ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4681

สรุปบท บทที่ 4681 คลั่งฆ่า2: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอน บทที่ 4681 คลั่งฆ่า2 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 4681 คลั่งฆ่า2 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ครั้งนี้ ภายในใจของโคลอี้กระวนกระวายบ้างแล้ว

น้ำหนักของเธอเกือบจะหนึ่งร้อยกิโลกรัม กำลังก็ค่อนข้างมาก ถ้าสู้กันหนึ่งต่อหนึ่งละก็ ในห้องขังนี้มีคู่ต่อสู้อยู่ไม่กี่คน

แต่ว่าหญิงสาวชาวจีนบอบบางร่างน้อยที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้ ด้านพละกำลังกลับสามารถกดตัวเองเอาไว้ได้ นี่ทำให้ภายในใจของเธอรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น

ในเวลานี้ หญิงสาวคนนั้นมองมาที่เธอ พูดอย่างเย็นชา:“นี่คุณรนหาที่ตายเอง อย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้า!”

พูดออกมาขนาดนี้แล้ว เธอจับมือของโคลอี้แน่นทันใดนั้นออกแรงบิด ได้ยินเพียงเสียงแกร๊ก ข้อมือของโคลอี้พลิกมาอีกด้าน มุมนี้ทำให้ผู้คนหวาดกลัวอย่างมาก!

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทันใดทำให้โคลอี้โอดครวญ เธอคิดยังไงก็คิดไม่ถึง หญิงสาวชาวจีนแสนบอบบาง กลับสามารถหักข้อมือของตัวเองได้อย่างง่ายดาย!

เมื่อเธอรู้ตัวขึ้นมาจึงตะโกนใส่ลูกน้อง:“จัดการมันให้ฉันเดี๋ยวนี้!ตีให้ตาย!ตีมันให้ตาย!”

ลูกน้องกลุ่มนี้ยังไม่ทันได้สติดีที่จะมาคิดพิจารณาถึงความแตกต่างด้านพละกำลัง พวกเธอมองเห็นว่าหัวหน้าใหญ่กำลังเสียเปรียบ และได้ยินคำสั่งจากหัวหน้าใหญ่แล้ว หัวร้อนขึ้นมา ผึ้งรังนี้จึงพุ่งเข้าหาหญิงสาวคนนั้น

แต่ว่าหญิงสาวคนนั้นไม่ได้เกรงกลัวสักนิด อีกทั้งส่งสายตาไปหาเพื่อนอีกสองคน ทั้งสามพุ่งเข้าหากลุ่มคนสีผิวหลากหลายด้วยกัน

ต่อมา เสียงหมัดหนักๆกระทบเนื้อ เสียงร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดและผิดหวังดังมาไม่หยุด

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ลูกน้องโคลอี้เหมือนกับผักที่โดนหั่นก็มิปาน ถูกพวกเธอจัดการกองอยู่ที่พื้น อีกทั้งแต่ละคนเจ็บหนักไม่น้อย!

เธอคิดไม่ถึงจริงๆ หญิงสาวชาวเอเชียสามคนแสนบอบบาง แต่ละคนกลับต่างเป็นมือดี

ตัวเองกับลูกน้องตัวเองนั้น แต่ละคนแม้ว่าจะรูปร่างใหญ่ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสามคนนี้ ไม่ต่างอะไรกับเด็กประถม ฝีมือการต่อสู้ไม่สามารถเทียบกันได้เลย

เธอรู้ว่าวันนี้ตัวเองไม่สามารถตั้งตัวขึ้นมาได้ อีกทั้งเธอก็ถือว่าสามารถยืดหยุ่นได้ รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดคุกเข่าลงบนพื้น พูดออกมาอย่างเลื่อมใสว่า:“ขอโทษค่ะ!ต้องขอโทษด้วยจริงๆ เมื่อกี้ฉันตาบอด ไม่ทันได้ระวังลบหลู่ทั้งสามท่าน หวังว่าทั้งสามท่านจะไม่ติดใจเอาความกับคนธรรมดาอย่างฉัน......ต่อไปนี้อยู่ที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ฉันโคลอี้·จอห์นสันเป็นหมารับใช้ของทั้งสามท่าน!ทั้งสามท่านสั่งอะไร ฉันโคลอี้ฉันจะออกหน้ารับก่อน!”

ใครต่างก็คิดไม่ถึง โคลอี้ที่ยิ่งใหญ่อยู่ในห้องขังนี้ แต่กลับคุกเข่าให้กับคนที่มาใหม่เร็วขนาดนี้ อีกทั้งยังกระดิกหางขอร้อง พูดว่าตัวเองจะเป็นหมาให้กับอีกฝ่าย

ความจริงแล้วสำหรับคนชั่วร้ายอย่างโคลอี้ เพราะว่าปกติเธอชอบข่มขู่รังแกคนอื่น ดังนั้นภายในใจของเธอยิ่งกลัวว่าจะถูกคนอื่นข่มเหงรังแก

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน