เหมยอวี้เจินตอบอืม และพูดว่า:"ดูดาราหญิงพวกนั้นสิ พวกสามารถหาเงินได้หลายสิบล้านหรือหลายร้อยล้านต่อปีด้วยตัวเอง แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่เลือกแต่งงานกับชายชราที่อายุมากกว่าพ่อ เพราะอะไร? ไม่ใช่เพราะว่าชายรวยกว่าหล่อนหรอกหรือ?"
เหมยอวี้เจินพูดเบาๆ ว่า:"แม่อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว และเข้าใจมานานแล้วว่า ไม่ว่าผู้ชายจะมีข้อบกพร่องอะไร สามารถใช้เงินชดเชยได้ ไม่ว่าเขาจะแก่ ขี้เหร่ เตี้ย หรือการศึกษาต่ำ แค่มีเงินทุกอย่างจะไม่ใช่ปัญหาเลย แต่การไม่มีเงินต่างหากที่เป็นปัญหา ไม่มีเงินแล้ว ถึงหล่อแล้วจะมีประโยชน์อะไร? แรกสาวๆ มักจะตื่นตากับความรัก และอาจถึงยอมอดอาหารกับนายสักหนึ่งหรือสองปี แต่หลังจากนั้นหนึ่งปีหรือสองปี เธอจะเข้าใจว่าหน้าตาดีไป ก็ไร้ประโยชน์ และเงินเท่านั้นที่เป็นเหตุผลที่ไม่สามารถฝืนได้"
ลูกชายคนโตยิ้ม:"ผมเข้าใจแล้วครับแม่ รอแม่กลับมา เรามาร่วมมือกันเพื่อไล่ยัยแก่นี้ออกไปก่อน แล้วค่อยมองหานักศึกษาสาวที่สวยและอายุน้อย"
"อืม"เหมยอวี้เจินพยักหน้า และพูดว่า:"ตกลง ฉันยังมีธุระต้องทำ ค่อยคุยกันนะ เรื่องห้าหมื่นดอลลาร์ นายไปติดต่อเป็นการส่วนตัวเอง ดูว่ามีอะไรจะแลกเปลี่ยนสกุลเงินไหม ถ้ามี สามารถแลกเปลี่ยนได้ในอีกไม่กี่วันหลังจากที่ฉันทำงานเสร็จ"
ลูกชายคนโตพูดอย่างตื่นเต้น:"ตกลงครับแม่ ผมจะไปติดต่อเดี๋ยวนี้!"
เหมยอวี้เจินวางสาย และหม่านจินซานที่กำลังขับรถอยู่พูดด้วยรอยยิ้มว่า:"พี่เหมย นี่พี่จะได้อุ้มหลานชายอีกแล้วเหรอ? คนที่เท่าไหร่แล้ว? เก้าคนแล้วสินะ?"
เหมยอวี้เจินยิ้มน้อยๆ พยักหน้าและพูดว่า:"ใช่ เก้าคน"
หม่านจินซานถามด้วยความประหลาดใจ:"พี่เหมย ชอบเด็กมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ถ้าผมเป็นพี่ ลูกชายสองคนมีลูกแปด-เก้าคน เกรงว่าสมองของผมคงจะระเบิด"
พวกเขาไม่กล้าจินตนาการว่าสิ่งที่เรียกว่าไข่ในปากของเหมยอวี้เจิน มันหมายถึงลูกและหลานของเธอเอง
แปลกลับมาก็คือ ถ้าพระเจ้าต้องการเก็บลูกหลานของเธอ ถ้าเก็บทีละคน มันจะเหนื่อยมาก ไม่แน่อาจจะเหลือไว้สักคนสองคนก็ได้
ตอนนี้เหมยอวี้เจินไม่ได้ใส่ใจความตกตะลึงของทั้งสามคน เพียงถามเบาๆ ว่า:"ต้องใช้เวลานานแค่ไหน กว่าจะถึงชายแดน?"
หม่านจินซานพูดว่า:"ถึงแม้คุณจะขับรถโดยไม่พักเลย อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 30 ชั่วโมง ทำไมเราไม่หาเมือง นั่งเครื่องบินไปล่ะ?"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...