ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4650
หลังจากทำธุรกิจในเม็กซิโกเสร็จแล้ว เธอจะต้องกลับมาพร้อมอีกตัวตนหนึ่ง ในตอนนั้น เฉินลี่ผิง จะไม่อยู่ในแวดวงจีนอีกต่อไป แต่เธอจะมีตัวตนอื่นแทน
เมื่อคิดถึงนี้ เหมยอวี้เจิน ก็อดถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่ได้ และในขณะเดียวกันก็คิดในใจว่า:"หลังจากกลับมาจากเม็กซิโกในครั้งนี้ ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด เปลี่ยนตัวตนของฉันเพื่อหลอกเขาหนักๆ จบแล้วก็จะออกจากสหรัฐอเมริกาและจะไม่กลับมาอีก!"
ขณะที่เธอพูด เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา และพบรูปถ่ายของหลานๆ ของเธอ และความมั่นใจในการทำเงินของเธอก็แน่นแฟ้นขึ้นมาทันที
ในเวลานี้ จู่ๆ ลูกชายคนโตของเธอก็โทรหาเธอ และหลังจากรับสาย ก็มีเสียงถามอย่างประจบสอพลอที่ปลายสายว่า:"แม่ ตื่นยัง?"
เหมยอวี้เจินพูดเบา ๆ :"ถึงจะไม่ตื่น ก็คงตื่นเพราะเสียงโทรเข้าของนาย มีอะไรก็รีบพูดมา"
ลูกชายคนโตยิ้มและพูดอย่างรวดเร็ว:"แม่ แม่จำพี่ซุนข้างบ้านของเราได้ไหม?"
"อืม"เหมยอวี้เจินถามเขา:"เขาเป็นอะไร?"
ลูกชายคนโตยิ้มพูดอย่างลังเล:"เอ่อ…...เขาไม่ได้ทำอะไร...... แค่...... แค่…..."
เหมยอวี้เจินพูดอย่างเย็นชา:"จะพูดก็รีบพูด อย่าลีลา ถ้าไม่มีอะไร งั้นฉันวางสายก่อนนะ"
ลูกชายคนโตรีบบอก:"อย่า อย่าวางสายสิแม่ ผมพูดความจริงก็ได้ ผมทำให้ลูกสาวของพี่ซุนท้อง สามเดือนกว่าแล้ว ผมบอกว่าจะให้เงินลูกสาวเขา 100,000 หยวน ให้เธอทำแท้ง เธอไม่ยอม เธอจะทำตอนนี้เลย และขอค่าทำแท้ง 1 ล้าน ผมจึงมาขอความช่วยเหลือจากแม่ไง ผมตัดสินใจจะให้เงินเธอ 200,000 หยวน เพื่อที่จะให้เธอทำแท้ง"
เหมยอวี้เจินพูดเบา ๆ :"ฉันรู้ ไม่ต้องกังวล"
พูดไป เหมยอวี้เจินก็พูดอีกครั้ง:"นายได้คิดจะบอกเรื่องนี้กับพ่อของหล่อนอย่างไรยัง? นายแก่กว่าลูกสาวของเขามากกว่าสิบปี ถ้าเขารู้ เขาคงจะตามตื้อแน่ๆ ใช่ไหม?"
ลูกชายคนโตอธิบายว่า:"ที่จริงพี่ซุนรู้อยู่แล้ว ค่าแท้งหนึ่งล้านคือสิ่งที่พี่ซันหมายถึง และเขาไม่ได้ทำให้ผมลำบากใจ ยังไงซะ เรื่องนี้เป็นความสมยอมของทั้งคู่เอง ไม่ใช่ว่าผมบังคับ ถึงเขาจะไม่พอใจ ก็ทำอะไรผมไม่ได้"
เหมยอวี้เจินเยาะเย้ย:"เขาไม่มีความสุข? ลูกสาวของเขาตั้งท้องลูกของแก ฉันคิดว่าเขาจะตื่นขึ้นมาหัวเราะจากความฝัน! บางทีเขาอาจวางแผนนี้ไว้แล้วก็ได้ และฉันก็รู้จักครอบครัวของเขาชัดเจนแล้ว"
ลูกชายคนโตพูดอย่างช่วยไม่ได้:"ผมไม่รู้ว่าเขาวางแผนไว้หรือเปล่า……"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...