ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4641

เช่นเดียวกับจีน สหรัฐอเมริกามีสถาบันสองประเภท:jailกับprison แม้ว่าทั้งคู่จะหมายถึงคุก แต่ที่จริงแล้วอันแรกคล้ายกับศูนย์กักกันของหัวเซี่ย ซึ่งใช้เพื่อกักขังผู้ต้องสงสัยชั่วคราวด้วยอาชญากรรมน้อยกว่า หรือผู้ที่ยังไม่ถูกพิพากษา และ อย่างหลังคือเรือนจำที่แท้จริงสำหรับอาชญากรที่ถูกตัดสินว่ามีความผิด

ที่หม่าหลันจะถูกคุมขัง คืออันข้างหน้า

เพื่อไม่ให้เย่เฉินกังวลมากเกินไป เฟ่ยเจี้ยนจงยังสัญญากับเขาว่า เขาสามารถให้หม่าหลันออกจากมันอย่างเงียบ ๆ ผ่านช่องทางพิเศษได้

และถ้าเย่เฉินต้องการ เขาสามารถส่งหม่าหลันกลับหัวเซี่ยได้โดยตรง และเขาสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างสมบูรณ์

แต่ว่า เย่เฉินปฏิเสธน้ำใจของเขา

อีกด้านหนึ่ง เย่เฉินไม่ต้องการให้ภรรยาของเขารู้สึกว่าความสามารถของเขามากเกินไป

ในทางกลับกัน เขายังหวังว่าให้หม่าหลันเข้าไปข้างใน จะได้เข็ดบ้าง

ครั้งก่อนที่เข้าไปในสถานกักกัน หม่าหลันจำได้ว่า ห้ามขโมยของคนอื่น โดยเฉพาะบัตรธนาคารของคนอื่น แต่ประสบการณ์การเข้าศูนย์กักขังสอนเป็นเพียงบทเรียน และไม่ได้ให้หม่าหลันตระหนักถึงอันตรายของโลกนี้ และยิ่งไม่ได้ทำให้หม่าหลันตัดความโลภและความโลภออกไปโดยสิ้นเชิง

แม้ว่าเย่เฉินจะไม่รู้แน่ชัดว่า ครั้งนี้หม่าหลันถูกหลอกยังไง แต่จากที่เขารู้จักแม่ยาย เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายต้องสัญญากับหม่าหลันเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง ดังนั้นจึงทำให้หม่าหลันผ่อนคลายมาก

ดังนั้นในมุมมองของเย่เฉิน มันเป็นเรื่องที่ถูกต้องและเหมาะสมที่จะสอนบทเรียนให้กับหม่าหลัน

ว่านพั่วจวินรีบขอโทษ"ขอโทษครับ คุณเย่ ผมคิดผิดเอง…...ไม่ต้องกังวล ผมจะจัดให้คนเข้าไปล่วงหน้าเดี๋ยวนี้ และรับรองว่าหลังจากแม่ยายของคุณเข้าไป จะไม่ถูกรังแกแม้แต่น้อย"

เย่เฉินสั่งว่า:"ถ้ามีใครรังแกเธอหลังจากที่เธอเข้าไปแล้ว ก็อย่าให้ทหารของคุณเข้าแทรกเร็วเกินไป ถ้าเข้าไปแทรกเร็วเกินไป มันจะดูปลอม และไร้เหตุผล คุณปล่อยให้เธอทนทุกข์ก่อน แล้วจึงเข้าไปแทรกด้วยเหตุผลเพื่อนร่วมชาติ"

ว่านพั่วจวินพูดโดยไม่ลังเล:"คุณเย่ คุณไม่ต้องกังวล ผมจะเตรียมการให้อย่างดี"

เย่เฉินพูดอีก:"ยังมีอีกเรื่อง"

ว่านพั่วจวินพูดด้วยความเคารพว่า:"คุณเย่ เชิญพูดครับ"