"ไม่มีปัญหา ! ผมจะจัดการให้เดี๋ยวนี้ครับ!"
เซียวชูหรันไม่ได้ยินเสียงของเฟ่ยเจี้ยนจงที่ปลายสาย แต่ได้ยินแค่สิ่งที่สามีพูด ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย
พอเย่เฉินวางสาย เธอก็รีบถาม:"ที่รัก…….ที่คุณหามาคือใครกันแน่…... ไม่เพียงแต่สามารถหาทนายความด้านอาชญากรรมที่ดีที่สุดในนิวยอร์ก แต่ยังสามารถส่งเฮลิคอปเตอร์มารับเราได้ด้วย? ! "
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:"ท่านคนนี้ อยากจะให้ผมไปปรับฮวงจุ้ยที่บ้านเก่าของเขามาตลอด ผมยังไม่ได้ตกลงเขาเลย ก็เจอเรื่องแบบนี้พอดี จึงขอความช่วยเหลือจากเขาก่อน อย่ามากหลังจากเรื่องนี้จบ ผมดูฮวงจุ้ยให้เขาฟรีก็ได้"
พูดไป เย่เฉินพูดอีกครั้ง:"ส่วนทนายความและเฮลิคอปเตอร์ อันที่จริงมันไม่มีอะไรเลย ในสถานที่อย่างสหรัฐอเมริกา ทนายความที่ดีที่สุดอยู่ในสำนักงานกฎหมาย พวกเขาจะให้บริการใครก็ตามที่มีเงิน ลูกค้าของผมแข็งแกร่งมากจริงๆ ทนายความที่หามาไม่แย่อย่างแน่นอน และเฮลิคอปเตอร์ก็ไม่ถือว่าอะไรในสหรัฐอเมริกา คนรวยหลายคนมีเฮลิคอปเตอร์เป็นของตัวเอง และบินไปมาทุกวัน ซึ่งไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลย"
เซียวชูหรันพยักหน้าเบา ๆ และพูดถอดใจ:"มีคนแบบนี้มาช่วย อัตราความสำเร็จของเรื่อง จะสามารถสูงขึ้นกว่าที่คาดไว้……"
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและปลอบโยน:"ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ ผมรับประกันว่าอย่างมากแม่ก็แค่ทุกข์ทรมาน ไม่มีอะไรมากหรอก และทุกข์ทรมานหน่อยมันก็เป็นสิ่งที่ดีสำหรับหล่อน นิสัยอย่างหล่อน ถ้าหล่อนไม่ทุกข์ทรมานบ้าง ครั้งหน้าไม่แน่หล่อนอาจจะนำระเบิดปรมาณูไปที่สนามบินก็ได้ "
"เฮ้อ…..."เซียวชูหรันถอนหายใจ และพูดอย่างช่วยไม่ได้:"นิสัยของเธอไม่เหมาะกับการออกไปข้างนอกจริงๆ พอออกไปก็มีปัญหาได้ง่าย…...หากคราวนี้สามารถผ่านไปได้อย่างปลอดภัย ให้เธอได้บทเรียนบ้างก็ดี……"
เย่เฉินพยักหน้า และพูดปลอบ:"ที่รัก เธอวางได้เลย ผมจะพาแม่กลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน เธอรู้จักผมดี ผมเคยสัญญาเรื่องที่ผมทำไม่ได้ตอนไหนกัน?"
สิ่งที่เย่เฉินพูด ทำให้เซียวชูหรันมั่นใจขึ้นมาก เธอมองไปที่เย่เฉิน พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม และพูดอย่างจริงใจว่า:"ที่รัก…...ทุกอย่างฝากไว้กับคุณแล้วนะ…..."
เย่เฉินขึ้นเฮลิคอปเตอร์พร้อมกับเซียวชูหรันทันที เฮลิคอปเตอร์เริ่มเครื่องใหม่ และหลังจากบินขึ้น ก็บินไปทางพรอวิเดนซ์
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เฮลิคอปเตอร์หยุดตรงที่ลานจอดเฮลิคอปเตอร์บนหลังคาของโรงแรมฮิลตัน
เย่เฉินพาเซียวชูหรันกลับไปที่ห้องเพรสซิเด้นก่อน และบอกเซียวชูหรันว่าไม่ต้องกังวล และห้ามไปไหน
เซียวชูหรันรู้ว่าในเวลานี้ สิ่งที่ตนต้องทำคือพยายามไม่สร้างปัญหาให้เย่เฉิน ดังนั้นจึงตอบตกลงโดยไม่ลังเล

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...