เขาเป็นแค่หัวหน้าย่อย และไม่ได้ถูกนับรวมในระบบตำรวจของทั้งนิวยอร์กเลย
เพราะในทั้งนิวยอร์ก มีสำนักงานขนาดต่างกันเพียงหนึ่งหรือสองร้อยแห่ง และเขาเป็นเพียงหนึ่งในหรือสองเปอร์เซ็นต์เท่านั้น
แต่เจมส์ ไวต์นั้นแตกต่างออกไป
เจมส์ ไวต์เป็นหนึ่งในทนายความด้านอาชญากรรมชั้นนำในนิวยอร์ก ไม่มีอีกแล้ว
คือพีระมิดทั้งหมดของทนายความคดีอาญาในนิวยอร์ก
ดังนั้น ต่อหน้าเจมส์ ไวต์ หัวหน้าย่อยสนามบินเล็กๆ ไม่มใช่คู่ต่อสู้เลย
ตอนที่หัวหน้าย่อยไม่รู้จะทำอะไร ตำรวจก็วิ่งเข้ามา พูดด้วยเสียงหอบเหนื่อยว่า:"หัวหน้า มีข่าวจากกรมตำรวจเมือง คนจาก CNN และเดอะนิวยอร์กไทมส์จะมาสัมภาษณ์ เดี๋ยวหัวหน้าสำนักก็จะมาด้วย!"
หัวหน้าย่อยฟังจนมึน และเจมส์ ไวต์ก็หัวเราะเยาะเย้ย:"เมื่อกี้ฉันกำลังคิดอยู่ว่า ควรแจ้งเพื่อนในวงการสื่อบ้างมั้ย เรื่องนี้จะได้ถูกเปิดโปง แต่ในเมื่อพวกคุณแจ้งสื่อไปแล้ว งั้นมันจะดีมาก แล้วให้นักข่าวมาเปิดเผยว่า พวกคุณละเมิดกฎหมาย ล่วงละเมิดมนุษยชาติ และเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติอย่างไร!"
ที่จริงแล้ว เจมส์ ไวต์ไม่เพียงได้รับคำสั่งให้ช่วยหม่าหลันพ้นความผิดเท่านั้น แต่ยังมีภารกิจที่สำคัญมากด้วย คือพยายามควบคุมเรื่องนี้ให้มากที่สุด และโดยเฉพาะผลกระทบ พยายามไม่ให้ชื่อและภาพลักษณ์ของหม่าหลัน โผล่ในสื่อของสหรัฐอเมริกา
นี่คือสิ่งที่เย่เฉินหมายถึง
ยังไงซะหม่าหลันก็ไม่ได้เป็นเพียงหม่าหลัน เธอยังเป็นแม่สามีของเย่เฉิน แม้ว่าเรื่องนี้สุดท้ายจะจัดการได้อย่าหวาดเสียว เย่เฉินก็ไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าแม่สามีของเขามีส่วนเกี่ยวข้อง ในการหลอกลวงที่ไร้สาระเช่นนี้
ดังนั้น แทนที่จะทำเช่นนี้ โต้กลับเพื่อตั้งรับจะดีกว่า และเริ่มขอทำให้เรื่องนี้ถูกเปิดโปงออกไปเอง
วิธีการของเจมส์ ไวต์ได้ผลจริงๆ เมื่อหัวหน้าย่อยได้ยินเช่นนี้ ก็รีบอ้อนวอนว่า:"คุณไวต์ คุณอย่าเพิ่งโมโห เรื่องนี้ต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ เราจะพยายามแก้ไขให้ดีที่สุด ถ้างั้นคุณว่…… พวกเราจะส่งลูกค้าของคุณไปรักษาที่โรงพยาบาลก่อน สารสอบสวนและการถอดเสียง เราจะปล่อยในขั้นแรก ยืนยันก่อนว่าลูกค้าของคุณปลอดภัย สุขภาพกาย และสุขภาพจิต
เจมส์ ไวต์พูดเยาะเย้ย:"แบบนี้มันค่อนข้างไม่ค่อยเหมาะสมไปหน่อยไหม? สื่อจำนวนมากมาด้วยความตั้งตารอ ไม่ให้พวกเขาเจอลูกค้าเหรอ? ฉันหวังว่าคนในสหรัฐอเมริกาสามารถเห็นลูกค้าของฉันถูกพวกคุณอัดจนซี่โครงหักผ่านรายงานสื่อ!"
หัวหน้าย่อยพูดด้วยสีหน้าเศร้า:"คุณไวต์ คุณพูดแบบนี้ไม่ได้นะ คนของเราไม่เคยทุบตีลูกค้าของคุณเลย……"
เจมส์ ไวต์ถามว่า:"แล้วซี่โครงลูกค้าของฉันหักได้ยังไง? ถ้าพวกคุณไม่อยากให้เรื่องนี้ดังต่อหน้าสื่อ มันก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่พวกคุณต้องตกลงข้อเสนอของฉัน!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...