ในสายโทรศัพท์ หม่าหลันพูดตามที่เย่เฉินสั่งความเอาไว้ บอกกับเซียวชูหรันว่าตัวเองอยู่ที่เรือนจำนี้ดีหมดทุกอย่าง สภาพแวดล้อมดี อาหารการกินดี นักโทษต่างก็เป็นมิตร
เซียวชูหรันได้ฟังสิ่งเหล่านี้แล้ว ก็วางใจลงได้ไม่น้อย
ทว่าเย่เฉินได้เบอร์โทรศัพท์ของน้องเจสสิก้าแล้ว จึงให้เฟ่ยเข่อซินช่วยโทรศัพท์หาอีกฝ่าย
น้องสาวของเจสสิก้าได้รับข้อความแจ้งมาจากพี่สาวตั้งนานแล้ว ดังนั้นหลังจากได้รู้ว่าญาติของหม่าหลันต้องการซื้อบุหรี่ จึงรีบบอกสถานที่นัดรับที่อยู่ชานเมืองทางตอนเหนือของนิวยอร์ก
เฟ่ยเข่อซินได้รับที่อยู่ จึงถามเย่เฉินออกมา:“คุณเย่เฉิน ให้ผมเตรียมคนเอาไว้ไหม จัดการน้องสาวของเจสสิก้าเสียก่อน?”
เย่เฉินส่ายมือ พูดออกมาเบาๆ:“ตอนนี้ยังก่อน คุณดูไปก่อนให้ลูกน้องที่อยู่ระยะใกล้สุด เอาเงินค่าบุหรี่ไปให้เธอ หลังจากนั้นหาวิธีติดต่อFBI เอาเรื่องของเจสสิก้ารายงานกับพวกเขาไป ให้พวกเขาตรวจสอบอย่างเป็นความลับ รีบหาหลักฐานให้เพียงพอ หลังจากนั้นก็จับตัวเจสสิก้า และก็เอาไปขังไว้ที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ เอาเธอไปขังห้องเดียวกันกับแม่ยายของผม”
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้า:“นี่เป็นเรื่องเล็กน้อย ผมจะจัดการตอนนี้ทันที”
เย่เฉินพูดออกมาอย่างรู้สึกปลง:“เดิมทีอยากจะให้แม่ยายรู้จักจำบ้าง ตอนนี้มองดูแล้ว ต้องลงมือปฏิบัติการก่อน”
พูดไป เย่เฉินถามเธอ:“คุณเฟ่ย สามารถติดต่อกับพัศดีของกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ได้หรือไม่?”
เฟ่ยเข่อซินเผยรอยยิ้ม:“พัศดีของเรือนจำขนาดเล็ก พูดตามความจริงถ้าฉันต้องการหาเขา คงต้องหาคนหลายระดับชั้น แต่ทว่าคุณต้องการให้พัศดีคนนั้นทำอะไร ฉันสามารถให้ตุลาการคนสนิทไปจัดการได้ น่าจะสามารถจัดการได้โดยเร็ว”
เย่เฉินจึงพูดออกมา:“ดี งั้นก็ฝากให้คนสนิทของคุณไปทักทายพัศดีคนนั้นด้วย วันนี้ตอนเย็นนำเอาสามนักรบหญิงที่ว่านพั่วจวินจัดการส่งเข้าไปปรับเปลี่ยนไปยังห้องขังของแม่ยายผม ข้อมูลตัวตนเดี๋ยวสักพักผมเอาให้คุณ”
เฟ่ยเข่อซินตอบรับทันที:“ได้ค่ะ คุณเย่”
พูดไป เธอเงยหน้าขึ้นไปมองเจสสิก้า พูดพร้อมทั้งเผยรอยยิ้มออกมา:“คืนนี้ฉันค่อยคุยกับเธอดีๆ พรุ่งนี้ให้ญาติของเธอซื้อบุหรี่จากคุณสี่มวน”
“สี่มวน?!”เจสสิก้าตะลึงงันพูดออกมา:“คุณกำลังล้อเล่นหรือเปล่า? วันเดียว4000ดอลลาร์ เงินจำนวนมากไปหรือเปล่า?”
“กลัวอะไรล่ะ”โคลอี้พูดเบาๆ:“คุณกลัวว่าเงินจะมากไป?”
เจสสิก้าเผยออกมา:“ฉันไม่ได้กลัวว่าเงินจะมากไป ฉันกลัวว่าเธอจะไม่ตอบตกลง”
โคลอี้พูดออกมาอย่างโอหัง:“เธอไม่ตอบตกลง? จะบอกคุณนะ ฉันมีเป็นหมื่นวิธีที่จะทำให้เธอตอบตกลงอย่างเต็มใจ ถ้าเธอกล้าไม่ตอบตกลง ฉันจะตีขาทั้งสองข้างของเธอให้ขาดเสียก่อน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...