เหมยอวี้เจินสูดหายใจเข้า และพูดว่า:"เดี๋ยวฉันจะให้เงินนาย 50,000 ดอลลาร์ นายเอาเงินนี้ให้เธอ และบอกให้เธออุ้มท้องให้ดี คลอดลูก และตรวจความเป็นพ่อหลังจากที่ลูกเกิด ถ้ามันเป็นลูกของนายจริงๆ ฉันจะให้เงินที่เหลือกับเธออย่างแน่นอน"
พูดจบ เหมยอวี้เจินก็ถอนหายใจอีกครั้ง แล้วพูดว่า:"นายกับน้องชายมีลูก 8 คน ฉันไม่มีโอกาสเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก พอเด็กคนนี้เกิดมา ฉันควรจะเกษียณแล้วกลับบ้าน และฉันจะช่วยนายเลี้ยงเอง"
ลูกชายคนโตรีบพูดว่า:"แม่ หลังเด็กนี้คลอด จะเอากลับบ้านไม่ได้นะ เมียผมรู้จะยุ่งแน่"
"หล่อนกล้าเหรอ!"เหมยอวี้เจินพูดอย่างเย็นชา:"เธอกินของฉัน ใส่ของฉัน ใช้ของฉัน จ่ายเงินของฉัน นั่งของฉัน และอาศัยอยู่กับฉัน ถ้าหล่อนไม่มีความตระหนักในตนเอง ก็ให้หล่อนออกไปซะ"
ลูกชายคนโตพูดอย่างลำบากใจ:"แม่ ต่อให้หล่อนไม่กล้าทะเลาะกับผมต่อหน้าแม่ ก็จะทะเลาะกับผมเป็นการส่วนตัวแน่นอน ตอนนั้นผมคงจะปวดหัวมาก!"
เหมยอวี้เจินร้องฮึอย่างดูถูก และพูดว่า:"ตราบใดที่หล่อนกล้าทะเลาะกับนาย ก็หย่ากับหล่อนซะ แล้วหาสาวสวยคนใหม่ซะ บางทีอาจจะมีลูกให้นายอีกสองคน ดีกว่าอยู่กับใอ่ขี้เหร่นี้ตลอดชีวิตใช่ไหม?"
คำพูดของเหมยอวี้เจิน ทำให้ลูกชายคนโตของเธอมีกำลังใจอย่างมาก
ลูกชายคนโตอยู่อีกฝั่งของสาย ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเขาได้และพูดว่า:"แม่ แม่พูดแบบนี้ ผมก็โล่งใจแล้ว!"
เหมยอวี้เจินร้องฮึอย่างเย็นชา และพูดว่า:"ฉันบอกแล้วไงต่อไปว่าอย่าไปมั่วข้างนอก โดยเฉพาะอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงของตระกูลซุน เลเวลของพวกหล่อนต่ำเกินไป!"
เหมยอวี้เจินตอบอืม และพูดว่า:"ต่อไป รักษาระยะห่างจากครอบครัวของพวกเขาด้วย หลังจากที่ลูกเกิด ก็ตัดการติดต่อกับพวกเขาเลย ถ้าต่อไปจะหาผู้หญิงข้างนอก อย่างน้อยก็ตั้งเป้าหมายให้สูงและหาหญิงสาวที่จบการศึกษาจากวิทยาลัย! แบบนี้ยังสามารถจะให้มีลูกเพิ่มอีกสองคน! "
ลูกชายคนโตพูดอย่างโกรธเคือง:"แม่…...คนเขาจบบัณฑิตวิทยาลัยอย่างจริงจัง จะชอบผมได้อย่างไร…..."
เหมยอวี้เจินเย้ยหยันอย่างเหยียดหยาม:"จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแล้วยังไงล่ะ? จบมหาวิทยาลัยแล้วหนึ่งเดือนจะได้เงินสักเท่าไหร่กัน? จบจากมหาวิทยาลัยต้องดิ้นรนนานแค่ไหนถึงจะได้ขับรถหรู และอาศัยอยู่ในวิลล่า? แบบนายนะ เป็นคนที่ประสบความสำเร็จในสายตานักศึกษาแล้ว และถ้ามีโอกาสที่ดีจริงๆ พวกเขาคงจะไม่ทันได้ดีใจ"
ลูกชายคนโตเย้ยหยันสองครั้ง:"แต่ผมคงแก่หน่อยนะ อายุมากแล้ว เด็กผู้หญิงสมัยนี้จะชอบชายชราในวัยสามสิบอย่างผมได้อย่างไร?"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...