ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4641
เช่นเดียวกับจีน สหรัฐอเมริกามีสถาบันสองประเภท:jailกับprison แม้ว่าทั้งคู่จะหมายถึงคุก แต่ที่จริงแล้วอันแรกคล้ายกับศูนย์กักกันของหัวเซี่ย ซึ่งใช้เพื่อกักขังผู้ต้องสงสัยชั่วคราวด้วยอาชญากรรมน้อยกว่า หรือผู้ที่ยังไม่ถูกพิพากษา และ อย่างหลังคือเรือนจำที่แท้จริงสำหรับอาชญากรที่ถูกตัดสินว่ามีความผิด
ที่หม่าหลันจะถูกคุมขัง คืออันข้างหน้า
เพื่อไม่ให้เย่เฉินกังวลมากเกินไป เฟ่ยเจี้ยนจงยังสัญญากับเขาว่า เขาสามารถให้หม่าหลันออกจากมันอย่างเงียบ ๆ ผ่านช่องทางพิเศษได้
และถ้าเย่เฉินต้องการ เขาสามารถส่งหม่าหลันกลับหัวเซี่ยได้โดยตรง และเขาสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างสมบูรณ์
แต่ว่า เย่เฉินปฏิเสธน้ำใจของเขา
อีกด้านหนึ่ง เย่เฉินไม่ต้องการให้ภรรยาของเขารู้สึกว่าความสามารถของเขามากเกินไป
ในทางกลับกัน เขายังหวังว่าให้หม่าหลันเข้าไปข้างใน จะได้เข็ดบ้าง
ครั้งก่อนที่เข้าไปในสถานกักกัน หม่าหลันจำได้ว่า ห้ามขโมยของคนอื่น โดยเฉพาะบัตรธนาคารของคนอื่น แต่ประสบการณ์การเข้าศูนย์กักขังสอนเป็นเพียงบทเรียน และไม่ได้ให้หม่าหลันตระหนักถึงอันตรายของโลกนี้ และยิ่งไม่ได้ทำให้หม่าหลันตัดความโลภและความโลภออกไปโดยสิ้นเชิง
แม้ว่าเย่เฉินจะไม่รู้แน่ชัดว่า ครั้งนี้หม่าหลันถูกหลอกยังไง แต่จากที่เขารู้จักแม่ยาย เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายต้องสัญญากับหม่าหลันเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง ดังนั้นจึงทำให้หม่าหลันผ่อนคลายมาก
ดังนั้นในมุมมองของเย่เฉิน มันเป็นเรื่องที่ถูกต้องและเหมาะสมที่จะสอนบทเรียนให้กับหม่าหลัน
ว่านพั่วจวินรีบขอโทษ"ขอโทษครับ คุณเย่ ผมคิดผิดเอง…...ไม่ต้องกังวล ผมจะจัดให้คนเข้าไปล่วงหน้าเดี๋ยวนี้ และรับรองว่าหลังจากแม่ยายของคุณเข้าไป จะไม่ถูกรังแกแม้แต่น้อย"
เย่เฉินสั่งว่า:"ถ้ามีใครรังแกเธอหลังจากที่เธอเข้าไปแล้ว ก็อย่าให้ทหารของคุณเข้าแทรกเร็วเกินไป ถ้าเข้าไปแทรกเร็วเกินไป มันจะดูปลอม และไร้เหตุผล คุณปล่อยให้เธอทนทุกข์ก่อน แล้วจึงเข้าไปแทรกด้วยเหตุผลเพื่อนร่วมชาติ"
ว่านพั่วจวินพูดโดยไม่ลังเล:"คุณเย่ คุณไม่ต้องกังวล ผมจะเตรียมการให้อย่างดี"
เย่เฉินพูดอีก:"ยังมีอีกเรื่อง"
ว่านพั่วจวินพูดด้วยความเคารพว่า:"คุณเย่ เชิญพูดครับ"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...