ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4688

แต่ในสายตาเจสสิก้านั้นกล้าโมโหไม่กล้าพูดอะไร ทำได้เพียงพูดอย่างนอบน้อมว่า：“คุณผู้หญิง......สิ่งเหล่านี้ต่างเป็นความคิดของโคลอี้......คุณอยากแก้แค้น ก็ไปแก้แค้นกับเธอ！”

หม่าหลันพูดอย่างเย็นชา：“คุณคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปงั้นหรือ?”

พูดไป เธอมองไปยังนักโทษคนอื่น พูดอย่างสุดเสียง：“พวกแกฟังฉันให้ดี ทุกคนไปฟาดหน้าโคลอี้ให้ฉันคนละหนึ่งร้อยที ใครแม่งไม่ฟาด ฉันจะให้คนอื่นฟาดเธอให้ตาย！”

ทุกคนได้ฟังคำพูดนี้แล้ว ใครจะกล้าต่อต้านหม่าหลันแม้แต่คำเดียว

จะว่าไป คนส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยจะพอใจต่อโคลอี้ แต่ที่ผ่านมาทำได้เพียงอยู่ภายใต้อำนาจของเธอ

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว โคลอี้ได้ตกอับแล้ว พอดีได้แก้แค้น เวลาดีที่แค้นจะได้ชำระ！

จากนั้น ผู้หญิงสองสามคนอาสาก่อนมองมาที่โคลอี้แล้วพุ่งเข้าไป

สองสามคนนี้มาถึงด้านหน้าของโคลอี้ ไม่ได้สนใจต่อสายตาอ้อนวอนกับการร้องไห้อ้อนวอน ง้างมือแล้วออกแรงฟาดลงมา

โคลอี้ใจสลาย ร้องไห้คร่ำครวญออกมา：“ไว้ชีวิตเถอะ......ขอร้องคุณไว้ชีวิตเถอะ.......ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ขอร้องคุณปล่อยฉันเถอะ......”

หม่าหลันมองไปที่โคลอี้ในปากเต็มไปด้วยเลือดสดช่างน่าเวทนา พูดออกมาอย่างไม่เห็นใจ：“ปล่อยแกไป? แกไปดื่มเหล้าเก๊ที่ไหนมา ทำไมถึงได้พูดอะไรมั่วซั่วแบบนี้？”

พูดออกมาขนาดนี้แล้ว หม่าหลันกัดฟันพูดออกมา：“ฉันจะบอกแกนะ ฉันมีวิธีแก้แค้นแกอีกตั้งมากมายนะ！คืนนี้แกไม่ต้องคิดว่าอยากจะนอน นี่สามสิบคน ต่างรอให้แกนวดเท้านะ！ฉันแม่งจะให้แกนวดจนถึงพรุ่งนี้！”

โคลอี้ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะขอร้องอ้อนวอนต่อหม่าหลัน สามสิบกว่าคนต่อคิวรอตบอยู่

ตบจนมาถึงช่วงหลัง ทั้งร่างของโคลอี้ได้รู้สึกว่าฟ้าดินหมุนเคว้งคว้างแล้ว