หัวหน้าย่อยรู้สึกประหม่าอยู่พักหนึ่ง และคิดในใจว่า:"ที่เจมส์ ไวต์พูดนั้น เขาน่าจะได้รับความไว้วางใจจากผู้อื่นให้ช่วยหม่าหลันให้พ้นจากอาชญากรรม และลูกความของเขาจะต้องร่ำรวยและมีอำนาจ เผด็จการแน่ๆ หรือว่าข้างหลังหม่าหลันจะมีคนใหญ่โตที่สุดยอดมากๆ?"
คิดอย่างนี้ เขาก็รู้สึกอึดอัดในหัวใจ เลยได้แต่เยาะเย้ยว่า:"คุณไวต์ ตามระเบียบ ถึงแม้คุณจะให้คุณหม่าไปโรงพยาบาลอื่น ก็ต้องให้ตำรวจไปกับคุณด้วย คุณก็รู้ว่าตอนนี้คุณหม่ายังเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีอาญา และเราไม่สามารถปล่อยให้เธอพ้นสายตาของเราได้"
เจมส์ ไวต์พูดอย่างเย็นชา:"ฉันไม่ต้องการให้คุณเตือนฉัน เรื่องสามัญสำนึกทางกฎหมายขั้นพื้นฐานนี้ แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจในฐานะผู้ปกป้องความยุติธรรม และความยุติธรรมของกฎหมายได้ดูถูกบทบัญญัติของกฎหมาย และความศักดิ์สิทธิ์ของสิทธิมนุษยชน มันน่าผิดหวังอย่างยิ่งจริงๆ!"
ใบหน้าของหัวหน้าย่อยเปลี่ยนเป็นสีแดงไปขาว และพูดอย่างลำบากใจว่า:"คำวิจารณ์ของนายไวต์นั้นถูกมาก ผมจะกระตุ้นให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของผม ให้นิสัยแย่ๆ ก่อนหน้านี้ไปอย่างแน่นอน!"
เจมส์ ไวต์เมินเขา มองหม่าหลัน แล้วพูดภาษาจีนเบา ๆ ว่า:"คุณหม่า เดี๋ยวผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล และผมจะจัดห้องที่ดีที่สุดให้คุณที่โรงพยาบาล รับรองว่าคุณจะได้สภาพแวดล้อมการรักษาเปรียบได้กับโรงแรมห้าดาว"
เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนั้นก็โล่งใจ และรีบพูดว่า:"ขอบคุณมาก คุณทนาย!"
เจมส์ ไวต์พูดอย่างจริงจัง:"คุณหม่า ต่อจากนี้ไป ผมจะเป็นทนายความส่วนตัว และผู้ช่วยส่วนตัวของคุณ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องสุภาพกับผมมาก"
หม่าหลันไม่คาดคิดมาก่อนว่าเจมส์ ไวต์ ผู้ซึ่งสามารถทำให้คนทั้งสถานีตำรวจตกตะลึงจนหน้าซีดนั้น จะสุภาพกับตัวเองมาก
เธออดไม่ได้ที่จะแอบถอนหายใจ:"ไม่นึกเลยว่าลูกเขยที่ดีของฉัน เย่เฉินจะมีอำนาจมากขนาดนี้ แม้แต่ในนิวยอร์ก เขาก็มีเครือข่ายที่แข็งแกร่งเช่นนี้ และแค่โทรกริ๊งเดียวก็จัดไว้ให้ฉันได้ ดูเหมือนว่าฉันจะได้ทนายที่เก่งกาจเช่นนี้ ครั้งนี้ฉันน่าจะออกไปได้แล้ว……"
ก่อนการพิจารณาคดี ผู้พิพากษาจะตัดสินว่าหม่าหลันจะได้รับการประกันตัวหรือไม่ โดยพิจารณาจากพฤติการณ์ทั่วไปของคดี
หากมีการประกันตัว ผู้พิพากษาจะให้เงินประกัน และตราบใดที่เงินยังมีอยู่ บุคคลนั้นก็สามารถคืนอิสรภาพได้ชั่วคราว
แต่ว่า จากข้อมูลของเจมส์ ไวต์ ปริมาณของเถื่อนที่เกี่ยวข้องกับคดีของหม่าหลันนั้นมากเกินไป ดังนั้นโดยทั่วไปแล้วการประกันตัวจึงเป็นไปไม่ได้
ซึ่งหมายความว่าหลังการพิจารณาคดี หม่าหลัน จะถูกควบคุมตัวชั่วคราวในสถานกักกัน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...