ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4657

เมื่อเหมยอวี้เจินได้ยินอย่างนี้ ความโกรธในใจเธอก็เพิ่มขึ้น อยากรีบกลับไปทันทีแล้วทำลูกสะใภ้ทั้งสองให้ตาย

เธอกัดฟันกรามอย่างแน่น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างบ้าคลั่ง:"ครอบครัวเหมยของฉันที่เลี้ยงดูพวกเธอมาหลายปีแล้ว ไม่คิดว่าสุดท้ายจะเลี้ยงหมาป่าตาขาวสองตัว! ถ้าเธอสองคนไม่ยอมทำตามที่ฉันพูด เมื่อฉันกลับไป ฉันจะจัดการพวกเธอเป็นคนแรก!"

ลูกสะใภ้คนที่สองหน้าซีดด้วยความตกใจในเวลานี้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าหลายปีมานี้แม่ยายของเธอนั้นทำอะไรที่อเมริกาก็ตาม แต่ทุกครั้งที่เห็นแม่ยายของเธอ เธอรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนอาฆาตมาก เห็นแวบแรกก็รู้ไม่ใช่คนดี ดังนั้น เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนั้น ในใจเธอกลัวมาก จึงถามลูกสะใภ้คนโตด้วยเสียงต่ำ:"พี่สะใภ้......นี้…...ทีนี่ทำยังไงดี…..."

ในตอนนี้ลูกสะใภ้คนโตลนลานอย่างมาก แม้ว่าเธอจะเป็นคนฉุนเฉียว แต่เธอก็รู้ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าแม่ยายแล้ว แม้แต่ตดก็ยังไม่ใช่ด้วยซ้ำ

แต่ว่า เธอคิดเข้าใจเรื่องหนึ่งอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเธอจึงโพล่งออกมา: "แม่ ฉันพึ่งจะเข้าใจ! ต้าหย่ง เอ้อหย่งเป็นคดีฟอกเงินทั้งคู่ และเงินทั้งหมดมาจากคุณ……คุณอยู่ข้างนอกทำเรื่องผิดกฎหมายอยู่ใช่หรือไม่? เงินที่คุณได้มานั้นมาจากทางที่ผิดใช่ไหม?ถ้าได้มาอย่างถูกต้อง ตำรวจจะมาที่บ้านเพื่อจับคนได้อย่างไร? !"

เดิมทีเหมยอวี้เจินยังอาฆาตแค้น แต่เมื่อเธอได้ยินอย่างนั้น ทำให้หัวใจของเธอก็ร่วงหล่นลงสู่ก้นบึ้งทันที

สิ่งที่เธอกังวลในตอนนี้คือเธอหาเงินมาตลอดหลายปี แต่เธอกลับละเลยสิ่งหนึ่ง เหตุผลที่สามีและลูกชายสองคนของเธอเข้ามานั้นเพราะสิ่งที่เธอทำในสหรัฐฯ ถูกเปิดเผย

หากเป็นเช่นนั้น ชาตินี้ตัวเองคงไม่สามารถกลับไปได้อีก

มิฉะนั้น เมื่อตนเองลงจากเครื่องบิน คงโดนตำรวจจับกุมตัวอย่างแน่นอน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ตกอยู่ในความสิ้นหวัง วางสายโดยไม่รู้ตัว แล้วปิดโทรศัพท์เครื่องเดียวที่เหลืออยู่