ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4636
เจมส์ ไวต์พูดอย่างเฉียบขาดว่า:"ถ้าไม่มีคุณสมบัติในการฝึกแพทย์ ทำไมพวกคุณถึงคิดว่าอาการบาดเจ็บของลูกค้าฉันถึงไม่ร้ายแรงล่ะ? ! หรือว่าดวงตาของคุณมีเกรด CT ทางการแพทย์ทั้งหมดเหรอ? ถ้าลูกค้าของฉันมีเลือดออกภายในหรืออวัยวะภายในแตก พวกคุณจะรับความรับผิดชอบนี้ได้ไหม? ! "
ตำรวจทุกคนมองหน้ากันไม่รู้จะตอบอย่างไร
ในเวลานี้ เจมส์ ไวต์พูดต่อว่า:"คุณบังคับใช้กฎหมายอย่างรุนแรง ดูหมิ่นกฎหมาย และเหยียดหยามชีวิต ซึ่งทำให้ความเข้าใจของฉันเกี่ยวกับตำรวจนิวยอร์กเปลี่ยนใหม่ไปเลย!"
พูดไป เขาเปลี่ยนเรื่อง และพูดรุนแรงขึ้น:"เนื่องจากลูกค้าของฉันเป็นคนเอเชีย ดังนั้นฉันขอให้คุณแสดงกรณีก่อนหน้านี้ของพวกคุณ ในการจัดการกับผู้ต้องสงสัยคนอื่น ๆ ที่ได้รับบาดเจ็บ หากพบว่าพวกคุณแค่มุ่งเป้าไปที่ลูกค้าของฉันเท่านั้น หากลูกค้าของฉันไม่ได้เข้ารับการรักษา งั้นฉันก็มีเหตุผลที่จะสงสัยว่า พวกคุณเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติกับคนเอเชีย!"
"เชี่ย……"
ในเวลานี้ หัวหน้าย่อย มีคำว่าเยดแม่ง10,000 ตัววิ่งผ่านไปมาในหัวใจของเขา
"นี่มันสถานการณ์บ้าบออะไรกัน ไอ้หมาบ้าเจมส์ ไวต์ตัวนี้จะเพิ่มระดับการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติ แค่ประโชคสองประโยคได้อย่างไร? ! "
ในสหรัฐอเมริกา สิ่งที่ตำรวจกลัวที่สุดคือคำว่า"การเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติ"
เมื่อไปถึงระดับของคำสี่คำนี้ เรื่องมันจะเพิ่มขึ้นเป็นระดับที่จริงจังที่สุดทันที
"ประการที่สอง ฉันต้องรู้ว่าผู้ต้องสงสัยที่ได้รับบาดเจ็บเมื่อถูกจับกุมมีกี่คนถูกส่งไปหาหมอทันเวลา และมีกี่คนที่ส่งไปหาหมอไม่ทันเวลาเหมือนลูกค้าของฉัน"
"สุดท้ายฉันต้องรู้ว่าคนที่ส่งไปหาหมอทันเวลา เป็นคนผิวขาวกี่คน? มีคนผิวสีอยู่กี่คน? และคนที่ไม่ส่งไปหาหมอทันเวลา มีคนผิวขาวกี่คน? มีคนผิวสีกี่คน? คุณต้องให้ข้อมูลนี้แก่ฉันโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้นฉันจะประท้วงไปที่สถานีตำรวจเมืองทันที และแจ้งสมาชิกรัฐสภาที่ใส่ใจ เกี่ยวกับการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติมากที่สุด!"
"ให้ตายสิ……"หัวหน้าย่อยเพียงรู้สึกว่าตับของเขาสั่น
"เป็นหมาบ้าเจมส์ ไวต์จริงๆ ! ไม่มีจุดอ่อนที่เขาหาไม่เจอ……"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...