ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4639
ตอนนี้เจมส์ ไวต์ไม่ได้มองเขาอีกเลย แต่มองไปที่หัวหน้าย่อยที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า:"ก่อนที่คุณจะส่งหลักฐานให้ผู้ช่วยของฉัน ฉันหวังว่าพวกคุณจะสามารถหยุดบุคคลนี้สอบสวน ถ้าลูกค้าของฉันได้รับความเสียหายมากขนาดนี้ และยังได้รับการปฏิบัติที่ไม่เท่าเทียมกันทุกประเภท รวมทั้งการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติ อย่างน้อยพวกคุณก็ต้องแสดงท่าทีหน่อย มิฉะนั้น เรื่องนี้ฉันจะส่งให้สื่ออุ่นเครื่องก่อน ถึงตอนนั้นพวกคุณจะถูกกระทำมากขึ้น"
พอหัวหน้าย่อยได้ยินเรื่องนี้ เขาก็รู้ทันทีว่าเรื่องในวันนี้ ถ้าไม่ยกจิมมี่ เวย์นออกมา เจมส์ ไวต์คงจะไม่มีทางปล่อยไป
และแม้ว่าจิมมี่ เวย์นจะถูกโยนออกมาเป็นแพะรับบาป ด้วยสไตล์การทำงานตามปกติของเจมส์ ไวต์ เรื่องนี้ก็ไม่มีทางผ่านไปแบบนี้ อย่างน้อยก็อาจจะผ่อนลงเล็กน้อย
แต่ว่า ตราบใดที่สามารถผ่อนคลายลงได้ อย่างน้อยก็มีประโยชน์หน่อย
ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงหันกลับไป มองจิมมี่ เวย์น ผู้ซึ่งหวาดกลัวอยู่ข้างๆ และพูดอย่างเย็นชาว่า:"เวย์น มอบบัตรประจำตัวตำรวจและปืนของคุณมา พักงานรอสอบสวนก่อน คุณจะสามารถกลับมาทำงานที่เดิมได้หรือไม่ หรือจะเผชิญกับการลงโทษทางกฎหมายหรือไม่ เราต้องรอผลการสอบสวน แล้วค่อยตัดสิน!"
จิมมี่ เวย์นรู้ว่าวันนี้เขาไม่รอดแน่ จึงได้แต่พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ถอดบัตรประจำตัวและปืนออก มองหม่าหลัน แล้วพูดอ้อนวอนว่า:"คุณหม่า เมื่อกี้ผมใจร้อนเกินไปหน่อย ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณจริงๆ และผมหวังว่าคุณจะยกโทษให้ผมในครั้งนี้ด้วย"
ไม่รอให้หม่าหลันพูด เจมส์ ไวต์ที่อยู่ข้างๆ ก็พูดอย่างเย็นชาว่า:"ภายในสามวินาที ถ้าคุณไม่หายไปจากตรงหน้าฉัน ฉันจะสั่งให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นมาฟ้องคุณทันที!"
เจมส์ ไวต์พูดอย่างเฉยเมยว่า:"คุณไม่จำเป็นต้องจัดการเรื่องการรักษาพยาบาล โรงพยาบาลที่คุณจัดไม่คู่ควรกับสถานะสูงส่งของคุณหม่า ฉันจะให้คุณหม่าไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลเอกชนที่ดีที่สุดในนิวยอร์ก"
หัวหน้าย่อยพูดอย่างลำบากใจว่า:"คุณไวต์ กรมตำรวจของเราไม่มีงบประมาณสูงขนาดนั้น ให้ผู้ต้องสงสัยไปโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำเพื่อรับการรักษานะ……"
เจมส์ ไวต์พูดจาดูถูกเหยียดหยาม และพูดเบา ๆ ว่า:"ค่าใช้จ่ายทั้งหมดสำหรับการรักษาพยาบาลของคุณหม่า พวกคุณไม่ต้องกังวล ลูกค้าของฉันเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...