ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4653

"ไม่"เหมยอวี้เจินโบกมือ:"ฉันเกลียดการนั่งเครื่องบิน นอกจากการกลับบ้าน ฉันแทบไม่เคยนั่งเครื่องบินเลย"

หม่านจินซานรีบถามว่า:"พี่เหมย คุณกลัวว่าเครื่องบินจะไม่ปลอดภัยเหรอ?"

เหมยอวี้เจินส่ายหัว:"ฉันรู้ว่าเครื่องบินปลอดภัย อย่างน้อยก็ปลอดภัยกว่าการนั่งรถมาก แต่นั่นสำหรับคนธรรมดา สำหรับพวกเรา เครื่องบินเป็นเหมือนกรงขนาดใหญ่ที่ปิดสนิท หากเราเข้าไปแล้ว พอตำรวจมา เราจะไม่มีโอกาสวิ่งหนีเลย"

หม่านจินซานพยักหน้าทันที และถามพี่เหมยอีกว่า:"พี่เหมย หลายปีที่ผ่านมา คุณได้ทำเงินมากมายให้กับครอบครัว คงถึงเวลาที่คุณจะกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองแล้วสินะ?"

เหมยอวี้เจินพูดอย่างเรียบๆ:"คงทำถึงสิ้นปี ถึงสิ้นปี แล้วฉันจะไป หลังจากที่ทำงานหนักมาหลายปี ถึงเวลาแล้วที่จะกลับไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุข"

หม่านจินซานถอนหายใจ:"พี่เหมย สามีที่ได้แต่งงานกับคุณ คงเป็นบุญคุณจากบรรพบุรุษ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น แค่สนุกกับความสุขในประเทศ!"

เหมยอวี้เจินยิ้มขมขื่น:"เขาเป็นแค่คนไร้ค่าที่รอวันตาย ถ้าไม่ใช่เพราะลูกชายทั้งสอง และหลานๆที่เปลี่ยนตามนามสกุลของฉัน ฉันคงไล่เขาออกจากบ้านไปนานแล้ว เขาจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตที่สงบสุขได้อย่างไร?"

เมื่อพูดอย่างนั้น เธอมองไปที่หม่านจินซาน และถามเขาว่า:"จริงสิ นายตัดสินใจจะกลับเมื่อไหร่?"

หม่านจินซานเยาะเย้ย และพูดว่า:"ยังเร็วไป…… ช่วงหลายปีมานี้ ผมมีรายได้น้อยกว่าเธอเยอะเลย ถ้าไม่อยากกังวลเรื่องการเป็นอยู่ในอนาคต ถึงยังไง ผมก็ต้องทุ่มเทกับงานอีกสักสองสามวันปี"

เหมยอวี้เจินตอบอืม และพูดอย่างคาดหวังว่า:"หลายปีมานี้ฉันเดินทางไปทั่วสหรัฐอเมริกา ไม่มีที่อยู่อาศัยที่แน่นอน กลับไปเพลิดเพลินกับการใช้ชีวิตในบ้านของตัวเอง และความสุขดั่งสวรรค์ ที่มีลูกๆหลานๆรอบล้อม"

สิ่งที่เหมยอวี้เจินไม่รู้นั้นคือ สำนักว่านหลงได้นำข้อมูลทั้งหมดที่ได้จากการตรวจสอบนั้น ส่งไปยังตำรวจในประเทศแล้ว