ผู้คนข้างในตื่นเต้นจนมั่วไปหมด ที่นั่งข้างคนขับของ Maybach ข้างนอกก็เดินลงจากรถเช่นกัน ชายหนุ่มในชุดสูท หลังจากลงจากรถ เขาก็รีบเดินไปที่ข้างหลังและเปิดประตูด้านหลัง
หลังจากนั้น ชายวัยกลางคนที่มีผมหงอก ร่างกายสูงโปร่ง ใบหน้าเคร่งขรึมก้าวออกจากรถ
เมื่อทุกคนในสถานีตำรวจเห็นเขาก็ตกตะลึง
หนึ่งในนั้นพูดด้วยความตื่นตระหนก:"ชิบหายละ! ไอ้หมาบ้าเจมส์ ไวต์!"
เมื่อทุกคนจำหมาบ้าเจมส์ไวต์ที่โด่งดังได้ ทุกคนก็เริ่มประหม่า
หัวหน้าย่อยขมวดคิ้วทันทีและพูดว่า:"ไอ้เหี้ยหมาบ้าเจมส์ ไวต์มันมาทำอะไรที่นี่? ! "
"นั่นสิ……"จิมมี่ เวย์นยังงงเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า:"ไอ้สารเลวคนนี้รับใช้คนที่รวยที่สุดเท่านั้น ทำไมเขาถึงมาหาเรา?"
ตำรวจที่เตือนจิมมี่ เวย์นว่าต่อไปให้ยับยั้งตัวเองด้วย ขมวดคิ้วและพูดว่า:"จิมมี่ เจ้าหมาบ้าเจมส์ ไวต์ นั่น เป็นทนายที่หญิงหัวเซี่ยข้างในนั้นจ้างรึเปล่า?"
จิมมี่ เวย์นพูดอย่างดูถูกว่า:"แค่เธอ? จะจ้างหมาบ้าเจมส์ ไวต์ได้? คนที่สามารถจ้างหมาบ้าเจมส์ ไวต์ได้ อย่างน้อยก็ต้องติดอันดับ 100 อันดับแรกในบรรดาคนรวยในนิวยอร์ก แนวความคิดของการอยู่ใน 100 อันดับแรกในนิวยอร์กนั้นคืออะไร? ไม่มีค่าตัวกว่าหมื่นล้านเหรียญสหรัฐ ก็อย่าแม้แต่จะคิดเลย! ผู้หญิงโง่ๆ ในนั้น จะมีสิทธิ์จ้างหมาบ้าเจมส์ ไวต์ด้วยเหรอ?"
พูดจบ ชายหนุ่มในชุดสูทด้านนอกก็ผลักประตูสถานีตำรวจออกไป
เจมส์ ไวต์ผู้ทรงพลังก้าวเข้ามา จัดเนคไทด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า:"พวกคุณใครเป็นผู้รับผิดชอบ? ฉันอยากจะพบลูกค้าของฉัน คุณหม่าหลัน"
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา เจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคนในที่เกิดเหตุก็หายใจเข้าลึก ๆ !
หัวหน้าย่อยไม่ทันจะพูดชื่อตัวเอง เจมส์ ไวต์ก็พูดอย่างเย็นชาว่า:"ฉันไม่จำเป็นต้องรู้ชื่อคุณ ฉันแค่ต้องการพบลูกค้าของฉัน ทันที เดี๋ยวนี้"
"โอเค โอเค……"หัวหน้าย่อยรีบพยักหน้า และพูดกับลูกน้องว่า:"เร็ว พาทนายไวต์ไปพบผู้ต้องสงสัย!"
ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่กล้าชักช้า พูดทันทีว่า:"คุณไวต์ เชิญทางนี้ครับ"
เจมส์ ไวต์เดินไปที่ห้องสอบสวนพร้อมกับผู้ช่วยของเขา
ทันทีที่ตำรวจเปิดประตู เจมส์ ไวน์ก็พูดกับเจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนที่รับผิดชอบการสอบสวนทันที:"ทั้งสองคน การสอบสวนสิ้นสุดลงแล้ว จากนี้ไป ฉันจะสื่อสารกับลูกค้าของฉันเป็นการส่วนตัว เชิญออกไปก่อน"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...