เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:"คุณช่วยฉันตรวจสอบพรอวิเดนซ์ คนจีนที่ชื่อเฉินลี่ผิง อายุประมาณห้าสิบ คนนี้น่าจะใช้ตัวตนปลอม แต่เธอกลับใช้ตัวตนปลอมนี้ ใช้ชีวิตในพรอวิเดนซ์ จะต้องทิ้งร่องรอยไว้อย่างแน่นอน ดังนั้นฉันต้องการให้คุณช่วยฉันหาที่อยู่ปัจจุบันของบุคคลนี้โดยเร็วที่สุด"
พูดจบ เย่เฉินสั่งอีกว่า:"นอกจากนี้ แก๊งของพวกเขาน่าจะมีผู้ติดต่อในนิวยอร์กด้วย คุณหาวิธีตรวจสอบกล้องวงจรปิดของสนามบิน แล้วดูว่าคนที่มารับแม่ยายของฉันเป็นใครกันแน่ และหาวิธีหาที่อยู่ของเธอ ดีที่สุดที่ก็จับคนมาเลย"
"ไม่มีปัญหา!"ว่านพั่วจวินพูดโดยไม่ลังเล:"ไม่ต้องกังวล คุณเย่ ให้ผมจัดการทุกอย่างได้เลย!"
เย่เฉินรู้ดีว่า เฉินลี่ผิงจะหาวิธีจับตามองทุกย่างก้าวของหม่าหลันอย่างแน่นอน ตอนนี้หม่าหลันถูกจับ และขาดการติดต่อกับเธอแล้ว ดังนั้นเธอจึงตื่นตัวและตระหนักว่าหม่าหลันเกิดอุบัติเหตุ ในกรณีนี้พวกเขาจะอพยพออกจากที่ที่อาศัยอยู่เดิมในเวลาที่สั้นที่สุด
ดังนั้น จึงไม่น่าเป็นไปได้มากที่จะไปหาเฉินลี่ผิงที่โพรวิเดนซ์ตอนนี้ ได้แต่ให้คนของสำนักว่านหลง ตามหาเธอจากเบาะแสที่เธอทิ้งไว้
ส่วนผู้ติดต่อของหม่าหลันในนิวยอร์ก ไม่ว่าหม่าหลันจะประสบอุบัติเหตุหรือไม่ก็ตาม เธอจะหนีจากที่เกิดเหตุโดยเร็วที่สุด ดังนั้นความเป็นไปได้ที่อยากจะจับใครคนได้ทันที จึงน้อยมาก
โดยรวมแล้วเรื่องนี้ จะไม่สามารถเร่งได้ ได้แต่พยายามหาทางจับกุมคน และมั่นใจว่าหม่าหลันจะไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นในนั้น
เมื่อสำนักว่านหลงเปิดเผยเบาะแสทั้งหมด แล้วจึงจับกุมผู้กระทำผิดทีละคน ความสงสัยของหม่าหลันก็จะหมดไป และเมื่อถึงเวลานั้น เธอก็จะได้รับอิสรภาพกลับคืนมา
......
หม่านหยิงเจี๋ยพูดอย่างลำบากใจ:"ป้าเหมย พูดตามตรง ปมคิดมาตลอดว่าหม่าหลันคนนี้ไม่น่าเชื่อถือ ไม่ใช่ว่าเธอทะเลาะเพื่อแย่งผลประโยชน์กัน ผมแค่รู้สึกว่านังนี้เหลิงจนเกินตัวมาก คนที่ชอบอวดดีเหมือนเธอ ในตัวมีความเข้าในสถานการณ์อย่างธรรมชาติ"
เฉินลี่ผิงถามด้วยใบหน้าเย็นชา:"ความเข้าในสถานการณ์ธรรมชาติคืออะไร?"
หม่านหยิงเจี๋ยโพล่งออกมา:"ก็คือคนที่มีแนวโน้มที่จะเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย! ตัวอย่างเช่นถ้า 10,000 คนกำลังเดินอยู่บนถนน และก้อนอิฐตกลงมาจากท้องฟ้า ความน่าจะเป็นที่จะชนอีก 9,999 คนคือ 50% และความน่าจะเป็น 50% ที่เหลือคือการโยนโดนเธอ"
เฉินลี่ผิงตะโกนอย่างแรง:"ฉันให้แกมาพูดทีหลังเหรอ? ก่อนหน้านี้แกไปทำอะไร? ครั้งก่อนหม่าหลันมาทานข้าว ทำไมแกไม่พูดอะไรหลังจากที่เธอไปแล้ว? โอ้ ตอนนี้แกดันมารู้แล้วเฉยเลย รอวันไหนแกถูกรถชนตายขณะเดิน ฉันมาบอกว่าฉันรู้ว่าแกจะถูกรถชนตายอยู่แล้ว ถึงตอนนั้นจะชุบชีวิตแกกลับคืนมาได้ไหม, พูดไร้สาระไปเพื่ออะไร?"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...