พูดออกมาขนาดนี้แล้ว เธอกลับคำพูด พูดออกมาอย่างจริงจัง:“แต่ว่าถ้าทุกวันบุหรี่สี่มวนละก็ ต้องปรับเปลี่ยนส่วนแบ่งสักหน่อย เมื่อก่อนที่พวกเราตกลงกันคือ บุหรี่หนึ่งตัวให้ฉันสามร้อยดอลลาร์ ตอนนี้ฉันต้องการสี่ร้อย”
เจสสิก้าขมวดคิ้วเป็นปม พูดอย่างเย็นชา:“ส่วนแบ่งนี้เมื่อก่อนพวกเราตกลงกันเอาไว้แล้ว คุณคิดอยากจะเปลี่ยนก็จะเปลี่ยน?”
โคลอี้จ้องมองเจสสิก้า หัวเราะแล้วพูดออกมา:“เจส คุณอย่าลืมนะ เงินเหล่านี้ต่างเป็นฉันที่เป็นคนหามา คุณไม่ต้องทำอะไรเลย เพียงแค่ให้น้องสาวของคุณรับเงินเท่านั้น แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ให้คุณถึงหกส่วน ถ้าเป็นแบบนี้คุณยังไม่พอใจล่ะก็ ก็ถือซะว่าฉันไม่ได้พูด ต่อไปก็ยังจะเป็นวันละสองมวน”
เจสสิก้าได้ฟังคำพูดนี้ ทันใดก็รู้สึกได้ทันที ถ้าตัวเองไม่ตอบตกลง แน่นอนว่าโคลอี้มีวิธีอื่น ที่จะบังคับให้ญาติของหม่าหลันควักเงินออกมา
เมื่อถึงเวลานั้นถ้าเงินไม่ผ่านมือตัวเอง งั้นแม้แต่บาทเดียวก็จะไม่ได้
เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ตอบรับเงื่อนไขของโคลอี้จะไม่ดีกว่าเหรอ
อย่างน้อยตัวเองก็ยังได้รับเงินส่วนหนึ่ง
คิดถึงตรงนี้ เธอจึงพยักหน้า เจสสิก้าพูดว่า:“โอเค เอาตามที่คุณพูด สี่ส่วนของคุณ!”
พูดไป เธอพูดเตือนสติ:“คุณทำอะไรกับหม่าหลันคนนั้น อย่าให้รุนแรงนัก ช่วงนี้พัศดีตรวจสอบค่อนข้างเข้มงวด อย่าให้ห้องพยาบาลถึงกับต้องตกอกตกใจ”
โคลอี้ยิ้มออกอย่างเย็นชา:“วางใจเถอะ ฉันรู้ว่าอะไรควรไม่ควร!”
เวลาปล่อยอิสระหนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว
โคลอี้พูดอย่างตรงไปตรงมา:“1024 คำพูดของคุณนี้ไม่ค่อยจะถูกต้องเท่าไหร่นะ ฉันไม่ได้รังแกคุณสักหน่อย เพียงแค่กำลังสอนคุณถึงกฎพื้นฐานในการดำรงอยู่ในห้องขังแห่งนี้”
หม่าหลันรีบพยักหน้า:“ใช่ใช่ใช่……”
โคลอี้เผยรอยยิ้มออกมา พูดออกมาต่อ:“1024 ก่อนหน้านี้ฉันมีบางเรื่องค่อนข้างเลอะเทอะ เมื่อสักครู่ได้พูดคุยกับเจสสิก้าแล้ว ช่วงนี้อยากจะนำเอาคนในห้องขังนี้หลายคนมาเป็นพรรคพวก เมื่อถึงเวลานั้นฉันก็จะกลายเป็นคนที่ใหญ่ที่สุดในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์”
บางคำหม่าหลันฟังไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าโคลอี้คนนี้พูดว่าเธอเลอะเทอะแล้ว แล้วก็พูดต่อว่าเธอจะเป็นคนที่ใหญ่ที่สุดของเรือนจำแห่งนี้ เรื่องสองเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกันเลย กำลังคิดหนักว่าหมายถึงอะไร
เวลานี้โคลอี้พูดออกมาอีก:“อยากรวมพวกกับคนอื่น ต้องเอาข้อดีออกมา ทว่าที่นี่ บุหรี่เป็นสิ่งที่นำมาแลกเปลี่ยนได้ดีที่สุด ดังนั้นถ้าฉันอยากจะกลายเป็นหัวหน้าใหญ่ของกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ แน่นอนว่าก็ต้องการบุหรี่เป็นจำนวนมาก แบบนี้ละก็ วันละสองตัว แน่นอนว่าไม่พอแล้ว”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...