ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4690

ความรู้สึกที่คนอื่นยอมทำตามตัวเองมันสุขอย่างนี้นี่เอง สามารถทำให้ตัวเองที่อยู่ในบุคลิกนี้เหนือกว่าคนอื่นใด

นี่ไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะสามารถรับรู้ได้

วินาทีนี้ ทำให้ความฟุ้งเฟ้อภายในจิตใจของหม่าหลันพอใจเป็นอย่างมาก

ทันใดเธอยากจะพิสูจน์ความจริงใจของคนเหล่านี้ จากนั้นยืดตัวขึ้นมา พูดออกมาว่า：“ตั้งแต่ตบมารู้สึกไม่สบายไปทั้งร่าง ถ้าได้นวดตัวก็คงจะดี！”

คำพูดนี้พึ่งจะพูดออกมา นักโทษชาวเม็กซิโกคนนั้นจึงรีบลุกขึ้นมา เดินมาด้านหน้าอย่างมีจิตไมตรี พูดอย่างประจบสอพอว่า：“คุณหม่า เมื่อก่อนฉันเคยเรียนนวดมาสสาจแบบญี่ปุ่น ถ้าคุณไม่รังเกียจละก็ ฉันจะช่วยคุณนวด！”

หม่าหลันขมวดคิ้วเป็นปม ยิ้มออกมา：“งั้นให้แกลองดูสักหน่อย”

นักโทษหญิงคนนั้นเดินอ้อมไปยังที่ว่างอีกด้านหนึ่ง ขึ้นไปอีกเตียงที่อยู่ด้านหลังที่หม่าหลันกำลังพิงอยู่ หลังจากนั้นยื่นมือออกมานวดที่ไหล่ของหม่าหลัน หม่าหลันคิดไม่ถึงมาก่อนผู้หญิงคนนี้พึ่งจะนวดได้สองที ส่วนที่ถูกนวดสบายเป็นอย่างมาก จากนั้นพูดออกมาอย่างยิ้มแย้ม：“ไม่เลวเลยทีเดียว ดูแล้วคุณน่าจะเคยเรียนมาก่อนจริงๆ”

ผู้หญิงคนนั้นรีบพูดขึ้นมาว่า：“ความจริงแล้วฉันทำอาชีพเกี่ยวกับการทำSPA ตอนที่ฉันยังไม่เข้ามา ฉันอยู่ที่โรงแรมห้าดาวนวดSPAให้กับลูกค้ามาโดยตลอด”

หม่าหลันถามอย่างประหลาดใจ：“ทั้งที่คุณก็ทำงานอยู่ที่โรงแรมห้าดาวแล้ว ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? ทำผิดเรื่องอะไร？”

ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจออกมา อธิบายว่า ：“ฉันขโมยนาฬิกาของลูกค้าเรือนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่านาฬิกาเรือนนั้นราคาห้าแสนดอลลาร์......ที่น่าเวทนาที่สุดคือฉันยังไม่ทันได้เอาไปขายเสียด้วยซ้ำ ยังไม่ทันได้เลิกงานฉันก็ถูกตำรวจจับตัวเสียแล้ว......”

หม่าหลันยิ้มออกมา ใช้กิริยาท่าทางที่ดูสูงส่ง ใช้น้ำเสียงในการสอนคนพูดออกมา：“เป็นคน อย่าโลภมาก สิ่งที่ควรเป็นของคุณก็จะเป็นของคุณ ไม่ใช่สิ่งของของตัวเองอย่าได้ยื่นมือออกไปหยิบ คำโบราณพูดเอาไว้ค่อนข้างดี อย่ายื่นมือออกมา ยื่นมือออกมาจะต้องถูกจับ”