ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4645
เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา:"ก็หมายความว่า สมาชิกหลักขององค์กรนี้มีแพะรับบาปจำนวนมาก ทุกครั้งที่เกิดอุบัติเหตุ จำเป็นต้องลากกลุ่มคนออกไปรับผิดเท่านั้น"
"ใช่"เฟ่ยเจี้ยนจงพูดว่า:"นี่เป็นข้อเสียเปรียบของกฎหมายภายใต้สถานการณ์บางอย่าง ในระดับกฎหมาย โดยทั่วไปคดีสามารถปิดได้ ตราบเท่าที่กระบวนการของตัวเองสามารถเสร็จสิ้นได้ และสุดท้ายก็สามารถมีความสอดคล้องในตัวเองอย่างมีเหตุมีผล เช่นเดียวกับเรื่องของแม่ยายคุณ ถ้าให้ตำรวจสอบสวน บางทีหลังจากจับคนติดต่อได้สองสามคน คนติดต่อเหล่านี้จะรับความผิดทั้งหมดด้วยตัวเอง"
"ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาได้ตั้งข้อโต้แย้งและหลักฐานที่ครบถ้วนแล้ว เพื่อพิสูจน์ให้ตำรวจและผู้พิพากษาได้พิสูจน์อย่างสมบูรณ์ว่า ความจริงเป็นอย่างที่พวกเขาพูด คุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้"
"ในกรณีนี้ แม้ว่าคุณจะรู้ว่าพวกเขายังมีผู้บงการอยู่เบื้องหลัง ตราบใดที่พวกเขากัดฟันไม่บอก คุณก็จะดำเนินการสอบสวนต่อไปได้ยาก สถานการณ์สุดท้ายมักจะเป็นแบบ คนเหล่านี้ถูกรับโทษ เข้าคุกและเรื่องนี้ก็ถือว่าจบลง เมื่อเรื่องมันผ่านไป ผู้บงการเบื้องหลังของพวกเขา จะยังคงเข้ามาแทนที่คนกลุ่มใหม่เพื่อดำเนินธุรกิจของเขาต่อไป นั่นก็คือไฟป่าเผายังไงก็ไม่สิ้น ลมวสันต์ปลุกตื่น"
เย่เฉินขมวดคิ้วและถามว่า:"ประสิทธิภาพของตำรวจอเมริกันต่ำขนาดนั้นเลยเหรอ? จัดการแก๊งอาชญากรจนเกลี้ยงไม่ได้เหรอ?"
เฟ่ยเจี้ยนจงพูดอย่างขมขื่น:"จัดการจนเกลี้ยงนั้นได้แน่นอน แต่เหตุผลที่จัดการจนเกลี้ยงไม่ได้ เพราะคนอเมริกันชอบที่จะอยู่ร่วมกัน และพวกเขาไม่ได้คิดที่จะจัดการจนเกลี้ยงเลย"
"แต่เมื่ออัตราการเกิดอาชญากรรมในสหรัฐอเมริกาลดลง ความคิดแรกเกี่ยวกับชนชั้นกลางที่ฉลาดเหล่านี้คือ:ในเมื่อปลอดภัยดีมาก แล้วฉันจะเอาเจ้าหน้าที่ตำรวจมากขนาดนั้นทำไม? ที่เจ้าหน้าที่ตำรวจเหล่านี้กินหรือใส่เป็นเงินของฉันทั้งนั้น ถ้าพวกเขาสามารถประหยัดเงินที่ใช้ไป จะสามารถซ่อมแซมถนนที่ไปกลับจากที่ทำงานได้ดีขึ้น การปฏิรูปการประกันสุขภาพ จะสามารถทำได้อย่างมีมนุษยธรรมมากขึ้น และทำไมถึงไม่ประหยัดภาษีนี้เลย เพื่อให้รายได้ของครอบครัวเพิ่มขึ้นแบบแอบแฝง…..."
เมื่อพูดถึงนี้ เฟ่ยเจี้ยนจงยิ้ม และพูดว่า:"ดังนั้น ในดินแดนนี้ ปืนและแก๊งเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ และจะไม่มีวันถูกกำจัด"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...