ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4678

หม่าหลันถึงได้เข้าใจ ความเลอะเทอะของโคลอี้คืออะไร

ที่แท้คือความเลอะเทอะในการเสนอราคา

เธอในตอนนี้ ภายในใจของเธอเดือดดาลอย่างขีดสุด

เธอไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเหมือนโคลอี้คนนี้มาก่อน

แม้แต่นายหญิงใหญ่เซียว ก็ไม่สามารถไร้ยางอายได้ถึงขนาดนี้ หนึ่งก็แล้ว แล้วก็สามได้คืบเอาศอก อีกทั้งตัวเองยังพูดหักล้างคำพูดของตัวเอง

วันละหนึ่งตัว เปลี่ยนเป็นสองตัว วันหนึ่งสองตัวก็เปลี่ยนเป็นวันละสี่ตัวอีก ถ้าทำตามที่เธอพูด งั้นวันหนึ่งต้องจ่ายสี่พันดอลลาร์ นี่เป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลย！

ถึงแม้ว่าหม่าหลันจะไม่รู้ค่าครองชีพของอเมริกา แต่ในใจเธอไตร่ตรองดู：“อีหมาหัวแดง หน้าขาวกว่ากำแพง ใจดำกว่าผีซะอีก！วันละสี่พันดอลลาร์ เดือนหนึ่งก็แสนกว่าดอลลาร์แล้ว！อยู่ด้านนอก แสนดอลลาร์ฉันเกรงว่าคงจะหานักฆ่ามาเอาชีวิตแกได้แล้ว！”

โคลอี้เห็นว่าหม่าหลันไม่ได้ตอบรับในทันที ขมวดคิ้วเป็นปม เงยหน้าที่เผยรอยยิ้มออกมาในเมื่อสักครู่ ยกมือขึ้นมาแล้วตบลงบนใบหน้าของหม่าหลันอย่างแรง พูดอย่างโมโหว่า：“ฉันถามแก ทำไมไม่ตอบ？！อยากตายหรือไง？”

เดิมทีใบหน้าของหม่าหลันปวดบวมเจ็บจนยากจะทน ถูกตบลงมาหนึ่งฉาด ความเจ็บระเบิดออกมากับที่ กล้ำกลืนจนน้ำตาไหลออกมาจากขอบตา ทำได้เพียงพูดพร้อมทั้งร้องไห้：“คุณอย่าตบแล้ว......พรุ่งนี้ฉันค่อยโทรหาลูกเขย ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปให้เขาซื้อบุหรี่สี่ตัวโอเคไหม......”

โคลอี้ยิ้มเยาะ มองไปที่หม่าหลัน พูดอย่างดูถูก：“แกมันเป็นคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง รีบตอบรับไม่ได้หรือยังไง? ต้องให้ตบหนึ่งฉาดถึงตอบตกลง วันนี้ฉันอารมณ์ดีไม่อยากเปิดประสบการณ์ให้แก แต่ถ้าครั้งหน้ายังกล้าลังเลต่อหน้าฉันละก็ ต่อให้สุดท้ายแกตอบรับแล้ว ฉันก็จะตีแกให้ถึงตายสักชุด ได้ยินหรือยัง？”

หม่าหลันได้ยินคำพูดนี้ ยิ่งสั่นเทาไปทั้งร่าง