ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4627
เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนี้ ก็เอ่ยพูดขึ้นทันทีว่า “แล้วมัวทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ เอาเวลาไปตามจับจงชิวฮวาสิ!!! เธอเพิ่งออกจากสนามบินไปได้ไม่ไกลนัก ยังไม่ถึงชั่วโมงน่าจะยังไม่ออกจากนิวยอร์ก ถ้าจับตัวเธอมาได้ และสอบสวนอย่างเคร่งครัด ฉันก็จะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉันได้!”
ตำรวจหญิงกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คุณไม่ต้องมาสั่งตำรวจอย่างพวกเราว่าต้องจัดการกับคดียังไงหรอก ตอนนี้เราต้องสอบปากคำคุณให้ครบถ้วน หากคุณมีทนายความ เราช่วยแจ้งทนายให้คุณได้ แต่ถ้าไม่มี เราก็จะหาให้ คุณเลือกเอาเองแล้วกัน”
หม่าหลันโพล่งออกมา: "ฉันอยากโทรหาครอบครัวของฉัน ฉันจะโทรหาลูกสาวกับลูกเขย!"
เมื่อเห็นว่าหม่าหลันต้องการติดต่อครอบครัวของเธอ ตำรวจหญิงจึงพยักหน้า”ได้ คุณมีสิทธิ์ติดต่อครอบครัวและขอให้ครอบครัวหาทนายมาให้ได้”
หลังจากนั้น เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ยื่นให้หม่าหลัน เอ่ยพูดว่า “จำไว้ว่า คุณโทรหาได้แค่ครอบครัวหรือทนายเท่านั้น ถ้าคุณโทรหาเพื่อนร่วมแก๊งเพื่อส่งสัญญาณล่ะก็ คุณได้รับโทษอีกหลายเท่าแน่!”
หม่าหลันร้องไห้และพูดออกมาว่า "ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง! ก็บอกแล้วไง ว่าฉันถูกใส่ร้าย ฉันถูกหลอกใช้ เพื่อนร่วมแก๊งบ้าบออะไรล่ะ!”
ตำรวจหญิงพูดอย่างเฉยเมยว่า “คุณถูกใส่ร้ายหรือถูกหลอกใช้จริงหรือไม่นั้น มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตัดสินของฉันหรือคุณ ทุกอย่างต้องรอตัดสินตอนขึ้นศาลเท่านั้น”
หม่าหลันเหลือบมองตำรวจหญิงอย่างโกรธจัด จากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาเซียวชูหรัน
เมื่อเซียวชูหรันรับสาย ประโยคแรกที่เอ่ยถามหม่าหลันก็คือ "แม่ขึ้นเครื่องบินแล้วหรือยัง?"
อันที่จริงเย่เฉินได้ยินสิ่งที่หม่าหลันพูดทางโทรศัพท์แล้ว
ในตอนนี้เอง เขาก็นึกขึ้นได้ทันที ว่าก่อนหน้านี้ เหมือนมีบางอย่างผิดปกติกับครอบครัวคุณเฉินอะไรนั่น ดูจากตอนนี้ เหมือนว่าครอบครัวของเธอจะเป็นเพียงนักแสดงที่ให้ความร่วมมือกับการแสดงของเธอเป็นอย่างดี
บทบาทของคนที่ประสบความสำเร็จ และการต้อนรับที่กระตือรือร้น ก็เป็นแค่ตัวละครและฉากที่สร้างขึ้นเพื่อหลอกลวงคนอื่น
และเหตุผลที่คุณเฉินมีความกระตือรือร้นกับหม่าหลันขนาดนั้น นั่นก็เพราะต้องการที่จะหลอกใช้หม่าหลันให้ขนย้ายของผิดกฎหมายให้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...