ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4678
หม่าหลันถึงได้เข้าใจ ความเลอะเทอะของโคลอี้คืออะไร
ที่แท้คือความเลอะเทอะในการเสนอราคา
เธอในตอนนี้ ภายในใจของเธอเดือดดาลอย่างขีดสุด
เธอไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเหมือนโคลอี้คนนี้มาก่อน
แม้แต่นายหญิงใหญ่เซียว ก็ไม่สามารถไร้ยางอายได้ถึงขนาดนี้ หนึ่งก็แล้ว แล้วก็สามได้คืบเอาศอก อีกทั้งตัวเองยังพูดหักล้างคำพูดของตัวเอง
วันละหนึ่งตัว เปลี่ยนเป็นสองตัว วันหนึ่งสองตัวก็เปลี่ยนเป็นวันละสี่ตัวอีก ถ้าทำตามที่เธอพูด งั้นวันหนึ่งต้องจ่ายสี่พันดอลลาร์ นี่เป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลย！
ถึงแม้ว่าหม่าหลันจะไม่รู้ค่าครองชีพของอเมริกา แต่ในใจเธอไตร่ตรองดู：“อีหมาหัวแดง หน้าขาวกว่ากำแพง ใจดำกว่าผีซะอีก！วันละสี่พันดอลลาร์ เดือนหนึ่งก็แสนกว่าดอลลาร์แล้ว！อยู่ด้านนอก แสนดอลลาร์ฉันเกรงว่าคงจะหานักฆ่ามาเอาชีวิตแกได้แล้ว！”
โคลอี้เห็นว่าหม่าหลันไม่ได้ตอบรับในทันที ขมวดคิ้วเป็นปม เงยหน้าที่เผยรอยยิ้มออกมาในเมื่อสักครู่ ยกมือขึ้นมาแล้วตบลงบนใบหน้าของหม่าหลันอย่างแรง พูดอย่างโมโหว่า：“ฉันถามแก ทำไมไม่ตอบ？！อยากตายหรือไง？”
เดิมทีใบหน้าของหม่าหลันปวดบวมเจ็บจนยากจะทน ถูกตบลงมาหนึ่งฉาด ความเจ็บระเบิดออกมากับที่ กล้ำกลืนจนน้ำตาไหลออกมาจากขอบตา ทำได้เพียงพูดพร้อมทั้งร้องไห้：“คุณอย่าตบแล้ว......พรุ่งนี้ฉันค่อยโทรหาลูกเขย ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปให้เขาซื้อบุหรี่สี่ตัวโอเคไหม......”
โคลอี้ยิ้มเยาะ มองไปที่หม่าหลัน พูดอย่างดูถูก：“แกมันเป็นคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง รีบตอบรับไม่ได้หรือยังไง? ต้องให้ตบหนึ่งฉาดถึงตอบตกลง วันนี้ฉันอารมณ์ดีไม่อยากเปิดประสบการณ์ให้แก แต่ถ้าครั้งหน้ายังกล้าลังเลต่อหน้าฉันละก็ ต่อให้สุดท้ายแกตอบรับแล้ว ฉันก็จะตีแกให้ถึงตายสักชุด ได้ยินหรือยัง？”
หม่าหลันได้ยินคำพูดนี้ ยิ่งสั่นเทาไปทั้งร่าง
ทั้งร่างหม่าหลันสั่นเทาจนควบคุมไม่อยู่ แม้แต่คำพูดก็พูดไม่ออก
โคลอี้ในเวลานี้ ความจริงแล้วภายในใจปลื้มปีติเป็นอย่างมาก
แต่ว่า เธอใช้วิธีการการหลอกล่อนี้ รู้ดีว่าในตอนนี้ ไม่สามารถทำหน้าดีกับหม่าหลันได้ อีกทั้งรักษาเวลาที่ยังร้อนตีเหล็ก ยังคงตั้งใจพูดว่าจะทำลายและกำจัดเธออย่างโหดร้ายทารุณอย่างไรต่อ
มีเพียงทำลายก้นบึ้งจิตใจของหม่าหลันลง เธอถึงจะยอมศิโรราบฟังคำสั่งของเธอ
ทว่าในสายตา หม่าหลันเพียงแค่บีบบังคับตัวเอง ไม่สามารถไม่ฟังคำสั่งจากตัวเอง กับผลลัพธ์ที่โคลอี้อยากได้นั้นยังไกลนัก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...