ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4646
เย่เฉินได้ยินแบบนี้ ก็พยักหน้าด้วยสีหน้าตึงเครียด
เขาไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับสหรัฐอเมริกา แต่การวิเคราะห์ของเฟ่ยเจี้ยนจง ทำให้เขาเข้าใจตรรกะเบื้องหลัง
เขาเลยบอกว่า:"ในเมื่อตำรวจอเมริกันไม่ทำอะไร งั้นผมจะทำสักคนให้ดู ผมไม่สนหรอกว่าในอเมริกาจะมีแก๊งกี่แก๊ง แต่แก๊งนี้ที่เชี่ยวชาญทำร้ายเพื่อนร่วมชาติ ผมจะต้องถอนรากถอนโคนแน่นอน!"
ประสิทธิภาพการสืบสวนของสำนักว่านหลงนั้นสูงมาก หลังจากคืนเดียว พวกเขาก็เข้าใจชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น
ว่านพั่วจวินโทรหาเย่เฉิน และรายงานให้รายละเอียด:"คุณเย่ ตามการสอบสวนของผู้ใต้บังคับบัญชาของผม หญิงชาวจีนที่มีความสัมพันธ์กับแม่ยายของคุณในกลุ่มเดินวิบากของจีน ไม่ได้ชื่อเฉินลี่ผิง แต่ชื่อเหมยอวี้เจิน"
"เหมยอวี้เจิน?"เย่เฉินขมวดคิ้วและถามว่า:"ที่มาของเหมยอวี้เจินคือ?"
ว่านพั่วจวินตอบว่า:"เหมยอวี้เจินนี้มาที่สหรัฐอเมริกาโดยลักลอบนำเข้าโดยลำพังเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว ตอนแรกเธอหวังว่าจะทำงานในสหรัฐอเมริกาเพื่อหารายได้สร้างบ้าน ให้ลูกชายสองคนแต่งงานหาเมีย ทำให้เงินออมของบ้านเธอหมดไปในการลักลอบขนสินค้าเข้า หลังจากที่มาถึงสหรัฐอเมริกา เธอได้เปลี่ยนชื่อเป็นหวงซานเหมย และทำงานเป็นพี่เลี้ยงครอบครัวชาวจีนในย่านไชน่าทาวน์ในท้องถิ่น"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เฉินถามอย่างเย็นชาว่า:"ตำรวจอเมริกันไม่ได้สอบสวน และตรวจพบเรื่องใหญ่เช่นนี้หรือ?"
ว่านพั่วจวินพูดว่า:"ตำรวจอเมริกันที่ขาดความรับผิดชอบได้ทำการสอบสวนเบื้องต้นหลังจากเกิดเพลิงไหม้ และระบุว่าสาเหตุของไฟไหม้คือเจ้าของชายสูบบุหรี่ในห้องนั่งเล่นและติดโซฟา ซึ่งทำให้เกิดไฟไหม้ในห้องนั่งเล่น มันคือ เกิดอุบัติเหตุ ส่วนเด็กหายตำรวจสหรัฐฯ ยังไม่แถลงชัดเจน"
"ผมดูไฟล์ที่เกี่ยวข้อง ตอนนั้นเพื่อนบ้านให้เบาะแสกับตำรวจ โดยอ้างว่ามีพี่เลี้ยงชื่อหวงซานเหมย อยู่ในบ้านของนายจ้างมาตลอด หลังจากไฟไหม้ พี่เลี้ยงและเด็กอายุ 1 ขวบหายเธอจึงมีความสงสัยใหญ่มาก"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...