ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4652
เหมยอวี้เจินตอบอืม และพูดว่า:"ดูดาราหญิงพวกนั้นสิ พวกสามารถหาเงินได้หลายสิบล้านหรือหลายร้อยล้านต่อปีด้วยตัวเอง แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่เลือกแต่งงานกับชายชราที่อายุมากกว่าพ่อ เพราะอะไร? ไม่ใช่เพราะว่าชายรวยกว่าหล่อนหรอกหรือ?"
เหมยอวี้เจินพูดเบาๆ ว่า:"แม่อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว และเข้าใจมานานแล้วว่า ไม่ว่าผู้ชายจะมีข้อบกพร่องอะไร สามารถใช้เงินชดเชยได้ ไม่ว่าเขาจะแก่ ขี้เหร่ เตี้ย หรือการศึกษาต่ำ แค่มีเงินทุกอย่างจะไม่ใช่ปัญหาเลย แต่การไม่มีเงินต่างหากที่เป็นปัญหา ไม่มีเงินแล้ว ถึงหล่อแล้วจะมีประโยชน์อะไร? แรกสาวๆ มักจะตื่นตากับความรัก และอาจถึงยอมอดอาหารกับนายสักหนึ่งหรือสองปี แต่หลังจากนั้นหนึ่งปีหรือสองปี เธอจะเข้าใจว่าหน้าตาดีไป ก็ไร้ประโยชน์ และเงินเท่านั้นที่เป็นเหตุผลที่ไม่สามารถฝืนได้"
ลูกชายคนโตยิ้ม:"ผมเข้าใจแล้วครับแม่ รอแม่กลับมา เรามาร่วมมือกันเพื่อไล่ยัยแก่นี้ออกไปก่อน แล้วค่อยมองหานักศึกษาสาวที่สวยและอายุน้อย"
"อืม"เหมยอวี้เจินพยักหน้า และพูดว่า:"ตกลง ฉันยังมีธุระต้องทำ ค่อยคุยกันนะ เรื่องห้าหมื่นดอลลาร์ นายไปติดต่อเป็นการส่วนตัวเอง ดูว่ามีอะไรจะแลกเปลี่ยนสกุลเงินไหม ถ้ามี สามารถแลกเปลี่ยนได้ในอีกไม่กี่วันหลังจากที่ฉันทำงานเสร็จ"
ลูกชายคนโตพูดอย่างตื่นเต้น:"ตกลงครับแม่ ผมจะไปติดต่อเดี๋ยวนี้!"
เหมยอวี้เจินวางสาย และหม่านจินซานที่กำลังขับรถอยู่พูดด้วยรอยยิ้มว่า:"พี่เหมย นี่พี่จะได้อุ้มหลานชายอีกแล้วเหรอ? คนที่เท่าไหร่แล้ว? เก้าคนแล้วสินะ?"
เหมยอวี้เจินยิ้มน้อยๆ พยักหน้าและพูดว่า:"ใช่ เก้าคน"
หม่านจินซานถามด้วยความประหลาดใจ:"พี่เหมย ชอบเด็กมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ถ้าผมเป็นพี่ ลูกชายสองคนมีลูกแปด-เก้าคน เกรงว่าสมองของผมคงจะระเบิด"
พวกเขาไม่กล้าจินตนาการว่าสิ่งที่เรียกว่าไข่ในปากของเหมยอวี้เจิน มันหมายถึงลูกและหลานของเธอเอง
แปลกลับมาก็คือ ถ้าพระเจ้าต้องการเก็บลูกหลานของเธอ ถ้าเก็บทีละคน มันจะเหนื่อยมาก ไม่แน่อาจจะเหลือไว้สักคนสองคนก็ได้
ตอนนี้เหมยอวี้เจินไม่ได้ใส่ใจความตกตะลึงของทั้งสามคน เพียงถามเบาๆ ว่า:"ต้องใช้เวลานานแค่ไหน กว่าจะถึงชายแดน?"
หม่านจินซานพูดว่า:"ถึงแม้คุณจะขับรถโดยไม่พักเลย อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 30 ชั่วโมง ทำไมเราไม่หาเมือง นั่งเครื่องบินไปล่ะ?"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...