ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4640

หัวหน้าย่อยรู้สึกประหม่าอยู่พักหนึ่ง และคิดในใจว่า:"ที่เจมส์ ไวต์พูดนั้น เขาน่าจะได้รับความไว้วางใจจากผู้อื่นให้ช่วยหม่าหลันให้พ้นจากอาชญากรรม และลูกความของเขาจะต้องร่ำรวยและมีอำนาจ เผด็จการแน่ๆ หรือว่าข้างหลังหม่าหลันจะมีคนใหญ่โตที่สุดยอดมากๆ?"

คิดอย่างนี้ เขาก็รู้สึกอึดอัดในหัวใจ เลยได้แต่เยาะเย้ยว่า:"คุณไวต์ ตามระเบียบ ถึงแม้คุณจะให้คุณหม่าไปโรงพยาบาลอื่น ก็ต้องให้ตำรวจไปกับคุณด้วย คุณก็รู้ว่าตอนนี้คุณหม่ายังเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีอาญา และเราไม่สามารถปล่อยให้เธอพ้นสายตาของเราได้"

เจมส์ ไวต์พูดอย่างเย็นชา:"ฉันไม่ต้องการให้คุณเตือนฉัน เรื่องสามัญสำนึกทางกฎหมายขั้นพื้นฐานนี้ แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจในฐานะผู้ปกป้องความยุติธรรม และความยุติธรรมของกฎหมายได้ดูถูกบทบัญญัติของกฎหมาย และความศักดิ์สิทธิ์ของสิทธิมนุษยชน มันน่าผิดหวังอย่างยิ่งจริงๆ!"

ใบหน้าของหัวหน้าย่อยเปลี่ยนเป็นสีแดงไปขาว และพูดอย่างลำบากใจว่า:"คำวิจารณ์ของนายไวต์นั้นถูกมาก ผมจะกระตุ้นให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของผม ให้นิสัยแย่ๆ ก่อนหน้านี้ไปอย่างแน่นอน!"

เจมส์ ไวต์เมินเขา มองหม่าหลัน แล้วพูดภาษาจีนเบา ๆ ว่า:"คุณหม่า เดี๋ยวผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล และผมจะจัดห้องที่ดีที่สุดให้คุณที่โรงพยาบาล รับรองว่าคุณจะได้สภาพแวดล้อมการรักษาเปรียบได้กับโรงแรมห้าดาว"

เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนั้นก็โล่งใจ และรีบพูดว่า:"ขอบคุณมาก คุณทนาย!"

เจมส์ ไวต์พูดอย่างจริงจัง:"คุณหม่า ต่อจากนี้ไป ผมจะเป็นทนายความส่วนตัว และผู้ช่วยส่วนตัวของคุณ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องสุภาพกับผมมาก"

หม่าหลันไม่คาดคิดมาก่อนว่าเจมส์ ไวต์ ผู้ซึ่งสามารถทำให้คนทั้งสถานีตำรวจตกตะลึงจนหน้าซีดนั้น จะสุภาพกับตัวเองมาก

เธออดไม่ได้ที่จะแอบถอนหายใจ:"ไม่นึกเลยว่าลูกเขยที่ดีของฉัน เย่เฉินจะมีอำนาจมากขนาดนี้ แม้แต่ในนิวยอร์ก เขาก็มีเครือข่ายที่แข็งแกร่งเช่นนี้ และแค่โทรกริ๊งเดียวก็จัดไว้ให้ฉันได้ ดูเหมือนว่าฉันจะได้ทนายที่เก่งกาจเช่นนี้ ครั้งนี้ฉันน่าจะออกไปได้แล้ว……"