ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4634
ผู้คนข้างในตื่นเต้นจนมั่วไปหมด ที่นั่งข้างคนขับของ Maybach ข้างนอกก็เดินลงจากรถเช่นกัน ชายหนุ่มในชุดสูท หลังจากลงจากรถ เขาก็รีบเดินไปที่ข้างหลังและเปิดประตูด้านหลัง
หลังจากนั้น ชายวัยกลางคนที่มีผมหงอก ร่างกายสูงโปร่ง ใบหน้าเคร่งขรึมก้าวออกจากรถ
เมื่อทุกคนในสถานีตำรวจเห็นเขาก็ตกตะลึง
หนึ่งในนั้นพูดด้วยความตื่นตระหนก:"ชิบหายละ! ไอ้หมาบ้าเจมส์ ไวต์!"
เมื่อทุกคนจำหมาบ้าเจมส์ไวต์ที่โด่งดังได้ ทุกคนก็เริ่มประหม่า
หัวหน้าย่อยขมวดคิ้วทันทีและพูดว่า:"ไอ้เหี้ยหมาบ้าเจมส์ ไวต์มันมาทำอะไรที่นี่? ! "
"นั่นสิ……"จิมมี่ เวย์นยังงงเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า:"ไอ้สารเลวคนนี้รับใช้คนที่รวยที่สุดเท่านั้น ทำไมเขาถึงมาหาเรา?"
ตำรวจที่เตือนจิมมี่ เวย์นว่าต่อไปให้ยับยั้งตัวเองด้วย ขมวดคิ้วและพูดว่า:"จิมมี่ เจ้าหมาบ้าเจมส์ ไวต์ นั่น เป็นทนายที่หญิงหัวเซี่ยข้างในนั้นจ้างรึเปล่า?"
จิมมี่ เวย์นพูดอย่างดูถูกว่า:"แค่เธอ? จะจ้างหมาบ้าเจมส์ ไวต์ได้? คนที่สามารถจ้างหมาบ้าเจมส์ ไวต์ได้ อย่างน้อยก็ต้องติดอันดับ 100 อันดับแรกในบรรดาคนรวยในนิวยอร์ก แนวความคิดของการอยู่ใน 100 อันดับแรกในนิวยอร์กนั้นคืออะไร? ไม่มีค่าตัวกว่าหมื่นล้านเหรียญสหรัฐ ก็อย่าแม้แต่จะคิดเลย! ผู้หญิงโง่ๆ ในนั้น จะมีสิทธิ์จ้างหมาบ้าเจมส์ ไวต์ด้วยเหรอ?"
พูดจบ ชายหนุ่มในชุดสูทด้านนอกก็ผลักประตูสถานีตำรวจออกไป
เจมส์ ไวต์ผู้ทรงพลังก้าวเข้ามา จัดเนคไทด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า:"พวกคุณใครเป็นผู้รับผิดชอบ? ฉันอยากจะพบลูกค้าของฉัน คุณหม่าหลัน"
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา เจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคนในที่เกิดเหตุก็หายใจเข้าลึก ๆ !
หัวหน้าย่อยไม่ทันจะพูดชื่อตัวเอง เจมส์ ไวต์ก็พูดอย่างเย็นชาว่า:"ฉันไม่จำเป็นต้องรู้ชื่อคุณ ฉันแค่ต้องการพบลูกค้าของฉัน ทันที เดี๋ยวนี้"
"โอเค โอเค……"หัวหน้าย่อยรีบพยักหน้า และพูดกับลูกน้องว่า:"เร็ว พาทนายไวต์ไปพบผู้ต้องสงสัย!"
ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่กล้าชักช้า พูดทันทีว่า:"คุณไวต์ เชิญทางนี้ครับ"
เจมส์ ไวต์เดินไปที่ห้องสอบสวนพร้อมกับผู้ช่วยของเขา
ทันทีที่ตำรวจเปิดประตู เจมส์ ไวน์ก็พูดกับเจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนที่รับผิดชอบการสอบสวนทันที:"ทั้งสองคน การสอบสวนสิ้นสุดลงแล้ว จากนี้ไป ฉันจะสื่อสารกับลูกค้าของฉันเป็นการส่วนตัว เชิญออกไปก่อน"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...