ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4689
พูดจบ หม่าหลันเห็นโคลอี้ฟังอยู่อย่างมึนงง ทันใดก็ชี้ไปที่หญิงสาวชาวจีนที่อยู่ข้างกำแพง น้ำเสียงเย็นชา：“ยังนิ่งอยู่ทำไม แปลให้เธอฟังสิ！”
หญิงสาวกำลังสับสน รีบถามออกไป：“คุณป้า......เอายาอะไรนะ ยาโอสถสีฟ้าเหรอ？”
หม่าหลันด่าออกมา：“คิดบัญชีย่ะ！คิดบัญชีการทำความผิด！แกแม่งคิดว่าท้องเสียอยากจะเข้าห้องน้ำหรือไง? ไม่เคยดู《ทหารน้อยจางกา》มาก่อนเหรอ คำพูดที่สำคัญขนาดนี้ยังไม่รู้ แกยังเป็นคนจีนอยู่ไหม？！”
หญิงสาวพูดออกมาอย่างกระอักกระอ่วน：“ฉัน......ฉันเป็นคนจีน.....แต่ว่าเกิดและโตที่อเมริกา......ใช้สัญชาติอเมริกา......”
หม่าหลันพูดออกมาอย่างโมโห：“พ่อแม่แกเป็นพ่อแม่แบบไหนกัน ไม่รู้จักสอนให้แกรักชาติบ้างหรือไง？！”
หญิงสาวส่ายหน้า พูดเบาๆว่า：“ทุกวันพวกเขายุ่งอยู่กับการหาเงิน น้อยมากที่จะสนใจฉัน......”
หม่าหลันถอนหายใจออกมา：“ฉันจะบอกแกนะ คนไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน ก็อย่าลืมตัว！ถึงแม้ว่าแกจะมีสัญชาติอเมริกา แต่อย่าลืมว่า ผิวหนังของแกยังเป็นผิวเหลือง ผมยังเป็นสีดำ！”
หญิงสาวพยักหน้ากระวนกระวายพูดออกมา：“คุณป้าคุณพูดถูก......ต่อไปนี้ฉันจะจำเอาไว้ ทำความเข้าใจเกี่ยวกับวัฒนธรรมจีนให้มาก......”
หม่าหลันมองบนไปที่เธอ ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ชี้ไปที่โคลอี้ พูดกระตุ้น：“เร็วๆ รีบแปล！”
หญิงสาวไม่กล้าทำให้เสียเวลาอีก รีบเอาคำพูดของหม่าหลันแปลออกมา
คนอื่นเห็นเธอคุกเข่าลงแล้ว ก็เกรงว่าจะกลายเป็นคนที่ซวยขึ้นมา จึงเบียดเสียดคุกเข่าลงไปอย่างไม่ได้นัดแนะ
ช่องว่างระหว่างเตียงนอนสองเตียงเดิมก็ไม่ได้กว้าง คนเหล่านี้คุกเข่าลงไหล่ชิดไหล่เป็นสองแถวถึงจะสามารถคุกเข่าลงได้
หม่าหลันที่นั่งอยู่ที่เตียงเดี่ยวอันนั้น ทันใดรู้สึกว่าได้นั่งอยู่บนเก้าอี้มังกรของอู๋เจ๋อเทียน มองออกไป ที่คุกเข่าอยู่ต่างเป็นข้าราชการพลเรือนและทหารของตัวเอง
ร่วมกันต่อสู้ทำให้หม่าหลันพอใจอย่างถึงที่สุด เธอเข้าใจในทันที ทำไมคนในห้องขังเหล่านี้ถึงได้อยากเป็นหัวหน้าใหญ่
ที่แท้การเป็นหัวหน้าใหญ่มันดีอย่างนี้นี่เอง！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...