ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4691
หลายปีมานี้ คนที่เสียชีวิตด้วยน้ำมือของเธอทั้งทางตรงและทางอ้อม ที่สืบสาวราวเรื่องไปถึงตัวตนที่แท้จริง อย่างน้อยก็มีสามสิบกว่าคน
คนอีกมากที่หลังจากคบค้าสมาคมกับเธอ ก็หายสาบสูญไปอย่างสิ้นเชิง ไม่รู้ว่าอยู่หรือตาย
และเหมือนกันหม่าหลัน มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่ถูกเธอโยนเข้าคุก
แต่ว่าในขณะนี้สำนักว่านหลงยังไม่สามารถยึดกุมร่องรอยที่เหมยอวี้เจินทิ้งไว้ได้
เพราะผู้หญิงคนนี้นับตั้งแต่หลังจากที่ออกจากพรอวิเดนซ์ ก็ไม่มีโอกาสได้ปรากฏสู่สาธารณะเลยในกรณีใดก็ตาม คนทั้งคนหายไปอย่างไร้ร่องรอย
เย่เฉินคาดคะเน ในเวลานี้เหมยอวี้เจินถึงแม้กำลังหลบหนี แต่เธอไม่มีทางที่จะวางมือเพียงเท่านี้
เพราะครอบครัวของเธอตอนนี้โดนจับกุมได้หมดแล้ว ทรัพย์สินทั้งหมดต่างถูกอายัด ในสถานการณ์แบบนี้เธอจะต้องไม่นิ่งนอนใจแน่นอน
ดังนั้น ถึงแม้สถานการณ์ในขณะนี้ของเหมยอวี้เจินกำลังหลับหนี แต่ผู้หญิงที่ดุร้ายอย่างนี้จะต้องคิดหาวิธีก่อกรรมทำชั่ว หาผลประโยชน์ที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายต่อไปแน่นอน
ด้วยเหตุนี้ เย่เฉินจึงได้โทรหาว่านพั่วจวิน
โทรได้ครู่หนึ่ง เขาก็เริ่มพูด : “พั่วจวิน ข้อมลูที่นายส่งมาฉันอ่านทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว”
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
เย่เฉินได้รับสายโทรกลับของว่านพั่วจวิน : “คุณเย่ คนของพวกเราตรวจสอบที่พรอวิเดนซ์แล้ว พบว่าเหมยอวี้เจินคนนี้และคนเชื่อสายจีนที่เป็นคนพื้นที่อย่างน้อยหกราย มีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างแน่นแฟ้น แต่ว่านับตั้งแต่หลังจากแม่ยายของคุณเกิดเรื่องความสัมพันธ์ของเขาและคนเหล่านี้ก็ขาดสะบั้น”
เย่เฉินถามต่อ : “6 คนนี้แต่ละคนมีฐานะอะไร ? มีเบื้องหลังอะไร ?”
ว่านพั่วจวินกล่าว : “โดยพื้นฐานแล้วแทบไม่แตกต่างจากแม่ยายของคุณ ต่างก็มาเยี่ยมญาติที่สหรัฐอเมริกา ในจำนวนนั้นมีสี่คนที่ได้จองตั๋วเครื่องบินกลับประเทศเรียบร้อยแล้ว ในช่วงเวลาสองสามเดือนข้างหน้าจะค่อยทยอยกลับประเทศ แต่ในนี้มีนายหญิงใหญ่คนหนึ่งอพยพย้ายถิ่นฐานมาอยู่ก่อนแล้ว และเหมยอวี้เจินมีบันทึกการติดต่อกับเธอมากที่สุดใน 6 คนนี้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...