ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4652

เหมยอวี้เจินตอบอืม และพูดว่า:"ดูดาราหญิงพวกนั้นสิ พวกสามารถหาเงินได้หลายสิบล้านหรือหลายร้อยล้านต่อปีด้วยตัวเอง แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่เลือกแต่งงานกับชายชราที่อายุมากกว่าพ่อ เพราะอะไร? ไม่ใช่เพราะว่าชายรวยกว่าหล่อนหรอกหรือ?"

เหมยอวี้เจินพูดเบาๆ ว่า:"แม่อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว และเข้าใจมานานแล้วว่า ไม่ว่าผู้ชายจะมีข้อบกพร่องอะไร สามารถใช้เงินชดเชยได้ ไม่ว่าเขาจะแก่ ขี้เหร่ เตี้ย หรือการศึกษาต่ำ แค่มีเงินทุกอย่างจะไม่ใช่ปัญหาเลย แต่การไม่มีเงินต่างหากที่เป็นปัญหา ไม่มีเงินแล้ว ถึงหล่อแล้วจะมีประโยชน์อะไร? แรกสาวๆ มักจะตื่นตากับความรัก และอาจถึงยอมอดอาหารกับนายสักหนึ่งหรือสองปี แต่หลังจากนั้นหนึ่งปีหรือสองปี เธอจะเข้าใจว่าหน้าตาดีไป ก็ไร้ประโยชน์ และเงินเท่านั้นที่เป็นเหตุผลที่ไม่สามารถฝืนได้"

ลูกชายคนโตยิ้ม:"ผมเข้าใจแล้วครับแม่ รอแม่กลับมา เรามาร่วมมือกันเพื่อไล่ยัยแก่นี้ออกไปก่อน แล้วค่อยมองหานักศึกษาสาวที่สวยและอายุน้อย"

"อืม"เหมยอวี้เจินพยักหน้า และพูดว่า:"ตกลง ฉันยังมีธุระต้องทำ ค่อยคุยกันนะ เรื่องห้าหมื่นดอลลาร์ นายไปติดต่อเป็นการส่วนตัวเอง ดูว่ามีอะไรจะแลกเปลี่ยนสกุลเงินไหม ถ้ามี สามารถแลกเปลี่ยนได้ในอีกไม่กี่วันหลังจากที่ฉันทำงานเสร็จ"

ลูกชายคนโตพูดอย่างตื่นเต้น:"ตกลงครับแม่ ผมจะไปติดต่อเดี๋ยวนี้!"

เหมยอวี้เจินวางสาย และหม่านจินซานที่กำลังขับรถอยู่พูดด้วยรอยยิ้มว่า:"พี่เหมย นี่พี่จะได้อุ้มหลานชายอีกแล้วเหรอ? คนที่เท่าไหร่แล้ว? เก้าคนแล้วสินะ?"

เหมยอวี้เจินยิ้มน้อยๆ พยักหน้าและพูดว่า:"ใช่ เก้าคน"

หม่านจินซานถามด้วยความประหลาดใจ:"พี่เหมย ชอบเด็กมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ถ้าผมเป็นพี่ ลูกชายสองคนมีลูกแปด-เก้าคน เกรงว่าสมองของผมคงจะระเบิด"

เหมยอวี้เจินโบกมือ:"นายไม่เข้าใจ"

ขณะที่เธอพูดอย่างนั้น เธอหันไปมองหม่านหยิงเจี๋ยและซุนฮุ่ยน่าที่นั่งแถวหลัง และพูดว่า:"ฟังให้ดี การทำงานแบบเรา เป็นภัยต่อความโชคดีและรุ่นต่อๆ ไปมากที่สุด ดังนั้นถ้าคุณฐานะล่ะก็ ต้องมีลูกเยอะๆ และมีลูกเยอะๆ ถ้าพระเจ้าอยากให้คนๆ หนึ่งขาดลูกสิ้นหลาน งั้นลูกของเขายิ่งน้อยก็จะยิ่งต่อสู้กับโชคชะตาได้ยาก แต่ถ้ามีลูกมากเพียงพอ ถ้ากรรมมาถึง และตกสู่คนรุ่นหลัง ลูกหลานมีมาก อาจจะมีคนหนึ่งหรือสองคนที่สามารถรอดมาได้"

หม่านจินซานตกตะลึง และพูดอย่างลำบากใจว่า:"พี่เหมย มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่พี่พูดหรอกมั้ง…..."

เหมยอวี้เจินพูดหน้านิ่งว่า:"เลวร้ายขนาดนี้รึเปล่า ฉันก็ไม่รู้ มีคนบอกว่าใส่ไข่ในตะกร้าใบเดียวกันไม่ได้ แต่คำถามสำคัญคือ คุณไม่สามารถมีไข่ได้เพียงฟองเดียว ถ้าคุณมีเพียงพอ พระเจ้าทุบทีละลูก คงจะเหนื่อยมากเหมือนกัน นอกจากนี้ ตีมากไป เขาก็ชินชา และไม่แน่อาจจะพอแล้วก็ได้"

เมื่อได้ยินแบบนั้น อีกสามคนก็ตกใจ

พวกเขาไม่กล้าจินตนาการว่าสิ่งที่เรียกว่าไข่ในปากของเหมยอวี้เจิน มันหมายถึงลูกและหลานของเธอเอง

แปลกลับมาก็คือ ถ้าพระเจ้าต้องการเก็บลูกหลานของเธอ ถ้าเก็บทีละคน มันจะเหนื่อยมาก ไม่แน่อาจจะเหลือไว้สักคนสองคนก็ได้

ตอนนี้เหมยอวี้เจินไม่ได้ใส่ใจความตกตะลึงของทั้งสามคน เพียงถามเบาๆ ว่า:"ต้องใช้เวลานานแค่ไหน กว่าจะถึงชายแดน?"

หม่านจินซานพูดว่า:"ถึงแม้คุณจะขับรถโดยไม่พักเลย อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 30 ชั่วโมง ทำไมเราไม่หาเมือง นั่งเครื่องบินไปล่ะ?"