โคลอี้ยังไม่ทันมองเห็นคนที่มาอย่างชัดเจน รีบร้องไห้พร้อมทั้งร้องขอความช่วยเหลือ:“ช่วยด้วย!ช่วยด้วย! พวกเธอจะฆ่าฉันแล้ว ช่วยฉันด้วย!”
ผู้คุมไม่ได้สนใจต่อเสียงร้องของเธอ หลังจากผลักผู้หญิงที่สวมชุดนักโทษเข้ามา หันหลังกลับก็หายไปแล้ว
เวลานี้ ทันใดนั้นโคลอี้พบว่า นักโทษคนใหม่ที่พึ่งจะเข้ามานั้นดูคุ้นเคยมาก
เธอหรี่ดวงตาที่บวมเปล่งมองอย่างละเอียด ทันใดสีหน้าก็เปลี่ยนสี หลุดปากพูดว่า:เจส……เจสสิก้า?! คุณ......คุณทำไมถึงได้ถูกจับเข้ามาแล้ว?!”
เจสสิก้าได้เห็นโคลอี้ถูกตบจนกลายเป็นหัวหมู ทั้งร่างรู้สึกหวาดกลัว อดใจไม่ไหวที่จะถามออกมา:“คุณ......คุณเป็นอะไรเหรอ?!”
โคลอี้ยิ่งแย่กว่าเดิม เดิมเธอยังเอาเจสสิก้ามาเป็นเกราะกำบัง แต่แป๊บเดียวเจสสิก้าก็กลายเป็นนักโทษ เวลานี้ภายในใจของเธอก็สิ้นหวังแล้ว พูดออกมาว่า:“คุณอย่าพึ่งสนใจว่าฉันเป็นอะไร คุณพูดมาก่อนว่าคุณเกิดอะไรขึ้น......”
เจสสิก้าพูดออกมาอย่างเจ็บปวด:“ก็ไม่ใช่เพราะว่าร่วมมือกับคุณขายบุหรี่ในราคาสูง......อี1024ที่สมควรตาย คนในครอบครัวของเธอเอาเงินสดมาหนึ่งล้านดอลลาร์ ครั้งเดียวซื้อบุหรี่หนึ่งพันตัวจากน้องสาวของฉัน น้องสาวของฉันพึ่งจะจัดบุหรี่เสร็จ คนของFBIก็ตามเข้ามาล้อมจับทันที ฉันยังไม่ทันได้เลิกงานก็ถูกFBIจับตัวแล้ว......”
“คุณพูดอะไรนะ?!”
โคลอี้้ตกใจอุทานออกมา พูดออกมาว่า:“ญาติของ1024ซื้อบุหรี่หนึ่งพันตัว? วันนี้ไม่ใช่ว่าคุยกันเรียบร้อยแล้วว่าสองตัว?!”
เจสสิก้ากัดฟันพูดออกมา:“ตอนแรกนั้นซื้อสองตัวจริง ต่อมามาซื้อทีเดียวหนึ่งพันตัว”
โคลอี้ถามอย่างสงสัย:“คุณทำไมไม่บอกเรื่องนี้กับฉัน?!ไม่ใช่ว่าเก็บเงินก้อนนั้นเอาไว้คนเดียว?!”
เธออยู่ในเรือนจำนี้ก็ถือว่าอาวุโสแล้ว หลังจากอยู่ที่นี่ได้เห็นนักโทษมากมายกระทำผิดหลายอย่าง เธอเรียนรู้ด้วยตัวเองก็พอรู้เนื้อหาประมวลกฎหมายอาญาแห่งชาติสหรัฐอเมริกาเกินกว่าครึ่ง
โคลอี้เพียงได้ฟังอีกฝ่ายอธิบายข้อเท็จจริงทางอาชญากรรม ตามข้อเท็จจริงทางอาชญากรรมก็รู้ได้ทันที จะถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดอะไร จะถูกตัดสินให้รับโทษนานเท่าไร่
อีกทั้งการรีดไถหนึ่งล้านดอลลาร์ขึ้นไป ยอดนี้น่าจะถึงจุดสูงสุดของการรับโทษของการรีดไถแล้ว
ตัวเองเป็นผู้กระทำความผิด บวกกับโทษก่อนหน้านี้ งั้นไม่ใช่ว่าจะต้องจำคุกจนตาย?!
คิดมาถึงตรงนี้ ภายในใจของโคลอี้เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เธอมองไปยังหม่าหลัน ร้องไห้แล้วถามออกมา:“แก......แกเป็นใครกันแน่......คนในครอบครัวของแกกลับมีความสามารถขนาดนี้ ทำไมแกถึงได้ถูกจับมาที่นี่เพราะว่าพกสิ่งของผิดกฎหมาย?!ไม่ใช่สิ......คนในครอบครัวของแกมีความสามารถขนาดนี้ ทำไมแกยังต้องพกสิ่งของผิดกฎหมาย?!แก......แกนี่ไม่ใช่ว่าหลอกลวงกันชัดๆ?!แกท่าจะป่วยหนักนะ?!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...