ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4623

หลังจากหยุดชั่วคราว หม่าหลันก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง: "อีกอย่างนะ คิดว่ารถราคาสามล้านจะทำอะไรพวกคนรวยได้เหรอ? พวกเขามีเงินจำนวนหลายพันล้านดอลลาร์ในธนาคาร ดอกเบี้ยต่อวันยังได้เยอะกว่าราคารถอีก!"

“น่าทึ่งมาก...” เฉียนหงเย่นอดไม่ได้ที่จะถาม “พี่สาวหลัน พี่รู้จักเพื่อนที่รวยขนาดนี้ได้ยังไง? มีทรัพย์สินหลายพันล้านดอลลาร์ขนาดนั้น เปรียบเป็นเงินในประเทศเราก็ไม่เท่ากับหลายหมื่นล้านเลยเหรอ!”

หม่าหลันกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "รู้จักกันที่อเมริกาน่ะ รู้ไหมที่นี่มีคนประเทศเรามาอาศัยอยู่เยอะเลย ฉันถึงได้มารู้จักเพื่อนที่เกร็งกำไรเก่งหลายคนที่นี่”

เฉียนหงเย่นโอดครวญออกมา "ว้าว! แบบนี้ต้องออกไปเปิดโลกบ้างละ พี่ไปอเมริกาคราวนี้ ได้รู้จักเพื่อนรวยๆ แถมยังได้เส้นสายสังคมชั้นสูงมาอีกเพียบ!”

“ใช่ไหม!” หม่าหลันพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ไม่งั้นคนเขาจะพูดกันเหรอว่าคนเดินขึ้นสู่ที่สูง น้ำไหลลงสู่ที่ต่ำ หลังจากนี้แกต้องหัดออกไปเจอโลกภายนอกเยอะๆนะ”

เฉียนหงเย่นชมเชย "พี่หลันพูดถูก! เหมือนช่องว่างระหว่างเรา จะถูกพี่ตีห่างขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ "

ขณะที่พูด เฉียนหงเย่นก็เปลี่ยนหัวข้อ และเอ่ยถามอย่างรวดเร็ว: "เออพี่หลัน ตอนพี่กลับมา ถ้ามีเวลาพาฉันไปร้านเครื่องประดับโจวไท่ฝูวหน่อยได้ไหม? ตอนไปซื้อบุลการี่คราวที่แล้วพี่รับปากฉันไม่ใช่เหรอ ว่าจะซื้อเครื่องประดับที่ร้านนั้นให้”

หม่าหลันยิ้มอย่างดูถูก และเธอก็รู้ว่าเฉียนหงเย่นต้องพูดถึงเรื่องนี้อย่างแน่นอน

แล้วก็รู้ด้วยว่าที่เฉียนหงเย่นวิดีโอคอลมาหา จริงๆแล้วเพราะจุดประสงค์นี้

ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างสบายๆว่า "ไม่ต้องห่วง ฉันรับปากแกไว้ยังไงฉันก็จะทำตามอย่างแน่นอน"

ทันทีที่ออกจากอเมริกา ขอแค่หม่าหลันเอาโกลเดรสดรีมที่เย่เฉินซื้อให้ไปขาย อย่างน้อยก็น่าจะได้สักสามแสนถึงสี่แสน แค่นี้ก็มีเศษเงินเอาไปซื้อเครื่องประดับโจวไท่ฝูวให้เฉียนหงเย่นได้แล้วไม่ใช่หรือไง?