ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4641
เช่นเดียวกับจีน สหรัฐอเมริกามีสถาบันสองประเภท:jailกับprison แม้ว่าทั้งคู่จะหมายถึงคุก แต่ที่จริงแล้วอันแรกคล้ายกับศูนย์กักกันของหัวเซี่ย ซึ่งใช้เพื่อกักขังผู้ต้องสงสัยชั่วคราวด้วยอาชญากรรมน้อยกว่า หรือผู้ที่ยังไม่ถูกพิพากษา และ อย่างหลังคือเรือนจำที่แท้จริงสำหรับอาชญากรที่ถูกตัดสินว่ามีความผิด
ที่หม่าหลันจะถูกคุมขัง คืออันข้างหน้า
เพื่อไม่ให้เย่เฉินกังวลมากเกินไป เฟ่ยเจี้ยนจงยังสัญญากับเขาว่า เขาสามารถให้หม่าหลันออกจากมันอย่างเงียบ ๆ ผ่านช่องทางพิเศษได้
และถ้าเย่เฉินต้องการ เขาสามารถส่งหม่าหลันกลับหัวเซี่ยได้โดยตรง และเขาสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างสมบูรณ์
แต่ว่า เย่เฉินปฏิเสธน้ำใจของเขา
อีกด้านหนึ่ง เย่เฉินไม่ต้องการให้ภรรยาของเขารู้สึกว่าความสามารถของเขามากเกินไป
ในทางกลับกัน เขายังหวังว่าให้หม่าหลันเข้าไปข้างใน จะได้เข็ดบ้าง
ครั้งก่อนที่เข้าไปในสถานกักกัน หม่าหลันจำได้ว่า ห้ามขโมยของคนอื่น โดยเฉพาะบัตรธนาคารของคนอื่น แต่ประสบการณ์การเข้าศูนย์กักขังสอนเป็นเพียงบทเรียน และไม่ได้ให้หม่าหลันตระหนักถึงอันตรายของโลกนี้ และยิ่งไม่ได้ทำให้หม่าหลันตัดความโลภและความโลภออกไปโดยสิ้นเชิง
แม้ว่าเย่เฉินจะไม่รู้แน่ชัดว่า ครั้งนี้หม่าหลันถูกหลอกยังไง แต่จากที่เขารู้จักแม่ยาย เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายต้องสัญญากับหม่าหลันเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง ดังนั้นจึงทำให้หม่าหลันผ่อนคลายมาก
ดังนั้นในมุมมองของเย่เฉิน มันเป็นเรื่องที่ถูกต้องและเหมาะสมที่จะสอนบทเรียนให้กับหม่าหลัน
ว่านพั่วจวินรีบขอโทษ"ขอโทษครับ คุณเย่ ผมคิดผิดเอง…...ไม่ต้องกังวล ผมจะจัดให้คนเข้าไปล่วงหน้าเดี๋ยวนี้ และรับรองว่าหลังจากแม่ยายของคุณเข้าไป จะไม่ถูกรังแกแม้แต่น้อย"
เย่เฉินสั่งว่า:"ถ้ามีใครรังแกเธอหลังจากที่เธอเข้าไปแล้ว ก็อย่าให้ทหารของคุณเข้าแทรกเร็วเกินไป ถ้าเข้าไปแทรกเร็วเกินไป มันจะดูปลอม และไร้เหตุผล คุณปล่อยให้เธอทนทุกข์ก่อน แล้วจึงเข้าไปแทรกด้วยเหตุผลเพื่อนร่วมชาติ"
ว่านพั่วจวินพูดโดยไม่ลังเล:"คุณเย่ คุณไม่ต้องกังวล ผมจะเตรียมการให้อย่างดี"
เย่เฉินพูดอีก:"ยังมีอีกเรื่อง"
ว่านพั่วจวินพูดด้วยความเคารพว่า:"คุณเย่ เชิญพูดครับ"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...