"ไม่"เหมยอวี้เจินโบกมือ:"ฉันเกลียดการนั่งเครื่องบิน นอกจากการกลับบ้าน ฉันแทบไม่เคยนั่งเครื่องบินเลย"
หม่านจินซานรีบถามว่า:"พี่เหมย คุณกลัวว่าเครื่องบินจะไม่ปลอดภัยเหรอ?"
เหมยอวี้เจินส่ายหัว:"ฉันรู้ว่าเครื่องบินปลอดภัย อย่างน้อยก็ปลอดภัยกว่าการนั่งรถมาก แต่นั่นสำหรับคนธรรมดา สำหรับพวกเรา เครื่องบินเป็นเหมือนกรงขนาดใหญ่ที่ปิดสนิท หากเราเข้าไปแล้ว พอตำรวจมา เราจะไม่มีโอกาสวิ่งหนีเลย"
หม่านจินซานพยักหน้าทันที และถามพี่เหมยอีกว่า:"พี่เหมย หลายปีที่ผ่านมา คุณได้ทำเงินมากมายให้กับครอบครัว คงถึงเวลาที่คุณจะกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองแล้วสินะ?"
เหมยอวี้เจินพูดอย่างเรียบๆ:"คงทำถึงสิ้นปี ถึงสิ้นปี แล้วฉันจะไป หลังจากที่ทำงานหนักมาหลายปี ถึงเวลาแล้วที่จะกลับไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุข"
หม่านจินซานถอนหายใจ:"พี่เหมย สามีที่ได้แต่งงานกับคุณ คงเป็นบุญคุณจากบรรพบุรุษ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น แค่สนุกกับความสุขในประเทศ!"
เหมยอวี้เจินยิ้มขมขื่น:"เขาเป็นแค่คนไร้ค่าที่รอวันตาย ถ้าไม่ใช่เพราะลูกชายทั้งสอง และหลานๆที่เปลี่ยนตามนามสกุลของฉัน ฉันคงไล่เขาออกจากบ้านไปนานแล้ว เขาจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตที่สงบสุขได้อย่างไร?"
เมื่อพูดอย่างนั้น เธอมองไปที่หม่านจินซาน และถามเขาว่า:"จริงสิ นายตัดสินใจจะกลับเมื่อไหร่?"
หม่านจินซานเยาะเย้ย และพูดว่า:"ยังเร็วไป…… ช่วงหลายปีมานี้ ผมมีรายได้น้อยกว่าเธอเยอะเลย ถ้าไม่อยากกังวลเรื่องการเป็นอยู่ในอนาคต ถึงยังไง ผมก็ต้องทุ่มเทกับงานอีกสักสองสามวันปี"
เหมยอวี้เจินตอบอืม และพูดอย่างคาดหวังว่า:"หลายปีมานี้ฉันเดินทางไปทั่วสหรัฐอเมริกา ไม่มีที่อยู่อาศัยที่แน่นอน กลับไปเพลิดเพลินกับการใช้ชีวิตในบ้านของตัวเอง และความสุขดั่งสวรรค์ ที่มีลูกๆหลานๆรอบล้อม"
สิ่งที่เหมยอวี้เจินไม่รู้นั้นคือ สำนักว่านหลงได้นำข้อมูลทั้งหมดที่ได้จากการตรวจสอบนั้น ส่งไปยังตำรวจในประเทศแล้ว
เขาจึงถามตำรวจด้วยความแปลกใจ:"คุณหมายความว่ายังไง? ฟอกเงินคืออะไร? ฉันฟอกเงินอย่างไร?"
ตำรวจพูดอย่างเย็นชา:"เรามีหลักฐานเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่า ทรัพย์สินทั้งหมดของคุณและน้องชายนั้น เป็นกำไรที่ได้รับจากการแลกเปลี่ยนสกุลเงินที่ผิดกฎหมาย! และเรายังมีหลักฐานที่พิสูจน์ว่าคุณกำลังฟอกเงินให้กับองค์กรอาชญากรรมในต่างประเทศ!"
"อะไรนะ?"เหมยต้าหย่งพูดด้วยท่าทางเหยียดหยาม"เงินทุกบาทในบ้านนั้น เป็นเงินที่ได้มาจากการทำงานหนักของแม่ ทำไมถึงกลายเป็นเงินที่ได้รับอย่างผิดกฎหมายจากปากคุณได้ล่ะ?"
ตำรวจขมวดคิ้วและถามเขาว่า:"คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับกฎหมายหรือไง?"
เหมยต้าหย่งพูดเสียงดังทันที:"จะไม่รู้ได้ยังไง ฉันเป็นพลเมืองที่เคารพกฎหมาย! ฉันไม่เล่นการพนัน ไม่โกง ไม่ขโมย หรือปล้น ทำไมคุณถึงบอกว่าฉันทำผิดกฎหมาย!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...