่องวันนี้ถ้าไม่ได้อวดก็คงไม่หายเคือง อวดกับใครก็คงเหมือนๆกันแหละมั้ง”
ดังนั้น เธอจึงกดรับสาย มองหน้าเฉียนหงเย่นในที่ในวิดีโอ และพูดด้วยรอยยิ้มปลอมๆว่า "โอ๊ะ หงเย่น แกทำอะไรอยู่เนี่ย"
เฉียนหงเย่นรีบพูดว่า: “พี่หลัน ฉันเพิ่งตื่น เห็นพี่โพสต์ว่าจจะกลับประเทศแล้ว ฉันก็เลยโทรมาทักทายน่ะ”
หม่าหลันถามด้วยความประหลาดใจ “เย็นขนาดนี้แล้ว แกเพิ่งตื่นเหรอ?”
เฉียนหงเย่นรีบพูด: "โถ่ พี่หลัน ได้ดิบได้ดีจนลืมไปแล้วหรือไง ว่าตอนนี้ไทม์โซนของเราต่างกัน ที่นู่นค่ำแล้วแต่ที่นี่เพิ่งเช้าเอง”
หม่าหลันตระหนักได้ทันที พยักหน้าและพึมพำ: "ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลย……ว่าละทำไมไม่มีใครกดไลก์ให้ฉันเลย ทุกคนคงกำลังหลับอยู่สินะ..."
เมื่อพูดเช่นนั้น หม่าหลันก็พอใจเล็กน้อยแล้ว และอดไม่ได้ที่จะอวด "นี่ รู้ไหมว่าเพื่อนของฉันรวยแค่ไหน รวยถึงขนาดที่ว่าซื้อรถรุ่นเล็กซํสพร้อมกันสามคัน และบอกว่าจะให้ฉันคันหนึ่งด้วย! "
“เล็กซัส?” เฉียนหงเย่นถามอย่างสับสน: “เล็กซัสคืออะไร?”
หม่าหลันโพล่งออกมา: "ก็รถตู้ที่แพงที่สุดในโลกไง! ที่ราคาในประเทศมากกว่าสามล้าน!"
เฉียนหงเย่นตกตะลึง: "รถตู้ราคามากกว่าสามล้าน! ราคานี้ซือมินิอีวีได้หลายคันจนต่อกันเป็นรถไฟได้เลยนะ เสียเงินตั้งเยอะเพื่อซื้ออะไรแบบนั้น ปกติดีอยู่หรือเปล่า?”
“แกจะไปรู้อะไร” หม่าหลันขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างดูถูก “เพราะแกมีความคิดแบบคนจนทั่วไปไง เลยไม่เข้าใจว่าทำไมคนรวยถึงทุ่มเงินหลายร้อยล้านเพื่อซื้อเครื่องบินส่วนตัว และไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเอาเงินมากมายขนาดนี้มาซื้อรถตู้ โลกของพวกคนรวยน่ะ ไม่ได้คำนึงถึงว่าอันไหนดีที่สุดหรอก เขาคำนึงถึงอันไหนแพงที่สุดต่างหากล่ะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...