ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4638
หัวหน้าย่อยพูดด้วยความจริงใจ:"คุณไวต์ เชิญพูด!"
เจมส์ ไวต์พูดอย่างเย็นชา:"ก่อนอื่น พวกคุณต้องรีบจัดเตรียมวิดีโอบอดี้การ์ดหลายๆมุมทันที ฉันต้องการมีส่วนร่วมในวิดีโอบอดี้การ์ดของตำรวจทุกคนในที่เกิดเหตุ!"
"ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา!"หัวหน้าย่อยตอบตกลงโดยไม่ลังเล
เมื่อเรื่องมันกลายเป็นเรื่องใหญ่ เนื้อหาในเครื่องบันทึก ไม่เพียงแต่ต้องส่งให้เจมส์ ไวต์เท่านั้น แต่อาจถูกสถานีโทรทัศน์เปิดเผยด้วยซ้ำ
ดังนั้น ในกรณีนี้ เขาจะกล้าปฏิเสธคำขอของเจมส์ ไวต์ได้อย่างไร
เจมส์ ไวต์พูดต่อ:"อีกอย่าง สถิติที่เมื่อกี้ฉันให้พวกคุณแสดง นั่นคือ ตัวอย่างจัดการในสถานการณ์เดียวกันในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาของพวกคุณ พวกคุณต้องให้ข้อมูลกับผู้ช่วยของฉันก่อนคืนนี้สี่ทุ่ม!"
"โอเค……"แม้ว่าหัวหน้าย่อยจะไม่เต็มใจ แต่ในเวลานี้เขาทำได้เพียงกัดฟันตอบตกลง
เขาตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งของเจมส์ ไวต์ ผู้ซึ่งติดต่อกับสังคมชั้นสูงทุกวัน และคุ้นเคยกับบรรดามหาเศรษฐีด้านสื่อเหล่านั้นเป็นอย่างดี
หากเขาจะเอาการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติมาเขียนรายงาน งั้นเรื่องนี้ก็จะไม่มีทางหลบหนีไปได้ และการให้ตัวอย่างหรือไม่นั้น จะไม่ส่งผลกระทบต่อการทำให้หมวกของการเลือ กปฏิบัติทางเชื้อชาติหล่นลงมา
ดังนั้น ตอนนี้ เขาทำได้แค่หยุดเจมส์ ไวต์เอาไว้ก่อน ตราบใดที่เขาสัญญาว่าจะไม่ประกาศให้สื่อทราบก่อน ก็ยังมีวิธีที่จะไกล่เกลี่ยเรื่องนี้ได้
ทุกคนประหม่าจนไม่รู้จะตอบอย่างไร และทำได้แค่มองจิมมี่ เวย์นที่อยู่ข้างๆ เท่านั้น
เมื่อเห็นเช่นนี้ จิมมี่ เวย์นทำได้เพียงก้าวออกมาข้างหน้าด้วยความตื่นตระหนก และพูดว่า:"หัวหน้าย่อย…...คือ...... คือว่าผมเผลอไปหักซี่โครงของคุณหม่า…...ตอนนั้นหล่อนขัดขืนอยู่ตลอดเวลา และผมกำลังทำตามหน้าที่อยู่……"
เจมส์ ไวต์พูดอย่างเฉียบขาดว่า:"คุณดูเข้มแข็งมาก และลูกค้าของฉันก็เป็นแค่หญิงชราที่อ่อนแอ คุณหนักกว่าลูกค้าของฉันอย่างน้อยสองเท่า ฉันเชื่อว่าถ้าคุณแค่ต้องการควบคุมลูกค้าของฉัน มันง่ายมาก ไม่จำเป็นต้องทุบซี่โครงของเธอเลย!"
จิมมี่ เวย์นเหงื่อตกไหลอาบแก้มทันที และเขาไม่รู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไรเมื่อเผชิญกับคำถามของเจมส์ ไวต์
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...