ในเวลานี้ ลูกสะใภ้คนโตได้หมดอารมณ์ที่ก้าวร้าวของเธอ ร้องไห้และถามตำรวจอย่างรีบร้อนว่า:"แล้วตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไร…... คุณจับกุมผู้ชายทั้งหมดในครอบครัวเรา แล้วหญิงม่ายและเด็กกำพร้าอย่างเราคงได้แต่การรอคอยความตาย?"
ตำรวจบอกทันทีว่า:"ไม่ต้องกังวล ฉันจะแจ้งคณะกรรมการชุมชนในชุมชนของคุณให้ทันที ให้ค่อยใส่ใจกับสถานการณ์ของคุณ แต่ถ้าคุณไม่มีความต้องหากใดๆในชีวิต คณะกรรมการจะช่วยคุณแก้ปัญหาอย่างแน่นอน แต่ฉันยังพูดคำเดิม คุณต้องรู้ก่อนว่าอะไรถูกกฎหมายและอะไรผิดกฎหมาย ในครอบครัวคุณมีผู้ต้องสงสัยในคดีสามคนแล้ว ดังนั้น พวกคุณอย่าให้ตัวเองต้องไปทางที่ผิดกฎหมาย!"
พูดจบ ตำรวจโบกมือให้คนรอบข้างทันที: "กลับ!"
ทุกคนตอบรับทันทีและนำตัวสามคนพ่อลูกขึ้นรถไปที่สถานีตำรวจ
เมื่อเห็นรถตำรวจหลายคันออกไป ลูกสะใภ้คนที่สองก็ร้องไห้หนักมากจนถามลูกสะใภ้คนโตอย่างรวดเร็วว่า:"พี่สะใภ้…...เราจะทำยังไงกันดี……"
ลูกสะใภ้คนโตก็ตกใจและบ่นว่า:"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน...... ฉันโตมาขนาดนี้ เมื่อกี้ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้คุยกับตำรวจมากขนาดนี้…..."
ลูกสะใภ้คนที่สองรีบพูดว่า:"พี่สะใภ้ รีบโทรหาแม่ของเรา เราต้องให้แม่ตัดสินใจเรื่องนี้…...."
ลูกสะใภ้คนโตกลับมามีสติและพูดอย่างเร็วว่า:"เธอพูดถูก ต้องรีบโทรหาแม่ ฉันจะโทรหาเธอเดี๋ยวนี้! "
พูดจบ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วโทรหาเหมยอวี้เจินทันที
โทรศัพท์ของเหมยอวี้เจินที่ไว้ติดตัวนั้น เธอไว้ใช้ติดต่อกับคนในครอบครัวโดยเฉพาะ มีเพียงคนในครอบครัวของเธอเท่านั้นที่รู้หมายเลขโทรศัพท์ของเธอ
เธอคิดว่าเป็นสายจากลูกชายคนโตของเธอโทรมาอีก แต่เมื่อเธอก้มมอง พบว่าคนที่โทรมาคือลูกสะใภ้คนโต เธอคิ้วขมวดทันที
เธอไม่ค่อยชอบลูกสะใภ้คนโตของเธอนักเลย เธอรู้สึกว่า นิสัยของลูกสะใภ้คนโตนั้นฉุนเฉียว เข้มแข็ง และงี่เง่านิดหน่อย
เพียงแต่ เมื่อตอนนั้นเธอได้ตั้งท้องกับลูกชาย และเธอก็อยากที่จะอุ้มหลานของเธอเร็วไวๆ ดังนั้นเธอจึงยอมรับการแต่งงานครั้งนี้
เธอถามอย่างรวดเร็วว่า:"ทำไมตำรวจถึงจับพวกเขา ได้บอกสาเหตุไหม?"
ในเวลานี้ ในใจของเหมยอวี้เจินคอยสวดภาวนาต่อพระเจ้า เธอหวังว่าสามีและลูกชายสองคนของเธอจะถูกตำรวจจับตัวไปเพราะการพนัน การค้าประเวณีหรืออย่างอื่น
ต่อให้พวกเขาถูกตำรวจพาตัวไปเพราะการฆาตกรรมก็ตาม
แต่ห้ามเป็นเพราะการฟอกเงิน
เพราะการฆาตกรรมไม่ใช่เรื่องง่าย!
ลูกชายสองคน สามีหนึ่งคน ไม่สำคัญว่าใครจะถูกตัดสินประหารชีวิต หรือทั้งสามคนถูกตัดสินประหารชีวิตด้วยการอภัยโทษก็ตาม ไม่ว่าจะเร็วหรือช้า ต้องมีสักวันที่ได้ออกมา

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...