ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 463
บทที่ 463
เพื่อที่จะหาโอกาสเอาคืน จางเจี้ยนหวนนึกถึงเมื่อกี้ที่พันหยวนหมินพ่อตาของตัวเอง มักใช้ชื่อของ
หานเหม่ยฉิง
ผู้หญิงคนนี้มาประชดประชันเซียวฉางควน ดังนั้นจึงแกล้งทำเป็นถามอย่างสนใจ “คุณพ่อ คุณน้าหานเหม่ยฉิงคนนั้นตกลงมีเรื่องอะไรกันหรอ? ทำไมพวกคุณพูดถึงเธอตลอด ทำเอาผมรู้สึกประหลาดใจ... "
พันหยวนหมิงมองไปที่เซียวฉางควน หัวเราะเฮอเฮอแล้วพูดว่า “หากใช้ศัพท์วัยรุ่นของพวกคุณมาพูด หานเหม่ยฉิงก็คือดาวโรงเรียนในสมัยนั้น ผู้ชายในโรงเรียนหลายคนล้วนชอบเธอ ผู้ชายที่จีบเขา เกรงว่าล้อมโรงเรียนได้มากกว่าสองรอบ”
พูดไป พันหยวนหมินจงใจพูดเสียงสูงขึ้น หัวเราะแล้วพูด “แล้วสุดท้าย ดาวโรงเรียนคนนี้ ไม่รู้ทำไมจู่ๆก็ตาบอดถึงไปอยู่ด้วยกันกับเซียวฉางควน นายไม่รู้ ในเวลานั้นเซียวฉางควนเพื่อที่จะครองรักกับหานเหม่ยฉิง จะออกจากบ้านก็ต้องแอบผู้คน กลัวผู้ชายคนอื่นแอบซุ่มทำร้ายเขา”
จางเจี้ยนก็รีบถามขึ้น “ต่อจากนั้นล่ะ?”
พันหยวนหมิงมองเซียวฉางควน หัวเราะอย่างดีใจ แล้วพูดว่า “หลังจากนั้นนะ หานเหม่ยฉิงก็เลิกกับเขาแล้วบินตรงไปอยู่อเมริกาแล้ว หลายปีมานี้ก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย”
พูดไป พันหยวนหมิงก็พูดกับเซียวฉางควน "ไอ้หยาฉางควนเอ้ย คุณรู้ไหมว่าทำไมตอนนั้นถึงถูกหานเหม่ยฉิงทิ้ง?”
เซียวฉางควนถอนหายใจอย่างเย็นชา พูดอย่างโมโห “เรื่องของผมกับเธอไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณไม่ต้องมายุ่ง”
พันหยวนหมิงหัวเราะและพูดว่า "จะบอกนายให้นะ จริงๆตอนนั้นหานเหม่ยฉิงอยู่ที่โรงเรียน ถูกนักเรียนชายตามจีบเยอะ เยอะจนเธอกลุ้มมาก ดังนั้นจึงอยากจะรีบหาใครสักคนแกล้งมาเป็นแฟนปลอมๆ เพื่อแก้ปัญหาพวกแมลงวันเหล่านั้น หาไปหามา สุดท้ายจึงเลือกคุณมาเป็นแฟนปลอมๆ มีแต่คุณที่ยังงมโข่งอยู่ คนเขาหลอกใช้คุณเสร็จ จะไปต่างประเทศ แน่นอนก็ต้องทิ้งคุณอยู่แล้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! "
เซียวฉางควนพูดอย่างโมโห "คุณอย่ามาพูดเรื่องไร้สาระที่นี่! ที่ผมเลิกกับหานเหม่ยฉิง ทั้งหมดเป็นเพราะ ..."
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทันใดนั้นเซียวฉางคุณไม่สามารถพูดต่อได้
สีหน้าของเขาจากที่โกรธ ท่าทางการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจากความโกรธเป็นความเสียใจ ความอ้างว้างและเศร้าโศก ก้มศีรษะลงถอนหายใจเบา ๆ และโบกมือ "ช่างเถอะ ไม่พูดแล้ว ไม่มีประโยชน์”
ในไม่ช้า ก็มีผู้อาวุธโสและคนวัยกลางคนกว่ายี่สิบคนมารวมตัวกันที่หน้าประตู
อีกทั้งตามที่เฉียวฉางควนพูด คนที่มางานปาร์ตี้ครั้งนี้ล้วนเป็นเพื่อนนักเรียนชาย
ในงานเลี้ยงที่มีนักเรียนชายที่เป็นผู้อาวุธโสและคนวัยกลางคน ดูเหมือนความสัมพันธ์จะจริงใจมาก ทุกคนพูดคุยกัน ไม่นาน เย่เฉินก็เห็นว่าในนั้นมีบางคนน้ำตาคลอเบ้า
เมื่อโจวชิ่งเห็นดังนั้นเขาก็รีบพูดว่า "เพื่อนนักเรียนเก่าแก่ทุกท่าน ทุกคนเข้าไปคุยข้างในกันเถอะ อย่ายืนอยู่ตรงนี้เลย"
พันหยวนหมิงพยักหน้าพูด "ใช่ๆ พวกเราไปคุยกันที่ห้องเรียนเก่าของพวกเรากันเถอะ ครูหลี่สุขภาพไม่ดี ต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าจะมาถึง พวกเราเข้าไปกันก่อนเถอะ"
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...