เย่เฉินหยุดครู่หนึ่งและสั่งว่า:"พั่วจวิน จัดเตรียมหลักฐานเพียงพอ และรายงานต่อตำรวจในประเทศให้เร็ว ครอบครัวของเหมยอวี้เจินช่วยเหมยอวี้เจินปิดบัง และใช้รายได้ที่ผิดกฎหมายของเธอในต่างประเทศ ถือเป็นการฟอกเงินอย่างแน่นอน มันเป็นอาชญากรรม และเมื่อถึงเวลา หลักฐานทั้งหมดจะถูกนำออกไป ผลประโยชน์ที่ผิดกฎหมายทั้งหมดของเธอคงถูกยึด ผู้หญิงคนนี้พยายามหาเงินสกปรกเพื่อใช้จ่ายในครอบครัวของเธอไม่ใช่เหรอ ฉันจะทำให้พยายามทั้งหมดของเธอมากกว่า 20 ปีจนสูญเปล่า!"
"ครับ!"ว่านพั่วจวินพูดโดยไม่ลังเล:"ไม่ต้องกังวล คุณเย่ ผมจะจัดการให้เดี๋ยวนี้!"
ในขณะนี้ เหมยอวี้เจินเพิ่งตื่นขึ้นในรถ
หม่านจินซานกับหม่านหยิงเจี๋ยผลัดกันขับรถข้ามคืน และขับไปเพียง 1,000 กิโลเมตร ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากชายแดนสหรัฐฯ-เม็กซิโกมากกว่า 2,000 กิโลเมตร
ตามแผนของเหมยอวี้เจิน เธอให้ทั้งสองขับรถไปแอลพาโซในรัฐเท็กซัส จากนั้นไปยังเม็กซิโกด้วยทางบก
เหมยอวี้เจินซึ่งอยู่บนรถทั้งคืน ยังคงมึนงงอยู่บ้างเพราะเธอนอนไม่ค่อยสบาย
จู่ๆ เธอก็นึกถึงตอนที่เธอมาอเมริกาครั้งแรก
ในช่วงสองปีแรกที่มาถึงสหรัฐอเมริกา แม้ว่าตนจะใช้ตัวตนปลอม แต่ก็มีสติสัมปชัญญะหน่อย
แม้ว่าเงินที่ฉันหาได้ในตอนนั้นยังห่างไกลจากความร่ำรวยในสหรัฐอเมริกา แต่ว่า เนื่องจากเป็นพี่เลี้ยงเด็ก นายจ้างจึงให้กินฟรีอยู่ฟรี เงินเกือบทั้งหมดที่ได้ จะถูกส่งกลับไปยังบ้าน ซึ่งไม่เพียงแต่จ่ายหนี้ต่างประเทศที่ยืมระหว่างการลักลอบขนสินค้าได้อย่างรวดเร็ว แต่ยังช่วยให้สภาพความเป็นอยู่ที่ยากจนของครอบครัวดีขึ้นอย่างมาก
แต่เมื่อเหมยอวี้เจินอยู่ในสหรัฐอเมริกาเป็นเวลานาน เธอจึงได้รับอิทธิพลจากสังคมวัตถุนิยมนี้อย่างละเอียด
เธอเริ่มรู้สึกไม่พอใจกับการปฏิบัติต่อผู้อพยพผิดกฎหมายทีละน้อย
เมื่อพิจารณาถึงเงื่อนไขที่จำกัดของตนเอง นายจ้างต้องตัดสินใจเช่นนั้น
ถ้าราคาคนสองคนเท่ากัน นายจ้างทั้งหมดจะไม่พิจารณาอย่างหลังเลย
ผู้อพยพผิดกฎหมายส่วนใหญ่ สามารถเข้าใจความจริงนี้ได้เช่นกัน แต่เหมยอวี้เจินไม่คิดอย่างนั้น
เธอไม่ได้ตระหนักถึงช่องว่างตามธรรมชาติระหว่างตัวเองกับพี่เลี้ยงที่ถูกกฎหมาย เธอเอาแต่สะสมความแค้นในใจของเธอ และค่อยๆ เพิ่มขึ้นสู่ความเกลียดชัง
ในปีที่สามที่เหมยอวี้เจินมาสหรัฐอเมริกา เกิดเพลิงไหม้ในบ้านของนายจ้างของเธอ ครอบครัวของนายจ้างได้ตายไป 3 คน ซึ่งเป็นคู่หนุ่มสาวในวัยสามสิบและลูกสาวคนโตซึ่งอายุได้ 5 ขวบ ลูกชายคนสุดท้องของพวกเขา ซึ่งตอนนั้นอายุต่ำกว่า 1 ขวบ หายตัวไปในกองไฟ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...