ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4679

ดังนั้น เธอไม่ได้วางแผนว่าเพราะความกล้ำกลืนของหม่าหลัน จะปล่อยหม่าหลันไปจริงๆ เธอวางแผนในวันต่อๆไป ค่อยๆหลอกล่อทำให้หม่าหลันกลายเป็นหมาตัวหนึ่งของตัวเอง เป็นหมาที่จงรักภักดีตัวหนึ่ง

ในเวลานี้ ผู้คุมคนหนึ่งมาที่หน้าประตูห้องขังด้านนอก อ้าปากพูด：“ทุกคนออกมายืนเรียงแถวเดี๋ยวนี้！”

โคลอี้มองไปทางหน้าประตู เห็นเพียงผู้คุมหลายคนคุมตัวนักโทษหญิงสามคนมาที่หน้าประตู

เธอไม่เพียงขมวดคิ้วเป็นปม เพราะเธอพบว่า ผู้คุมหลายคนนั้น ไม่มีเจสสิก้า

พูดตามเหตุผล มีคนใหม่เข้ามาในห้องขัง ควรจะเป็นเจสสิก้าเป็นคนจัดการพาเข้ามา ไม่รู้ว่าทำไม เจสสิก้ากลับไม่มา

แต่ว่า เธอก็ไม่มีเวลามากมายมาคิดพิจารณา ถึงแม้ในห้องขังนี้เธอจะเป็นคนใหญ่คนโต แต่อยู่ต่อหน้าผู้คุม เธอก็ยังว่าง่าย ไม่งั้นเป็นไปได้ว่าจะถูกขังในห้องมืด หรือเป็นไม่ได้ว่าจะถูกเพิ่มโทษ

หลังจากทุกคนยืนเรียงแถว ผู้คุมเปิดประตูเหล็กของห้องขังออก หลังจากนั้นพานักโทษสาวชาวเอเชียเดินเข้ามา

นักโทษสาวชาวเอเชียทั้งสาวคนมองดูแล้วรูปร่างบอบบาง ท่าทางสงบเสงี่ยม มองดูแล้วไม่เหมือนคนที่จะสู้คน

มุมปากของโคลอี้อดที่จะยิ้มเยาะออกมาอย่างเสียมิได้

ในสายตาของเธอ สามคนนี้ก็คือต้นเงินต้นทองที่ผู้คุมส่งมาให้ตัวเอง

คนในครอบครัวพวกเธอเป็นไปได้ว่าไม่ได้ร่ำรวยเทียบเท่ากับหม่าหลัน แต่มองดูเส้นผมพวกเธอทั้งสามแล้วนั้นถูกดูแลอย่างดี อีกทั้งรูปร่างยังดูแลอย่างมีสัดส่วน จึงทายว่าผู้หญิงสาวคนนี้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ไม่เลวทีเดียว

จากประสบการณ์ของเธอ คนแบบนี้ วันหนึ่งขูดรีดมาสักหนึ่งร้อยดอลลาร์ ก็ไม่น่าจะมีปัญหา

เวลานี้ หัวหน้าผู้คุมจึงอ้าปากพูดกับหญิงสาวชาวเอเชียทั้งสาวคนว่า：“ต่อไปนี้พวกคุณอยู่ที่ห้องขังนี้ เตียงหมายเลข33 34 35เป็นของพวกคุณ พวกคุณสามคนแบ่งกันเอง”