ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4630
เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็มองไปที่เย่เฉิน และพูดอย่างน่าสงสารว่า "ที่รัก ฉันฝากแม่ด้วยนะ….ขอร้องล่ะคุณต้องช่วยเธอออกมาให้ได้นะ…..”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดเบา ๆ “ที่รัก ไม่ต้องกังวล แม่จะไม่เป็นอะไรแน่นอน”
หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็เอ่ยกำชับว่า “ที่รัก อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร แม้กระทั่งพ่อ ถ้าพ่อถาม คุณก็บอกว่าแม่ไปเที่ยวกับกลุ่มทัวร์ แต่ผมคิดว่าพ่อคงไม่ถามถึงเธอหรอก ดีไม่ดีเขาคงไม่คิดถึงเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ตอนนี้เขาคงเพลินอยู่กับการแลกเปลี่ยนที่เกาหลีอยู่”
เซียวชูหรันรู้ความเป็นไปของความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ และกล่าวว่า “พ่อของฉันคาดหวังอะไรไม่ได้หรอก เขาไปแลกเปลี่ยน ไม่แน่อาจจะสร้างสัมพันธ์กับน้าหานคนนั้น ก่อนหน้านี้เห็นมีติดต่อกันอยู่นี่….”
เย่เฉินรีบพูดว่า: “เอาล่ะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยเรื่องพวกนี้ เรื่องเร่งด่วนที่สุดในตอนนี้คือการหาวิธีพาแม่ออกมา”
“ใช่...” เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างเร่งรีบ และกล่าวว่า “ที่รัก รีบไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนคุณ ให้ส่งทนายไปที่นั่นเถอะ..…”
“ได้” เย่เฉินพยักหน้า หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาเฟ่ยเจี้ยนจง
เหตุผลที่ไม่โทรหาเฟ่ยเข่อซิน ก็เพราะว่ามีภรรยาอยู่ข้างๆ และเขาจึงจะรู้สึกว่าควรกันไว้ดีกว่าแก้
เฟ่ยเจี้ยนจงไม่คาดคิดว่าเย่เฉินจะโทรหาตัวเอง เขารู้สึกปลื้มใจเล็กน้อย จากนั้นก็กดรับโทรศัพท์ และถามว่า "คุณเย่ มีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่า?"
เมื่อเฟ่ยเจี้ยนจงได้ยินเรื่องนี้ เขาก็เอ่ยรับรองออกมาว่า "ไม่ต้องกังวล คุณเย่ ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้คุณเอง!"
เย่เฉินตอบอืม และพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ขอรบกวนคุณท่านเฟ่ยด้วย!”
เฟ่ยเจี้ยนจงกล่าวด้วยความกังวลใจ: "คุณเย่ ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก เป็นเกียรติของผมมากกว่า ที่ได้ช่วยเหลือคุณ!"
เย่เฉินพูดอย่างเรียบนิ่ง “ เอาเป็นว่า ผมจะพาภรรยากลับไปที่พรอวิเดนซ์ก่อน แล้วจึงจะกลับไปที่นิวยอร์ก ซึ่งอาจจะใช้เวลาอย่างน้อยสี่หรือห้าชั่วโมง ดังนั้นผมจึงต้องขอรบกวนคุณท่านเฟ่ยส่งเฮลิคอปเตอร์มารับผมหน่อย เดี๋ยวผมส่งพิกัดตำแหน่งให้ พาภรรยาของผมไปส่งที่พรอวิเดนซ์ก่อน แล้วค่อยพาผมกลับไปที่นิวยอร์ก”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...