ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4683

แต่สิ่งที่หม่าหลันคิดไม่ถึงคือ หญิงสาวชาวเอเชียคนนั้นเวลานี้มองมาที่เธอ ยิ้มมาอย่างเป็นมิตร แล้วพูดออกมาอย่างจริงจังว่า：“คุณป้า เมื่อสักครู่ในหลายคนนี้ มีเพียงคุณที่เตือนพวกเรา มองออกว่าคุณเป็นคนดีอย่างแน่นอน อีกทั้งต่างเป็นเพื่อนร่วมชาติ อีกทั้งคุณได้เคารพพวกเราหนึ่งคืบ งั้นพวกเราจะเคารพคุณหนึ่งศอก！”

พูดไป เธอมองไปรอบๆ ชี้ไปยังคนในห้องขังเหล่านั้น พูดกับหม่าหลันว่า：“ต่อไปขยะพวกนี้ ต่างมอบให้พวกเราเป็นคนจัดการ คุณมีความต้องการอะไรสั่งพวกเธอได้เลย ถ้าพวกเธอดื้อรั้นแม้แต่นิดเดียว ฉันจะให้บทเรียนชีวิตกับพวกเธอย่างแน่นอน！”

หม่าหลันเบิกตากว้างอ้าปากค้าง นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคนอื่นพูดว่าตัวเองเป็นคนดี แต่สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจจริงๆไม่ใช่สิ่งนี้ แต่คืออีกฝ่ายกลับต้องการจัดการขยะเหล่านี้ให้กับตัวเอง！

เธอควบคุมความดีใจภายในใจ เสียงสั่นถามออกมา：“สาวน้อยคุณ.....เมื่อสักครู่คุณพูดว่าอะไร? คุณพูดว่าคนเหล่านี้มอบให้ฉันจัดการ？！”

“ใช่”หญิงสาวยิ้มบางๆ อ้าปากพูด：“ต่อไปนี้ คุณถือซะว่าพวกเธอเป็นหมาที่คุณเลี้ยง ถ้าหมาตัวไหนไม่เชื่อฟังกล้าแยกเขี้ยวใส่คุณ คุณบอกฉัน ฉันจะถอดเขี้ยวของเธอทั้งหมดออกมาเอง ถ้าถอดเขี้ยวแล้วยังไม่ดีขึ้น ฉันจะตีมือเท้าให้หักซะ！”

หม่าหลันได้ฟังสิ่งเหล่านี้ ทั้งร่างดีใจขึ้นมาจนควบคุมเอาไว้ไม่ให้สั่นไม่ได้

เธอชี้ไปยังโคลอี้ที่คุกเข่าอยู่บนพื้น หยั่งเชิงถาม：“สาวน้อย.....ถ้าฉันต้องการตบไอ้หัวแดงคนนี้......คุณ.....คุณจะไม่ขวางฉันใช่ไหม？”

“ขวางคุณ？”หญิงสาวยิ้มบางๆ ยกมือขึ้นมาตบลงหนึ่งฉาด ฟาดลงไปอย่างรุนแรงบนใบหน้าของโคลอี้ มองเห็นทั้งร่างหันไปตามแรงตบ กระแทกลงบนพื้น