ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4624

หม่าหลันรีบพูดว่า: "มีอะไรผิดปกติกับกระเป๋าเดินทางของฉันเหรอ? นอกจากเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวก็มีแค่พวกสินค้าท้องถิ่นขึ้นชื่อในนิวยอร์ก ฉันไม่ได้เอาของที่มีแบตเตอรี่ใส่กระเป๋าเสียหน่อย..."

ตำรวจหญิงกวักมือเรียกอย่างเย็นชา “หยุดหาข้ออ้าง ยังมีผู้โดยสารคนอื่นๆอยู่ที่นี่ เพื่อไม่ให้กระทบต่อเที่ยวบินของคนอื่น กรุณาตามฉันมา”

ขณะพูด เธอก็ดึงกุญแจมือออกจากเอวแล้วเตือนว่า “ฟังที่ฉันพูดให้ดี คุณทำได้แค่เงียบเท่านั้น ไม่อย่างนั้นทุกสิ่งที่คุณพูดออกมาอาจใช้เป็นหลักฐานมัดตัวคุณได้ และคุณก็มีสิทธิ์จ้างทนายขณะที่ถูกสอบสวน แต่ถ้าคุณจ่ายไม่ไหว เราจะส่งทนายให้คุณเอง คุณเข้าใจสิทธิ์ต่างๆพวกนี้หรือยัง?”

หม่าหลันตื่นตระหนก และโพล่งออกมาทันที ตะโกนว่า "พวกคุณกำลังเล่นอะไรกัน! ฉันเป็นผู้โดยสารชั้นเฟิร์สคลาสนะ! พวกคุณเป็นใครจะมาจับฉัน? อีกอย่าง ฉันไปทำผิดอะไรไม่ทราบ!"

ตำรวจหญิงพูดอย่างเย็นชาว่า “หม่าหลัน ในฐานะที่เป็นคนหัวเซี่ยเหมือนกัน ฉันขอเตือนคุณว่าที่นี่คือสหรัฐอเมริกา! อย่าพยายามต่อต้านไม่ว่าจะในรูปแบบใด ๆ ไม่อย่างนั้นคนที่จะเสียเปรียบก็คือคุณ!”

หม่าหลันพูดอย่างโกรธเคือง: "หยุดเล่นลิ้นกับฉันได้แล้ว! ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่จำเป็นต้องกลัวตำรวจอย่างพวกคุณ อย่าว่าแต่ที่อเมริกาเลย ต่อให้เป็นระดับนานาชาติแล้วยังไงต่อ?! “

เห็นได้ชัดว่าตำรวจหญิงเริ่มหมดความอดทน เธอหยิบกุญแจมือออกมาแล้วพูดเสียงดังว่า: "หม่าหลัน! ตอนนี้ฉันขอสั่งให้คุณหันหลังและเอามือไขว้หลังไว้ ห้ามต่อต้านหรือวิ่งหนีเด็ดขาด ไม่เช่นนั้น พวกเราอาจต้องใช้อาวุธกับคุณ ทางที่ดีคุณควรให้ความร่วมมือแต่โดยดี!"

เมื่อเห็นว่าคนจำนวนมากกำลังมองมา ในฐานะผู้โดยสารชั้นเฟิร์สคลาสหม่าหลันก็รู้สึกเสียหน้าในทันที

ความโกรธพลันพลุ่งปรี๊ด เธอเท้าสะเอวแล้วตะคอกออกมาเสียงดังว่า “ฉันบอกแล้วไง ว่าอย่ามาเล่นไร้สาระแบบนี้กับฉัน！ ฉันซื้อตั๋วเครื่องบินแพงๆ ไม่ใช่เพื่อให้ตำรวจอย่างพวกแกมากวนประสาทนะ！ฉันต้องไปขึ้นเครื่องแล้ว เพราะงั้นถอยออกไปห่างๆเดี๋ยวนี้ อย่ามาทำให้ฉันเสียเวลา!”