ความรู้สึกที่คนอื่นยอมทำตามตัวเองมันสุขอย่างนี้นี่เอง สามารถทำให้ตัวเองที่อยู่ในบุคลิกนี้เหนือกว่าคนอื่นใด
นี่ไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะสามารถรับรู้ได้
วินาทีนี้ ทำให้ความฟุ้งเฟ้อภายในจิตใจของหม่าหลันพอใจเป็นอย่างมาก
ทันใดเธอยากจะพิสูจน์ความจริงใจของคนเหล่านี้ จากนั้นยืดตัวขึ้นมา พูดออกมาว่า:“ตั้งแต่ตบมารู้สึกไม่สบายไปทั้งร่าง ถ้าได้นวดตัวก็คงจะดี!”
คำพูดนี้พึ่งจะพูดออกมา นักโทษชาวเม็กซิโกคนนั้นจึงรีบลุกขึ้นมา เดินมาด้านหน้าอย่างมีจิตไมตรี พูดอย่างประจบสอพอว่า:“คุณหม่า เมื่อก่อนฉันเคยเรียนนวดมาสสาจแบบญี่ปุ่น ถ้าคุณไม่รังเกียจละก็ ฉันจะช่วยคุณนวด!”
หม่าหลันขมวดคิ้วเป็นปม ยิ้มออกมา:“งั้นให้แกลองดูสักหน่อย”
นักโทษหญิงคนนั้นเดินอ้อมไปยังที่ว่างอีกด้านหนึ่ง ขึ้นไปอีกเตียงที่อยู่ด้านหลังที่หม่าหลันกำลังพิงอยู่ หลังจากนั้นยื่นมือออกมานวดที่ไหล่ของหม่าหลัน หม่าหลันคิดไม่ถึงมาก่อนผู้หญิงคนนี้พึ่งจะนวดได้สองที ส่วนที่ถูกนวดสบายเป็นอย่างมาก จากนั้นพูดออกมาอย่างยิ้มแย้ม:“ไม่เลวเลยทีเดียว ดูแล้วคุณน่าจะเคยเรียนมาก่อนจริงๆ”
ผู้หญิงคนนั้นรีบพูดขึ้นมาว่า:“ความจริงแล้วฉันทำอาชีพเกี่ยวกับการทำSPA ตอนที่ฉันยังไม่เข้ามา ฉันอยู่ที่โรงแรมห้าดาวนวดSPAให้กับลูกค้ามาโดยตลอด”
หม่าหลันถามอย่างประหลาดใจ:“ทั้งที่คุณก็ทำงานอยู่ที่โรงแรมห้าดาวแล้ว ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? ทำผิดเรื่องอะไร?”
ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจออกมา อธิบายว่า :“ฉันขโมยนาฬิกาของลูกค้าเรือนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่านาฬิกาเรือนนั้นราคาห้าแสนดอลลาร์......ที่น่าเวทนาที่สุดคือฉันยังไม่ทันได้เอาไปขายเสียด้วยซ้ำ ยังไม่ทันได้เลิกงานฉันก็ถูกตำรวจจับตัวเสียแล้ว......”
หม่าหลันยิ้มออกมา ใช้กิริยาท่าทางที่ดูสูงส่ง ใช้น้ำเสียงในการสอนคนพูดออกมา:“เป็นคน อย่าโลภมาก สิ่งที่ควรเป็นของคุณก็จะเป็นของคุณ ไม่ใช่สิ่งของของตัวเองอย่าได้ยื่นมือออกไปหยิบ คำโบราณพูดเอาไว้ค่อนข้างดี อย่ายื่นมือออกมา ยื่นมือออกมาจะต้องถูกจับ”
เย่เฉินที่กำลังกลับบ้าน ได้รับเอกสารชุดหนึ่งที่ส่งมาจากว่านพั่วจวิน
ได้รับการรายงานจากข่าวกรองของสำนักว่านหลง เอกสารชุดนี้รวบรวมเหมยอวี้เจินมาที่อเมริกาหลายปีนี้ อาชญากรรมทั้งหมดที่ได้กระทำผิด
เอกสารชุดนี้ปริ้นต์ออกมามีทั้งหมดมีสามสิบหน้าเต็ม เย่เฉินอ่านอยู่ชั่วโมงกว่าถึงได้อ่านจบ
หลังจากที่เขาได้เห็นเอกาสารเหล่านี้ ทั้งร่างโมโหออกมาอย่างมาก!
เขาคิดไม่ถึงว่า เหมยอวี้เจินคนนี้อยู่ที่อเมริกา ได้กระทำผิดต่อเพื่อนร่วมชาติของตัวเองอย่างมากมายเหลือคณา

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...