ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4629
เย่เฉินได้ยินเสียงสำนึกผิดของหม่าหลัน จึงพูดเบา ๆ ว่า: “แม่ อย่าเพิ่งพูดอะไรกับพวกเขามาก ผมจะจัดการหาทนายให้ภายในหนึ่งชั่วโมง และส่งไปช่วยจัดการเรื่องทางนั้น”
“โอเค โอเค!” เมื่อหม่าหลันได้ยินเย่เฉินบอกว่า เขาสามารถหาทนายความมาพบได้ภายในหนึ่งชั่วโมง จึงพูดอย่างรวดเร็วว่า “สมกับเป็นลูกเขยของฉัน ขนาดอยู่ในนิวยอร์กยังมีอิทธิพลมากขนาดนี้!”
ตำรวจหญิงข้างๆ พูดขึ้นว่า "หมดเวลาแล้ว ขอโทรศัพท์คืน"
หม่าหลันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยักหน้า และเมื่อกำลังจะส่งโทรศัพท์คืน ก็ไม่ลืมที่จะพูดเสียงดังว่า “ลูกเขย แม่ฝากความหวังไว้ที่แกนะ!
จากนั้นตำรวจก็กดวางสายโทรศัพท์
ทางด้านนี้ เสี่ยวชูหรันร้องไห้ และถามเย่เฉินว่า “ที่รัก คุณคิดจะทำยังไงต่อไป...”
เย่เฉินพูดเบา ๆ : “ผมจะพาคุณกลับไปที่พรอวิเดนซ์ก่อน พรุ่งนี้วันจันทร์คุณยังมีเรียน ดังนั้น ช่วงสองสามวันนี้คุณไปเข้าเรียนตามปกติได้เลย ส่วนเรื่องของแม่ที่นิวยอร์ก เดี๋ยวผมจัดการเอง”
เซียวชูหรันสะอื้น "อะไรกัน? ฉันจะไปมีกระจิตกระใจเรียนได้ยังไง..... เรากลับไปนิวยอร์กตอนนี้กันเถอะ..."
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง: “ชูหรัน ผมจะพูดตามตรงนะ คุณอยากฟังหรือเปล่า”
เซียวชูหรันรีบพูด “ที่รัก คุณพูดมาเลย..…”
เย่เฉินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: “เรื่องที่แม่กำลังเผชิญ คุณช่วยอะไรไม่ได้หรอก ถ้าคุณติดตามผมไปที่นิวยอร์ก มันจะไม่มีผลในเชิงบวกใดๆ นอกจากสร้างปัญหาให้มีมากกว่าเดิม”
ดังนั้นสำหรับเย่เฉินแล้ว ทางออกที่ดีที่สุดคือให้เซียวชูหรันกลับไปอยู่ที่พรอวิเดนซ์ และตัวเขาต้องไปจัดการเรื่องของหม่าหลันที่นิวยอร์กคนเดียว
ยิ่งกว่านั้น ที่พรอวิเดนซ์ก็มีบอดี้การ์ดหญิงคอยประจำการอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยส่วนตัวของเซียวชูหรันเลย
เซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน
เธอไม่เพียงแต่กลัวว่าแม่ของเธอจะถูติดคุกตลอดชีวิตในอเมริกา แต่เธอยังกลัวด้วยว่าหากเธอติดตามเย่เฉินไป มันจะส่งผลต่อแผนการของเขาในการช่วยเหลือแม่ของเธอจริงๆ
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จนแน่ใจว่าแม่ของเธอจะได้รับการช่วยเหลือและหนีออกมาได้ เซียว ชูหรันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้า พร้อมสะอื้นออกมา "ก็ได้….. ถ้าอย่างนั้นฉันจะกลับไปรอข่าวจากคุณที่พรอวิเดนซ์..."
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...